Μια δεύτερη ζωή για το Φετιχιέ Τζαμί

Το νέο διαδόθηκε γρήγορα – ας είναι καλά τα social media. Το Φετιχιέ τζαμί – το παλαιότερο, το μεγαλύτερο και το πιο σημαντικό τζαμί των Τούρκων- ένα από τα 9 τζαμιά που υπήρχαν κάποτε στην πόλη ανοίγει τις πόρτες του και θα είναι προσβάσιμο στο κοινό, λειτουργώντας ως ένας χώρος περιοδικών εκθέσεων και άλλων εκδηλώσεων.



Ναι, αλλά που βρίσκεται το Φετιχιέ Τζαμί. Προσέτρεξα στις σελίδες του βιβλίου των Θανάση Γιοχάλα και Τόνιας Καφετζάκη «Αθήνα- Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία» (βιβλιοπωλείο της Εστίας) αλλά και στο αρχείο της «αρχαιολογίας της πόλεως των Αθηνών» του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (www.eie.gr/archaeologia ). 

Ας ξεκινήσουμε από τις συστάσεις: Περιοχή: οδός Πελοπίδα & Πανός (εντός της Ρωμαϊκής Αγοράς) - Έτος: 1456-1500. Στη συνέχεια, η περιγραφή: «Το μουσουλμανικό τέμενος, γνωστό ως "Φετιχιέ τζαμί", δηλαδή "τζαμί του Πορθητή", κτίστηκε μετά την οθωμανική κατάκτηση της Αθήνας από τον Ομάρ το 1456, στο βόρειο άκρο της άλλοτε Ρωμαϊκής αγοράς και επί Τουρκοκρατίας ήταν κοινώς γνωστό ως "το τζαμί του Σταροπάζαρου".



Οικοδομήθηκε επάνω στα λείψανα τρίκλιτης μεσοβυζαντινής βασιλικής, μέρος των οποίων είναι ορατό στη βόρεια πλευρά του τεμένους.

Μετά την εγκατάσταση της πρωτεύουσας του Ελληνικού κράτους στην Αθήνα, το 1834, χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτικό αρτοποιείο, μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Σήμερα περικλείεται εντός του αρχαιολογικού χώρου και στεγάζει αρχαιότητες».

Στο βιβλίο των Γιοχάλα- Καφετζάκη βρήκα και τα εξής ενδιαφέροντα στοιχεία: α) Οικοδομήθηκε για να τιμηθεί η άφιξη στην Αθήνα του Μωάμεθ του Πορθητή το 1458. 
β) Ο Δημ. Καμπούρογλου πίστευε ότι επρόκειτο για εκκλησία που έγινε τζαμί. 
γ) Στον ένα χρόνο παραμονής των Βενετών στην Αθήνα το τζαμί μετατράπηκε σε ναό των καθολικών αφιερωμένο στον Άγιο Διονύσιο. Στην εκκλησία αυτή γιορτάστηκε και η κατάληψη των Αθηνών από τον Μοροζίνι.
δ) Το 1824 χρησιμοποιείται ως αλληλοδιδακτικό σχολείο της Φιλομούσου Εταιρείας. 
ε) Τα χρόνια της επανάστασης ο μιναρές κατεδαφίστηκε – ενδεχομένως και λίγο αργότερα.