Μια παράσταση… «πορνογραφική»

Μια παράσταση… «πορνογραφική»

Το θέμα της ταινίας «Μια πορνογραφική σχέση», που έκανε αίσθηση όταν προβλήθηκε στις αίθουσες το 1999, μεταφέρθηκε στη σκηνή του Από Μηχανής Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Παπαδάκη και με πρωταγωνιστές τον ίδιο και τη Χριστίνα Δενδρινού

Μια παράσταση… «πορνογραφική»
Εκείνη βάζει μία αγγελία στην εφημερίδα για να εκπληρώσει μία σεξουαλική της φαντασίωση. Εκείνος της απαντά. Βρίσκονται στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Επιζητούν μόνο μία σαρκική σχέση. Τίποτα περισσότερο. Όμως η μία συνάντηση διαδέχεται την άλλη. Τώρα πια τους ενώνει κάτι πέρα από το σεξ.

Η ταινία «Μια πορνογραφική σχέση», που έκανε αίσθηση όταν προβλήθηκε στις αίθουσες το 1999, μεταφέρεται από τις 15 Νοεμβρίου στη σκηνή του Από Μηχανής Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Παπαδάκη και με πρωταγωνιστές τον ίδιο και τη Χριστίνα Δενδρινού. Το έργο υπογράφει ο ίδιος ο σεναριογράφος της ταινίας, Φιλίπ Μπλασμπάντ.

«Αυτό που με ιντρίγκαρε στο έργο για να ασχοληθώ μαζί του ήταν η ανάγκη μου να κατανοήσω τους δύο ήρωες καλύτερα. Εκείνον και Εκείνη. Πώς γίνεται αυτοί οι δύο, ξένοι μεταξύ τους μέχρι το τέλος του έργου, να έχουν διεισδύσει τόσο βαθιά ο ένας μέσα στον άλλον; Από τι υλικό είναι φτιαγμένη η φύση του ανθρώπου;» μου εξομολογείται ο Βαγγέλης Παπαδάκης. 

Κλείσιμο
Για να απαντήσει κανείς στο παραπάνω ερώτημα πρέπει να απελευθερωθεί από τις όποιες κοινωνικές συμβάσεις, υποστηρίζει ο Βαγγέλης. «Να πετάξει στα σκουπίδια όλα όσα τον καθορίζουν κοινωνικά, σεξουαλικά, επαγγελματικά. Πολύ τολμηρό να το προτείνει κάποιος αυτό σήμερα στην Δύση όπου πλέον έχουμε αλλοιωθεί με όλες αυτές τις "κοινωνικές" ταυτότητες που πρέπει να υπηρετούμε για να επιβιώσουμε. Μόνο οι ποιητές τολμούν. Εκεί άλλωστε βρήκαμε και τις απαντήσεις μελετώντας το έργο. Στην ποίηση».



Αναρωτιέμαι αν μία σχέση μπορεί να δομηθεί μόνο στο σεξ. «Φυσικά» μου απαντά ο Βαγγέλης χωρίς να το πολυσκεφτεί. «Και μπορεί να είναι και πολύ ισχυρή. Είναι η ζωώδης πλευρά της φύσης μας και είναι κυρίαρχη. Εδώ, στο έργο, όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κατ’ αρχάς ο τίτλος είναι ‘’ΜΙΑ πορνογραφική σχέση’’. Ο αριθμητικός προσδιορισμός αυτός δηλώνει την μοναδικότητα της σχέσης αυτής. Και κατά την άποψή μου και το πόσο σπάνια είναι η μορφή της. Μια πορνογραφική σχέση είναι γυμνό και διείσδυση. Και, ναι, σωματικά αυτό γίνεται πολύ εύκολα. Ακόμα κι αν αφορά στην πιο τρελή μας φαντασίωση, όπως στην περίπτωση Εκείνου και Εκείνης. Αλλά όταν η γύμνια και η διείσδυση φτάνουν σε ψυχικό επίπεδο τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα και ταυτόχρονα μαγικά. Δύο άνθρωποί γυμνοί, ψυχή τε και σώματι, "εισβάλουν" ο ένας στο σώμα, στο μυαλό και στην ψυχή του άλλου. Είναι βίαιο, φοβιστικό και ταυτόχρονα ηδονικό, αθώο, παιδικό. Σε πιάνει δέος, Σαστίζεις. Επιθυμείς. Αυτό είναι για μένα μια πορνογραφική σχέση. Δέος. Μια Θεία πράξη. Υπέρτατη».

