Ο γιος του Άντονι Κουίν εντυπωσίασε την Μπιενάλε της Βενετίας

Ο σύγχρονος καλλιτέχνης Λορέντζο Κουίν είναι ένας γλύπτης του οποίου τα έργα είναι εμπνευσμένα από τον Μικελάντζελο, τον Μπερνίνι και τον Ροντέν. Έχοντας κάνει εκθέσεις διεθνώς, η μνημειώδης δημόσια δουλειά του, αλλά και μικρότερα κομμάτια μεταδίδουν το πάθος του για αιώνιες αξίες και αυθεντικά συναισθήματα. Είναι γνωστός για εκφραστικές αναδημιουργίες των ανθρώπινων χεριών. «Ήθελα να σμιλεύσω αυτό που θεωρείται ως το πιο δύσκολο και πιο προκλητικό τεχνικά κομμάτι του ανθρώπινου σώματος», δηλώνει. Το χέρι διαθέτει τόση πολύ δύναμη - τη δύναμη της αγάπης, του μίσους, της δημιουργίας και της καταστροφής.

Γεννημένος στις 7 Μαΐου του 1966 στη Ρώμη, γιος του ηθοποιού Άντονι Κουίν και της σχεδιάστριας Ιολάντα Αντολόρι, ο Λορέντζο Κουίν πέρασε τα παιδικά του χρόνια μεταξύ της Ιταλίας και των ΗΠΑ.Ο πατέρας του είχε σημαντική επιρροή πάνω του τόσο στον τρόπο ζωής μέσα στη συμμετοχή του στις ταινίες αλλά και στα πρώιμα έργα ζωγραφικής και αρχιτεκτονικής του Άντονι.



Ο Λορέντζο Κουίν σπούδασε στην Αμερικανική Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Νέα Υόρκη, σχεδιάζοντας να γίνει ζωγράφος σουρεαλιστικών έργων. Ωστόσο, στην ηλικία των 21 ετών αποφάσισε ότι έχει κλίση στη γλυπτική η οποία μπορούσε να εκφράσει περισσότερο την ενέργειά του και την αυθεντικότητά του. Ανακαλεί ζωηρά τη στιγμή του 1989 όταν αισθάνθηκε ότι είχε δημιουργήσει το πρώτο του αυθεντικό έργο τέχνης: «Είχα φτιάξει έναν κορμό από τη ζωγραφιά του Αδάμ του Μικελάντζελο... μια δουλειά καλλιτέχνη. Είχα μια ιδέα και ξεκίνησα να λαξεύω και η Εύα βγήκε από το σώμα του Αδάμ. Είχε ξεκινήσει ως μια απλά ακαδημαϊκή άσκηση αλλά εξελίχθηκε σε ένα έργο τέχνης».

Το 1988, ο Λορέντζο παντρεύτηκε τη Τζιοβάννα Τσικούτο και ύστερα από τη γέννηση των τριών γιων του αποφάσισαν να αφήσουν τη Νέα Υόρκη -ένα μέρος «σκληρό για τις ανθρώπινες αξίες»- και να εγκατασταθούν στην Ισπανία. «Επιλέξαμε την Ισπανία για το λατινικό της χαρακτήρα, τη θέρμη της, τον τρόπο που εκτιμά τους ανθρώπους και την οικογένεια και για τη σπουδαία καλλιτεχνική της τροχιά», σχολιάζει.



Μεταξύ 20 και 30, ο Κουίν είχε μια σύντομη υποκριτική καριέρα, συμμετέχοντας στο πλευρό του πατέρα του στην ταινία “Stradivari” (1989) υποδυόμενος τον Σαλβαδόρ Νταλί. Ωστόσο, δεν του άρεσε να δουλεύει σε αυτό τον τομέα και αποφάσισε να ασχοληθεί με τη γλυπτική.

«Η έμπνευση έρχεται μέσα σε κλάσμα του δευτερολέπτου», δηλώνει ο ίδιος για τη δουλειά του. Ένα πρότζεκτ χρειάζεται μήνες για να πραγματοποιηθεί και πρέπει να έχει μια ξεκάθαρη ερμηνεία. Ο Κουίν συνήθως αντιλαμβάνεται κάθε έργο στη συγγραφή και το ποιητικό κείμενο τελικά εκτίθεται με το γλυπτό ως ένα αναπόσπαστο μέρος του κομματιού και όχι απλά ως εξήγηση.

