Η διαρκής ανανέωση του Νίκου Πορτοκάλογλου

Και εγώ όπως και οι συνομήλικοι μου, «της μεταπολίτευσης καημένη γενιά», συναντήσαμε τις μουσικές και τα τραγούδια του Νίκου Πορτοκάλογλου και των «Φατμέ» κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 σε φοιτητικές και νεολαιίστικες εκδηλώσεις. Εκείνος στη κιθάρα και το τραγούδι έδωσε φωνή και έκφραση σε ένα κομμάτι της νεολαίας που άρχιζε να ασφυκτιά στο κομματικό κοστούμι και αναζητούσε έναν αέρα ελευθερίας πέραν των μηχανισμών και των συμβάσεων που είχαν επιβληθεί τα χρόνια της μεταπολίτευσης ως άγραφος κανόνας…

Από τότε και κυρίως από την χρονιά κυκλοφορίας του πρώτου δίσκου των «Φατμέ» πέρασαν 35 χρόνια. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου είναι πλέον 60 ετών. Τα χρόνια, όμως, δεν βαραίνουν την παρουσία του στη σκηνή. Όταν ζεσταθεί το πράγμα έχεις την αίσθηση ότι βλέπεις – παρακολουθείς – απολαμβάνεις τον Πορτοκάλογλου την εποχή των «Φατμέ», έναν ώριμο έφηβο που μοιάζει να έχει κλέψει με τη μάχη με το χρόνο και να καθοδηγεί εκείνος τη σχέση τους. 

Τον είδα το βράδυ της Παρασκευής 24/11/2017 στην μουσική σκηνή «Οδός Ονείρων» στη Χαλκίδα. Μαζί με τη νέα μπάντα του, που φέρει την επωνυμία «Ευγενείς Αλήτες». 

Και σε αυτή την μπάντα με τους μουσικούς πολυεργαλεία κρύβεται ένα μέρος του μυστικού της επιτυχίας – το υπόλοιπο κομμάτι του μυστικού αφορά τον ίδιο τον Πορτοκάλογλου . Και αυτό το μυστικό δεν είναι άλλο από την διαρκή προσπάθεια ανανέωσης σε όλα τα επίπεδα της καλλιτεχνικής – μουσικής έκφρασης. 

Αλλά, ας ξεκινήσουμε από την μπάντα. Πρώτα τα ονόματα των μελών της και τα όργανα που παίζουν. Αγάπη Διαγγελάκη: φωνή, κρουστά, γιουκαλίλι, μεταλλόφωνο. Δημήτρης Καλονάρος: τύμπανα, φωνητικά. Γιώργος Κουρέλης: πλήκτρα, ακορντεόν, φωνητικά. Ηλίας Λαμπρόπουλος: φωνή, βιολί, τρομπέτα, κλαρίνο, γκάιντα. Βύρων Τσουράπης: φωνή, μπάσο, μαντολίνο, κιθάρα. 

Η μπάντα – μια νεανική μπάντα που ξεχειλίζει από ενθουσιασμό που κατεβαίνει στο κοινό και τροφοδοτεί με κέφι και διάθεση συμμετοχής την ατμόσφαιρα- ενσωματώνει την διαδρομή Πορτοκάγλου αλλά και την απογειώνει και την αποθεώνει στο μέτρο που βοηθά τον θεατή να φτιάξει στο μυαλό του την μεγάλη εικόνα της γιορτής. Έτσι και αλλιώς, τα τραγούδια και οι μουσικές του Πορτοκάλογλου εμπεριέχουν το στοιχείο της γιορτής!



Στο σημείο αυτό μια παρατήρηση: H Αγάπη Διαγγελάκη – το κορίτσι όλο ζωή δίπλα στον Πορτοκάλογλου- είναι μια δική μας China Forbes. Μπορεί να κάνει τα πάντα όπως και η εμβληματική τραγουδίστρια των Pink Martini. Όπως και το δίδυμο των νεαρών «τυμπανιστών» (Δημήτρης Καλονάρος και Γιώργος Κουρέλης) που παίζουν από πλήκτρα μέχρι μπάσο ανάλογα με το πρόγραμμα και προσελκύουν τα βλέμματα… Μαζί τους και από κοντά στις επιδόσεις, ο «βράχος» μπασίστας Τσουράπης και ο σεμνός και ευαίσθητος Λαμπρόπουλος που σε ταξιδεύει σε νοσταλγικά «λιμάνια» με την τρομπέτα του.

Μια μικρή συμβουλή: Όπου συναντήσετε τον Νίκο Πορτοκάλογλου και την μπάντα του, τους «Ευγενείς Αλήτες» κάντε στάση και ακούστε τους. Θα κερδίσετε…



Αλλά, ας επιστρέψουμε στα βιογραφικά στοιχεία του Πορτοκάλογλου: «Γεννήθηκε στο Βόλο στις 30 Δεκεμβρίου του 1957. Όταν είναι 4 χρόνων, η οικογένειά του εγκαθίσταται στην Αθήνα. Μαθητής της δευτέρας γυμνασίου το 1970 αποκτά την πρώτη του κιθάρα και με τη βοήθεια μιας μεθόδου πρακτικής εκμάθησης αλλά και του ξαφνικού προσωπικού του πάθους, αρχίζει να μελετά με τις ώρες, "ξεπατικώνοντας" τραγούδια από δίσκους.

Γύρω στα 1973 - 74, με κάποιους από τους συμμαθητές του στο σχολείο δημιουργούν ένα συγκρότημα και με αυτό παίζουν το νεανικό ρεπερτόριο της εποχής. Τα πρώτα του τραγούδια με ελληνικούς στίχους και θέματα - ανάμεσά τους και πολύ γνωστός κατόπιν "Άσωτος υιός" - θα τα γράψει τελειώνοντας το Λύκειο (1976).

Το 1980 οι : Πορτοκάλογλου (κιθάρα, τραγούδι), Τσάκαλος (ντράμς) και Μουστάκης (πλήκτρα) μαζί με τον Δημήτρη Καλατζή, επίσης παλιό συμμαθητή (μπάσο), δημιουργούν ένα τετραμελές συγκρότημα με ηλεκτρικό ήχο και, με βάση δέκα τραγούδια του Πορτοκάλογλου, κάνουν πρόβες και ετοιμάζουν δοκιμαστικό με στόχο τη δισκογραφία.

Το όνομα του συγκροτήματος προϋπάρχει από ένα προηγούμενο ευρύτερο νεανικό μουσικοθεατρικό σχήμα: «Φατμέ».
 
Το Μάιο του 1981 το συγκρότημα θα αρχίσει να ηχογραφεί τα πρώτα του τραγούδια και ο πρώτος δίσκος θα βγει στις αρχές του 1982, με παραγωγό τον Τάσο Φαληρέα από την δισκογραφική εταιρία ΕΜΙ. Λίγο νωρίτερα θ'αρχίσουν τις ζωντανές εμφανίσεις τους (…)».