Μέσω της σκηνοθεσίας του θέλησε να κάνει το κοινό συμμέτοχο στην μοναδική αυτή εμπειρία των δύο ηρώων. Για να το πετύχει αυτό χρησιμοποίησε μία σειρά από κινηματογραφικές τεχνικές χωρίς να υποκύψει στην ευκολία της χρήσης του βίντεο. «Στην ουσία το κοινό παρακολουθεί τους δυο ήρωες μας να αφηγούνται σε κάποιον τρίτο μια σημαντική σχέση που έζησαν. Παράλληλα όμως παρακολουθεί και αυτούσιες σκηνές από το παρελθόν των ηρώων. Τις αναμνήσεις τους. Σαν να πατάνε pause- play διαρκώς οι ίδιοι οι χαρακτήρες στην ταινία της ζωής τους. Στήνοντας αυτή τη «ταινία» σε ένα θεατρικό πια πλαίσιο δίνω τα σκηνικά στοιχεία εκείνα ώστε τα καρέ να συμπληρώνονται από τους ίδιος τους θεατές μέσω της φαντασίας τους. Σαν το κοινό να μπορεί να παρεμβαίνει στις αναμνήσεις των ηρώων με τον ίδιο τρόπο που παρεμβαίνουν οι ίδιοι» παρατηρεί ο Βαγγέλης. «Ο ήχος, που σχεδίασε η Σίσσυ Βλαχογιάννη, είναι ρεαλιστικός, κινηματογραφικός, σαν σάουντρακ ταινίας. Το λιτό σκηνικό της Δήμητρας Λιάκουρα αποτυπώνει ένα αφαιρετικό τοπίο μνήμης με ρεαλιστικά στοιχεία κινηματογράφου. Τα φώτα του Βασίλη Kλωτσοτήρα υπηρετούν το δισδιάστατο της οθόνης αλλά και "μονταζιακά" την ιστορία (cut, follow, κλπ). Τέλος εμείς οι ηθοποιοί προσεγγίζουμε τους ρόλους μας μέσα από μια κινηματογραφική υποκριτική φόρμα και λιγότερο μέσω μιας φόρμας θεατρικής, εξπρεσιονιστικής».

Άραγε αυτή η άμεση, κινηματογραφική προσέγγιση θα σοκάρει το κοινό; Πόσο πουριτανοί παραμένουμε στην Ελλάδα του σήμερα σε θέματα που αφορούν το σεξ; «Πάρα πολύ» σχολιάζει ο Βαγγέλης. «Πέραν του ότι ακόμα υπάρχουν ταμπού και ρατσισμός και βία αναφορικά με τις ταυτότητες των φύλων και τις σεξουαλικές επιλογές -κάτι το οποίο κατακρίνω απόλυτα -, ακόμα και μέσα στα ζευγάρια δεν υπάρχει η ελευθερία σεξουαλικής έκφρασης. Ο Θεός μας κρίνει ακόμα, εν έτει 2017. Η μικρόψυχη μεσογειακή κοινωνία μας παρακολουθεί ακόμα επικριτικά. Χρειάζεται ακόμα να "κρυβόμαστε" από τον ίδιο μας τον εαυτό. Μας απασχολεί η εικόνα μας και η εσωτερική αποδοχή. Όμως το ζητούμενο είναι η ικανοποίηση της επιθυμίας μας και η ικανότητα αυτή να τη βιώνουμε σαν απόλαυση. Πρόκειται για την υπέρτατη ελευθερία. Να λέμε "ναι, αυτό το έκανα και το απόλαυσα!" Έχει μια ψυχική ανάταση. Χρειάζεται τόλμη να παραμένουμε ειλικρινείς. Έχουμε φυσικά ακόμα δρόμο ως κοινωνία, αλλά έχουμε κάνει και σημαντικά βήματα. Θεωρώ ότι η απελευθέρωση είναι πρωτίστως πνευματική».

Στο τέλος της συζήτησής μας τον ρωτάω αν κρατάει κάποια φράση από το έργο. «"Απλώς… ήταν έτσι". Αυτή τη φράση κρατάω. Δύο άνθρωποι που απλώς αφέθηκαν. Δεν επιδίωξαν τίποτα. Δεν προσδόκησαν κάτι. Δεν ζήτησαν τίποτα. Απλά υπήρξαν. Έτσι. Τόσο απλά. Άντε να το κάνεις αυτό;»
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Δείτε Επίσης