Η Λουίζ την... άνοιξη

Η Λουίζ την... άνοιξη

Πώς κύλησε η ζωή στη Θεσσαλονίκη τις προηγούμενες ημέρες

Η Λουίζ την... άνοιξη
Καλησπέρα από τη Θεσσαλονίκη, που το σκηνικό του καιρού εναλλάσσεται συνεχώς. Μετά από χρόνια ζούμε μία άνοιξη με απροσδόκητες αλλαγές, ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα. Είναι η μαγεία των χρωμάτων, των τοπίων, των φαινομένων. Πολλές φορές δεν έχουμε την πολυτέλεια να τα απολαύσουμε, καθώς οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι εξαιρετικά γρήγοροι κι απαιτητικοί.

Ξεκινάμε με τα κινηματογραφικά δρώμενα. Μπορεί το 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης να ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία, όμως μία εξαιρετική στο είδος της ταινίας ήρθε στην Αίθουσα Σταύρος Τορνές στο Λιμάνι. Πρόκειται για τους «Αόρατους» του Σεμπαστιάν Λιφσίτζ. Σε μία και μοναδική προβολή (την περασμένη Τετάρτη 22 Μαρτίου) παρακολουθήσαμε αυτόν τον ύμνο στους ομοφυλόφιλους, που γεννήθηκαν την περίοδο του Μεσοπολέμου και τόλμησαν να προβάλουν τα πιστεύω τους, σε μία εποχή που η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να τους δεχτεί.

Οι άνθρωποι αυτοί έζησαν απελευθερωμένοι από το άγχος της κρίσης τρίτων. Θέλουν να αποδείξουν πως αυτό επέλεξε η φύση για τους ίδιους. Η παραδοχή του «εγκλήματος» ισοδυναμούσε με μία πράξη τρομακτική και συχνά οδηγούσε σε εξοβελισμό. Έχοντας περάσει πλέον, τα 80 τους χρόνια, οι πρωταγωνιστές αφηγούνται -ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία- πώς έφτασαν ως εδώ. Πόσο δύσκολα πέρασαν, τι αγώνες έκαναν ως μάχιμοι ακτιβιστές και πώς νίκησαν τα πρέπει για χάρη των θέλω τους. Oι αντιθέσεις και τα οξύμωρα σχήματα αρκετά: αόρατοι και όμως ορατοί, φυσιολογικοί και όμως στο περιθώριο. Μήπως, άραγε, οι ίδιοι επιθυμούσαν να ζουν αόρατοι μέσα στη δική τους ευτυχία; Η ταινία κέρδισε τέσσερα βραβεία, με μεγαλύτερο το Cesar στη Γαλλία. 

Κλείσιμο


Μετά την εβδομάδα του Αφρικανικού Κινηματογράφου, που δεν είχε να μας προσφέρει πολλές συγκινήσεις, ακολουθεί η αντίστοιχη του Γαλλόφωνου, όπου φυσικά η ποιότητα είναι αναβαθμισμένη. Επιλέξαμε μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Το «Μάτια δίχως πρόσωπο» (1960) του Ζορζ Φρανζί. Ένας χειρουργός προκαλεί τον τραυματισμό της κόρης του σε ένα τροχαίο για το οποίο ο ίδιος υπήρξε υπεύθυνος. Από εκείνο το σημείο ξεκινάει ο μαραθώνιος του γονιού, ο οποίος επιχειρεί κόντρα σε κάθε ηθική και λογική να διορθώσει το λάθος του. Ένα θρίλερ πρωτοποριακό για την εποχή του. Μία πολυεπίπεδη τραγωδία, που τερματίζεται με τη θεία δίκη για τον πρωταγωνιστή και τη συνεργό του. Το καλό νικά κι ένα περιστέρι πετά στον ουρανό, συμβολίζοντας τη νίκη της φύσης και το μεγαλείο του ανθρώπου, με αναφορά φυσικά στην κόρη.

Και από το τότε στο σήμερα. Η «Λουίζ το χειμώνα» του Ζαν-Φρανσουά Λαγκεγιονί.  Ένα animation που μπορεί να μην αγγίζει την επιτυχία της «Κόκκινης χελώνας», του “Zootopia” ή του «Κολοκυθάκη», είναι όμως αξιοπρεπές. Η πρωταγωνίστρια χάνει το τελευταίο τρένο για την πόλη και μένει μόνη και παγιδευμένη περιμένοντας το παλιρροϊκό κύμα. Η μοναξιά, η αποξένωση, η εγκατάλειψη του σύγχρονου κόσμου, είναι τα ευαίσθητα θέματα που θίγονται. Ο άνθρωπος δοκιμάζει τα όριά του, πολλές φορές τα ξεπερνά, επιστρέφει στη φύση και από εκεί αντλεί δύναμη. Έτσι κι η Λουίζ μαζί με έναν γέρικο σκύλο, χαράσσουν τη δική τους πορεία μακριά απ΄ όλους κι απ΄ όλα. Ακόμα κι αν νιώθει τύψεις για τυχόν λάθη της, ο δρόμος δεν έχει επιστροφή. Ακόμα κι όταν το νησί ξαναγεμίσει κόσμο το καλοκαίρι, συνεχίζει τη μοναχική ζωή.

