Ο “Αμύντας” στο Ηρώδειο

Τη Δευτέρα 9 Οκτωβρίου στις 9 το βράδυ θα πραγματοποιηθεί η παράσταση "Αμύντας",που ματαιώθηκε λόγω βροχής στις 26 Σεπτεμβρίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Μάλιστα, οι κάτοχοι των ήδη αγορασμένων εισιτηρίων εισέρχονται κανονικά με τα εισιτήριά τους κατά την ημέρα της παράστασης, ενώ η προπώληση συνεχίζεται. 

Στη μνήμη του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου παρουσιάζεται εκ νέου ο “Αμύντας”, η τελευταία παράσταση του αείμνηστου σκηνοθέτη, που έκανε πέρυσι πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Αθηνών. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου θα αναβιώσει τη μεγάλη του επιτυχία, προσφέροντας στους φίλους του Θεάτρου μια μοναδική ευκαιρία να απολαύσουν και πάλι την τελευταία σκηνοθετική του δουλειά του πατέρα της. 



Ο Σπύρος Ευαγγελάτος με τον “Αμύντα”, την τελευταία σκηνοθεσία του, επιβεβαίωσε και επισφράγισε την ανεκτίμητη προσφορά του στην παρουσίαση άγνωστων ελληνικών κειμένων στη σκηνή με σύγχρονη, φρέσκια, μοναδική σκηνοθετική ματιά. 

Οδήγησε μια πλειάδα πρωταγωνιστών με κορυφαίους τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, τη Φαίη Ξυλά, τη Βίκυ Βολιώτη, τον Θανάση Κουρλαμπά και τον βαρύτονο Μάριο Σαραντίδη σε εξαίρετες ερμηνείες και δημιούργησε μια παράσταση εντυπωσιακών ρυθμών, καταιγιστικής αφήγησης, ευφάνταστων μεταμορφώσεων. 



Στο πρόγραμμα ο σκηνοθέτης, ακαδημαϊκός και πανεπιστημιακός σημείωνε: Το 1745 τυπώνεται ανωνύμως στη Βενετία μια ελεύθερη μετάφραση στην τότε ομιλουμένη ελληνική της θρυλικής κωμωδίας του Τορκουάτο Τάσσο Aminta. Πριν από χρόνια είχα την τύχη να ανακαλύψω πως κάτω από την ανωνυμία κρυβόταν ο Επτανήσιος από τα Κύθηρα ιατροφιλόσοφος και ποιητής Γεώργιος Μόρμορης (1720-1790).

Ο “Αμύντας” ανήκει στην ονομαζόμενη «ποιμενική κωμωδία» (commedia pastorale) και εκτυλίσσεται σε δάση όπου κυκλοφορούν ερωτευμένοι βοσκοί, πρόβατα, παρθένες αμαζόνες, αλλά και άγρια, ανύπαρκτα στην Ευρώπη θηρία, καθώς και μυθικά πρόσωπα όπως σάτυροι, δράκοι και θεοί του έρωτα. Η μόδα αυτών των έργων επηρέασε την πανευρωπαϊκή δραματουργία, ακόμη και τον Σαίξπηρ (Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας, Όπως σας αρέσει, Τρικυμία κ.ά.). 



Το ελληνικό κείμενο ακτινοβολεί μια αίσθηση εφηβικής δροσιάς με γοητευτικό χιούμορ και συναρπαστική γλώσσα, ανάμειξη κοινής με ιδίωμα των Κυθήρων, ενώ δεν λείπουν λόγια ή ψευδολόγια στοιχεία. Η όλη σύνθεση της παράστασης επιδιώκει να “φέρει” κάτι από τη γεύση του ονείρου, που άλλοτε θα ρέπει προς έναν ευμενή εφιάλτη και άλλοτε θα εκτινάσσεται προς μια ποιητική φάρσα».