Το έργο του Κουίν εμφανίζεται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές σε όλο τον κόσμο και έχει εκτεθεί διεθνώς μέσα στα προηγούμενα 20 χρόνια. Ανάμεσα στις εκθέσεις του βρίσκεται το "The Tree of Life" που δημιούργησε για τον ΟΗΕ και κυκλοφόρησε ως γραμματόσημο για τον οργανισμό το 1993. Την επόμενη χρονιά το Βατικανό τον κάλεσε να σμιλεύσει το ομοίωμα του Αγίου Αντωνίου για τη Basilica del Santo in Pandua, σε ανάμνηση των 800 ετών από τη γέννηση του αγίου. Το γλυπτό ευλόγησε ο πάπας στην πλατεία του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη μπροστά από ένα πλήθος 35.000 πιστών.



Η δημόσια τέχνη του Κουίν περιλαμβάνει το “Encounters”, μια μαζική υδρόγειο σφαίρα me ένα χέρι που δείχνει, το οποίο αποκαλύφθηκε στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Πάλμα της Μαγιόρκας στην Ισπανία. Στο Μπέρμιγχαμ, το “The Tree of Life” ανυψώθηκε έξω από τον ναό του Αγίου Μαρτίνου το 2005 εις ανάμνηση των κατοίκων που σκοτώθηκαν κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Περισσότερα έργα του εκτίθενται στo King Edward's Wharf -το “Creation”, το “Volare” και το “Crossing a Millennium” - με χαρακτηριστικό τους την εστίαση στο χέρι, στην ανθρώπινη μορφή και στον κύκλο.

Το Νοέμβριο του 2005, ένα από τα μεγαλύτερα δημόσια γλυπτά του Κουίν, το “Rise Through Education”, εγκαταστάθηκε στο ASPIRE, την Ακαδημία της Αθλητικής Αριστείας, στην Ντόχα, ύστερα από παραγγελία του κράτους του Κατάρ. Με βάρος 8 τόνους, αυτό το μνημείο δείχνει ένα ζεύγος χεριών ενηλίκου να τοποθετεί τον πλανήτη στα χέρια ενός παιδιού και τα χέρια να δημιουργούν έναν κύκλο πάνω από ένα ανοικτό βιβλίο. Ο Κουίν δημιούργησε ένα δεύτερο γλυπτό για το εσωτερικό της ακαδημία που απεικονίζει τον αγώνα για την αριστεία. Το “Reaching for Gold” είναι μια πυραμίδα επτά χεριών που αναδύεται από μια αμμώδη βάση, με τα χέρια να απλώνονται προς ένα μετάλλιο.



Μοναδικό ανάμεσα στα έργα του ως ένα ζωντανό μνημείο, το “Legacy” (2006) σμιλεύθηκε για τον Άγιο Κλημεντίνο του Λιόμπρεγκατ στην Ισπανία. Ο Κουίν εντυπωσιάστηκε από την ιστορία των κερασόδεντρων της πόλης και αποφάσισε να φτιάξει ένα έργο που αντικατοπτρίζει αυτόν τον μύθο. Αυτός ο κορμός των δέντρων δημιουργείται από ένα χέρι άνδρα και από ένα χέρι γυναίκας που κρατούν κλαδιά γεμάτα κεράσια και προσομοιάζουν το ανθρώπινο DNA. Σε αυτή την περιοχή γνωστή για τα χυμώδη κεράσια της, το γλυπτό έχει πάνω του τόσα κεράσια όσοι είναι και οι κάτοικοι του Αγίου Κλημεντίνου. Κάθε χρόνο, προστίθενται περισσότερα κεράσια για να δείξουν τους νέους κατοίκους της πόλης.

Ο Κουίν εξέθεσε διεθνώς κατά το 2010, με εκθέσεις στο Rafart Gallery στην Ισπανία, το Rarity Gallery στην Ελλάδα, το Hewar Art Gallery στη Σαουδική Αραβία, το Marigold Gallery στην Ινδία και το Ode to Art Gallery στη Σιγκαπούρη.Το γλυπτό του, “Vroom Vroom”, μια παιχνιδιάρικη ερμηνεία της ανεξαρτησίας της πρώιμης ενηλικίωσης εκτέθηκε στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης της Βαλένθια το καλοκαίρι και αργότερα την ίδια χρονιά στο Art Fair του Άμπου Ντάμπι. Τον Ιανουάριο του 2011, το έργο εγκαταστάθηκε στο Park Lane του Λονδίνου ως μέρος του φεστιβάλ γλυπτικής του Westiminister Council's City και το “Finding Love” αποκαλύφθηκε στην είσοδο του νέου κτιρίου One Hyde Park στο Knightsbridge. 

