20 στιγμές φεστιβάλ!

20 στιγμές φεστιβάλ!

Το ημερολόγιο με τις σημειώσεις από το 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης γέμισε…

20 στιγμές φεστιβάλ!
Πέμπτη από νωρίς το πρωί οι ουρές σχηματίζονται για κάποιο από τα μαγικά χαρτάκια μίας προβολής. Ξεκίνημα από τη Χρυσή Άρκτο του Βερολίνου στην τελετή έναρξης, το " Η ψυχή και το σώμα " της Ίλντικο Ενιέντι, που βρέθηκε στη Νύφη του Θερμαικού και τιμήθηκε. Και στη συνέχεια πάρτυ έναρξης στην αποθήκη Γ', που πλημμύρισε από διψασμένο κόσμο.

Παρασκευή. Ο μαραθώνιος ξεκινάει. Τρέξιμο από αίθουσα σε αίθουσα. Γεμάτοι ενέργεια. Κρατώ το " Ο Χεσούς πρέπει να πεθάνει " της Λάουρα Μόρα από την Κολομβία. Ένα ψυχολογικό θρίλερ, ένα ταξίδι για τη δύναμη του ανθρώπου, που κλείνει με ένα σαφές μήνυμα ειρήνης και ζωής.

Σάββατο πρωί. Φοιτητές, άνεργοι και σινεφίλ κατακλύζουν την αίθουσα Φρίντα Λιάππα για να παρακολουθήσουν το " Ονειρεύομαι σε άλλη γλώσσα " του Ερνέστο Κοντρέρας. Ένα συναρπαστικό ταξίδι ανάμεσα στη φύση και το μεταφυσικό. Ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για να βρει κανείς την εξιλέωση;

Κλείσιμο
Συνέχεια με το " Α Ciambra " του Τόμας Καρπινιάνο, με εκτελεστικό διευθυντή τον Μάρτιν Σκορτζέσε. Ουρές για τα τελευταία εισιτήρια, ακόμα και μιάμισι ώρα πριν την προβολή. Ευτυχώς ήμασταν στους τυχερούς. Ένα πολιτικό σχόλιο για την τραγωδία των αμοιβαία αποκεντρωμένων μειονοτήτων που κρατούν ο ένας τον άλλον κάτω, στον πυθμένα του κοινωνικού ιστού.

Κυριακή πρωί. Μέρα γιορτής. Η πλατεία Αριστοτέλους σφύζει από ζωή. Το ένα sold out διαδέχεται το άλλο. Ο Χαφστέιν Γκούναρ Σίγουρδσον μας προσφέρει ένα έργο για την εποχή. Διαρκής προσπάθεια απενεχοποίησης. Μία πολυφωνίκη σύνθεση που ανακαλύπτει την αρμονία μέσα στο χάος, δίχως συμβιβασμούς.



Κι από εκεί στην κεντρική αίθουσα του Ολύμπιον για το νέο έργο του Φατίχ Ακίν, " In the Fade", που αποτελεί την επίσημη υποψηφιότητα της Γερμανίας, για το OSCAR ξενόγλωσσης ταινίας με την τρομερή και φοβερή, Νταιάν Κρούγκερ. Η εξιλέωση κι η λύτρωση, ίσως να κρύβονται σε ένα οδυνηρό ταξίδι προς την επανένωση. Ένα ριζοσπαστικό πολιτικό σχόλιο, που φιλοδοξεί να διαλύσει την ομίχλη της εποχής και να στείλει σαφές μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, ότι η τρομοκρατία, που τεχνηέντως συντηρείται μόνο δεινά μπορεί να προκαλέσει...

Πρώτη στάση τη Δευτέρα για το Closeness του Κάντεμιρ Μπαλάγκοφ, που χάρισε στην Ντάρια Ζόβνερ, το βραβείο γυναικείας ερμηνείας. Δίκαια. Ένα πολυεπίπεδο δράμα, για τις σχέσεις, την κοινωνική αστάθεια και τις προεκτάσεις-συνέπειες αυτών, μετά την πτώση της πάλαι ποτέ κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης.

Και συνέχεια με το Ταξίδι Αναψυχής του Πάολο Βίρτζι, που μετά το Ανθρώπινο Κεφάλαιο και το Τρελή Χαρά, υπογράφει το σενάριο και κινηματογραφεί υποδειγματικά, για πρώτη φορά στα αγγλικά, την πιο ευτυχισμένη εκδρομή δύο ανθρώπων. Μία απόδραση προς την ελευθερία της ψυχής. Μία σαρδόνια κωμωδία για την ματαιότητα, που ακροβατεί μεταξύ χαράς και δράματος.

Την τρίτη ήταν η ώρα του Χρυσού Φοίνικα των Καννών. Τhe Square του Ρούμπεν Έστλουντ, που ήταν ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα του Φεστιβάλ και βρέθηκε στην πόλη μας. Μία ρομαντική ματιά, που έχει στόχο να αφυπνίσει συνειδήσεις. Το τετράγωνο στόχος είναι να αποτελεί ένα καταφύγιο συμπόνοιας κι εμπιστοσύνης. Μέσα σε αυτό άπαντες έχουν υποχρεώσεις και δικαιώματα. 

Πέντε αναπάντεχες παρεμβάσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας, που ήρθε στο 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, με τις τέχνες να συναντώνται και τον κόσμο να αγκαλιάζει την καινοτομία τούτη...