Κι από τις αίθουσες του σινεμά, στον δρόμο. Η ιστορία έχει γράψει πως σε περιόδους κρίσης, ο λαός γράφει στους δρόμους. Μπορεί πολλοί να μην το έχουν συνειδητοποιήσει, αλλά η Θεσσαλονίκη κάνει την αρχή, με αινιγματικά γκραφίτι, με σκίτσα, που προκαλούν απορίες και κρύβουν αλληγορίες που κινούν τη σκέψη. Δεν είναι μόνο τα συνθήματα. Άλλωστε, μία εικόνα -ειδικά αν αυτή είναι καλοσχεδιασμένη- ισούται με χίλιες λέξεις. Την ίδια ώρα μία παρέλαση, έρχεται να θυμίσει τον αγώνα κάποιων ανθρώπων για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Η Τουρκοκρατία άφησε πολύ πίσω την Ελλάδα σ΄όλα τα επίπεδα. Η επέτειος της 25ης Μαρτίου, σχεδόν 200 χρόνια μετά, ξυπνά μνήμες κι αφυπνίζει συνειδήσεις. 

Και αφού πιάσαμε τα κοινωνικά για διάλειμμα, δεν μπορώ να καταλάβω πώς έχει διακοπεί κάθε προσπάθεια βιολογικού καθαρισμού στο λιμάνι της πόλης. Δεν είναι δυνατόν τόσο οι μόνιμοι κάτοικοι, όσο και οι τουρίστες να αντικρίζουν αυτό το θέαμα και να οσφραίνονται αυτές τις μυρωδιές. Η κατάσταση είναι πραγματικά απογοητευτική. Έγιναν κάποιες απέλπιδες προσπάθειες να κουκουλωθεί το πρόβλημα στις αρχές του Μαρτίου, ενόψει του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ -ενός πολιτιστικού γεγονότος με διεθνή αίγλη και ενδιαφέρον-, αλλά από τότε καμία κίνηση. 

Το IN-EDIT Festival, στις 30 Μαρτίου, επιστρέφει στο Ολύμπιον για τέταρτη χρονιά και παρουσιάζει μερικά από τα δυνατότερα μουσικά ντοκιμαντέρ των τελευταίων δεκαετιών. Το όνομά του είναι συνώνυμο του μουσικού ντοκιμαντέρ, ενώ η Parenthesis το έφερε στην Ελλάδα το 2014. Αποτελεί πλέον σταθερό σημείο αναφοράς των φίλων της μουσικής και του κινηματογράφου. Για μία εβδομάδα η Θεσσαλονίκη θα προβάλει 18 σπουδαία μουσικά ντοκιμαντέρ, που θα σας μεταφέρουν κατευθείαν στα παρασκήνια της παγκόσμιας μουσικής. 



Κάπου εδώ έρχεται και μία άσχημη είδηση. Το θρυλικό Λούκυ Λουκ κατέβασε ρολά. Το Σάββατο 25 Μαρτίου είχαμε το τελευταίο πάρτι, που σηματοδότησε το τέλος μίας εποχής. Από τον Δημήτρη Στεφανίδη και το 1978, στο σήμερα, σχεδόν 40 χρόνια μετά. Μένει πλέον μόνο το Berlin να κρατά ψηλά στη σημαία μίας γειτονιάς, που στο πέρασμα των χρόνων άλλαξε πολύ. Χρήστος Καϊσούδης και ο Νίκος Μοδιώτης κάποτε το απογείωσαν, ήταν σημείο συνάντησης γνωστών κι αγνώστων. Σήμερα είναι απλά παρελθόν. Και μένουν σε έμας οι καλύτερες των αναμνήσεων.

Και αφού μιλήσαμε για μαγαζιά της πόλης, μετά από πολλά χρόνια επισκέφτηκα το Ντορέ Καφέ. Απέναντι από τον Λευκό Πύργο και δίπλα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας. Πλέον, ονομάζεται Ζύθος-Ντορέ. Έχει χαρακτήρα εστιατορίου, με ελληνικές μπύρες κι εκλεπτυσμένη κουζίνα για όλα τα γούστα.

Στα αθλητικά δρώμενα, ο ΠΑΟΚ έφερε ακόμα ένα Κύπελλο στη Θεσσαλονίκη. Αυτή τη φορά στο χάντμπολ. Το Φάιναλ Φορ έγινε με μεγάλη επιτυχία στην Κοζάνη κι ο Δικέφαλος κατάφερε να επικρατήσει διαδοχικά των Φιλίππου Βέροιας και Πανελληνίου.

Αυτή ήταν η εβδομάδα μας φίλες και φίλοι. Η ώρα άλλαξε, η μέρα μεγαλώνει κι ευελπιστούμε οι προβλέψεις των μετεωρολόγων για κακοκαιρία το Πάσχα να πέσουν στο κενό. Επόμενο ραντεβού 
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα

BEST OF NETWORK

Δείτε Επίσης