Την άνοιξη του 2011, ο Κουίν προσκλήθηκε να συμμετάσχει στην πρώτη καλοκαιρινή έκθεση εξωτερικής γλυπτικής στη Ρώμη, τη Rassegna Internazionale di Scultura di Roma, που εξέθετε μια ποικιλία σημαντικών σύγχρονων και ιστορικών καλλιτεχνών. Στο Casina Valadier στo Villa Borghese Park εξέθεσε το “La Dolce Vita”, ένα κομμάτι που αναπαριστούσε τη χαρά της ζωής εκείνης της περιόδου και μια «αίσθηση ολοκληρωτικής εγκατάλειψης του παιδιού μέσα μας». Εκείνο το καλοκαίρι επιλέχθηκε επίσης ως ο καλλιτέχνης που θα εξέθετε για το Italian Pavilion στη Μπιενάλε της Βενετίας. Η δυνατή και προκλητική αντιπολεμική εγκατάστασή του “This is Not a Game” τοποθετήθηκε σε δύο διαφορετικά σημεία, με το σχόλιο: «Οι ηγέτες του κόσμου χρησιμοποιούν τους στρατούς τους σαν να είναι ιδιωτικά μικρά παιχνίδια και μπορούν να τους διατάξουν να καταστρέψουν όπως θα μπορούσε ένα απρόσεκτο παιδί».

Πιο πρόσφατα, τον Φεβρουάριο του 2014, ο κατασκευαστής παιχνιδιών Bruder Spielwaren GmbH + Co. KG πλήρωσε, παρήγγειλε και δώρισε το “Dreams Come True” στην πόλη Φιρτ της Γερμανίας. Το μνημειώδες γλυπτό διαστάσεων 3x16 μέτρων απεικονίζει τα χέρια ενός παιδιού που αναδύονται και παίζουν με φορτηγά και φιγούρες. Την ίδια χρονιά επίσης, τα γλυπτά “Love” και “Emotions” του Κουίν έγιναν δωρεά για δημοπρασία δίνοντας έσοδα περισσότερα από 300.000 λίρες για το Sunrise K' Foundation για παιδιά με γλαύκωμα και τον EORTC, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την έρευνα και τη θεραπεία του καρκίνου. 

Από το 2013 μέχρι 2014 ο Κουίν εξέθεσε σε διάφορες σημαντικές διεθνείς καλλιτεχνικές εκθέσεις συμπεριλαμβάνοντας το Art Monaco '13, το Art Palm Beach, το Miami International Art Fair, το PINTA του Λονδίνου, το SCOPE της Νέας Υόρκης και το Art Toronto του Καναδά. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο καλλιτέχνης βραβεύτηκε με αρκετές δημόσιες τοποθετήσεις, συμπεριλαμβάνοντας την εγκατάσταση νέων έργων, το “Tight Rope ΙΙ” και το “The Four Loves” (μαζί με το “The Force of Nature ΙΙ”), στο νησί της Ίμπιζα το 2013.Τοn Δεκέμβριο του 2014, ο Κουίν επέστρεψε στο Park Lane για να αποκαλύψει το “Harmony”, τη μοναδική του ερμηνεία στο παραδοσιακό σύμβολο του Yin και Yang. Εκτιθέμενο στο Ηνωμένο Βασίλειο για πρώτη φορά, το μνημειώδες κομμάτι έχει ύψος 3 μέτρα. 



Τον Απρίλιο του 2015, το Halcyon Gallery ανακοίνωσε τη συνεργασία του με το Gallery Odyssey σε συνεργασία με το Indiabulls Group στο Μουμπάϊ με την εναρκτήρια έκθεση In the Hands of Lorenzo Quinn. Η πρώτη φορά που έργο του Κουίν εκτέθηκε στην Ινδία, αυτή η καθοριστική έκθεση της καριέρας του πραγματοποιείται όλο το καλοκαίρι καθώς τόσο μνημειώδη έργα όπως το “Leap of Faith”, το “The Force of Nature II” και το “Love” εκτίθενται στο κοινό μέσα στη βάση του αρχηγείου του Indiabulls στο Μουμπάϊ ως μέρος της παραγγελίας του για την υποστήριξη της τέχνης και πολιτισμικών προγραμμάτων σε τοπικό και διεθνές επίπεδο.

Η ιστορικός τέχνης και επιμελητής Κονσουέλο Σισκάρ Κασαμπάν περιγράφει το έργο του Κουίν ως «βαθύ, πνευματικό και υπαρξιακό επειδή ασχολείται με τα πάθη που αντιμετωπίζουμε ως άνθρωποι και με τις ανησυχίες που τοποθετούμε στη σιγή για την απόλυτη αλήθεια. Αυτά είναι γλυπτά που βασίζονται σε σπουδαίους μύθους και αναφέρονται σε ευρέα θέματα που επανέρχονται στον πολιτισμό μας και αντιβαίνουν στις διακρίσεις του πολιτισμού και του χρόνου».