Μία ανάσα, βιταμίνες και καλή παρέα. Ούτε σώμα, ούτε υπογραφή του Βαίντ Τζαλιλβάντ από το Ιράν. Αργυρός Αλέξανδρος. Απεικόνιση της σκληρής πραγματικότητας. Μία ελεγεία για τους ανθρώπους που ονειρευόμασταν να γίνουμε κι όμως θάψαμε μέσα μας. Αναγκαία για την εποχή και κατά βάθος διαχρονική για την διαρκή πάλη ανάμεσα στο εφήμερο και το ηθικά σωστό.

Εντύπωση προκάλεσε και το ευαίσθητο, δεν είμαι μάγισσα της Ρουνγκάνο Νιόνι. Θυσία ενός μικρού κοριτσιού, που δε συμβιβάστηκε με την κοινωνική πραγματικότητα και με τον δικό της τρόπο επαναστάτησε. Παραμένει ζωντανή με κάθε τρόπο ή παλεύεις για την ελευθερία με κάθε τίμημα;



Και την Πέμπτη πανικού συνέχεια. Το Lines του Βασίλη Μαζωμένου. Μόνο οι νέοι, οι τέχνες κι ο πολιτισμός να βάλουν ένα στοπ στο τέλμα ή οδηγούμαστε μοιραία σε όσα μας έχει διδάξει η ιστορία; Τώρα ο λόγος πέφτει στην Ευρώπη. Είτε όλοι μαζί θα καταστραφούμε, είτε όλοι μαζί θα ορθοποδήσουμε. Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα. Όχι αύριο, όχι μετά ... Θα είναι αργά!

Και φυσικά το Τζαμ, που η επιτυχία του ξεκίνησε από τις Κάννες τον περασμένο Μάιο. Μία ταινία δρόμου, με εξαιρετική μουσική. Προσφυγικό, ρεμπέτικο, εθελοντισμός και στο τέλος περιπέτεια. Τάραξε τους Θεσσαλονικείς, με μήνυμα οικουμενικό, καθώς το σκηνικό διαδραματίζεται στη γειτονική Τουρκία, ενώ παράλληλα η υπόθεση συνδέεται με ολόκληρη την Ευρώπη.

Από την αναφορά μας φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει η παρουσία του Αλεξάντερ Πέιν. Ένας πολύ ευχάριστος τύπος. Μίλησε άπταιστα ελληνικά και χαιρέτησε τον κόσμο, που κατέκλυσε την κεντρική αίθουσα του Ολύμπιον. Με οδηγό τον Ματ Ντέιμον μία σύγχρονη κιβωτός του Νώε, για όσα ζούμε κι αυτά που έρχονται.

Παρασκευή, τελική ευθεία, με όσες δυνάμεις έχουν μείνει. Ίσως η καλύτερη ταινία που παρακολουθήσαμε το Lucky του Τζον Κάρολ Λιντς. Φόρος τιμής στον Χάρι Ντιν Στάντον. Ερωτικό γράμμα για τη ζωή που μένει πίσω και θα συνεχιστεί στους αιώνες των αιώνων. Ένας διαλογισμός για την ηθική, την μοναξιά, τον φόβο και την πνευματικότητα. Μία ποιητική ζωγραφιά δεμένη αρμονικά με τον ήχο της φυσαρμόνικας, που προκαλεί γαλήνη. Ένα συγκινητικό αντίο, δίχως μελοδραματισμούς.

Από κοντά και το Tehran Taboo. Ένα ροτοσκοπικό φιλμ που ακροβατεί ανάμεσα στον σκληρό ρεαλισμό και την υπερβατική ανάγκη των κατοίκων να κάνουν το άλμα προς μία παράλληλη πραγματικότητα, μακριά από τα προβλήματα. Ένας καθηλωτικός νυχτερινός εφιάλτης. Τι θα συμβεί άραγε το πρωί; 

Φινάλε με το Winter Brothers, που κέρδισε και το Βραβείο καλύτερο σεναρίου. Πολύ ευχάριστος άνθρωπος ο Χλίνουρ Πάλμασον, ζόρικη η ταινία του. Δύο αδέλφια εγκλωβισμένα μέσα σε αλληλένδετες ιστορίες, με φόντο τη φύση της Ισλανδίας. Μία βραδυφλεγής κι αγωνιώδης αφήγηση για τους ατελείωτους χειμώνες των οικογενειακών σχέσεων.

Τελετή λήξης με τον Χρυσό Αλέξανδρο να απονέμεται στα Κοράκια, που δεν είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε, καθώς σε ένα Φεστιβάλ χάνεις μία αξιόλογη ταινία, για να δεις κάποια άλλη στη θέση της.

Το τέλος της διαδρομής. Μία ισχυρή δόση σινεμά. Σαν αντίδοτο στις νόσους και τα κακώς κείμενα της εποχής. Αυτό ήταν καλοί μου φίλοι, το καράβι ρίχνει ξανά άγκυρα στο Λιμάνι. Θα σαλπάρει τον Μάρτη, για το αντίστοιχο event του ντοκιμαντέρ και του χρόνου με το καλό στο 59ο για τους φανατικούς των ταινιών μυθοπλασίας. Εις το επανιδείν...
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

BEST OF NETWORK

Δείτε Επίσης