Οι προσδοκίες τεσσάρων ηθοποιών

Οι προσδοκίες τεσσάρων ηθοποιών

Οι τέσσερις νέοι πρωταγωνιστές της παράστασης «Στα σκοτεινά» απάντησαν στο ερώτημα «Τι προσδοκίες είχατε όταν αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιοί, και τι προσδοκάτε από το μέλλον σας ως ηθοποιοί;»

Οι προσδοκίες τεσσάρων ηθοποιών
Η παράσταση «Στα Σκοτεινά», σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά, είναι βασισμένη στο γνωστό “Bedtime stories” του Γιώργου Ηλιόπουλου, ανανεωμένη με νέες αφηγήσεις και νέο casting ηθοποιών. Πρόκειται για μια σειρά από ιστορίες ανθρώπων που συναντάμε καθημερινά και θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς. Οι ήρωες, σύγχρονοι άνθρωποι με αγωνίες, όνειρα και ελπίδες, προσπαθούν -όπως κι εμείς- να επιβιώσουν σε μια πραγματικότητα γεμάτη από κοινωνικές συμβάσεις. 

Το έργο προχωράει σαν μια κάρτα view master, έναν χάρτινο δίσκο με τρισδιάστατες φωτογραφίες από πρόσωπα που με το συνεχές πάτημα του κουμπιού μιλούν και αφηγούνται ολόκληρες ιστορίες. Σειρά από πρόσωπα που περιμένουμε να μας μιλήσουν. Μία σειρά διαλόγων σ’ ένα ημερολόγιο συναντήσεων, μια σειρά εξομολογήσεων. Μια άσκηση συνειδητοποίησης και κατανόησης, μια συνάντηση με το σκοτάδι που θέλει να γίνει φως. Αξίζει να σημειωθεί ότι το έργο “Bedtime stories” στο οποίο βασίζεται η παράσταση, ένα κείμενο δυνατό, σκληρό, αστείο και αληθινό, έχει ανέβει με επιτυχία στο παρελθόν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Οι τέσσερις νέοι πρωταγωνιστές της παράστασης «Στα σκοτεινά» μας απάντησαν στο ερώτημα «Τι προσδοκίες είχατε όταν αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιοί, και τι προσδοκάτε από το μέλλον σας ως ηθοποιοί;».

Κλείσιμο


Λάζαρος Βαρτάνης



Τότε -κάπου το μακρινό 2003- υπήρχε μία αθωότητα, μία χαρά και ένας φόβος ταυτόχρονα. Ονειρευόμουν απλά να είμαι ηθοποιός. Να παίζω. Χωρίς έντονα «θέλω». Όπου με βγάλει το κύμα. Για το μόνο που ήμουν σίγουρος ήταν ότι έκανα τη σωστή επιλογή για μένα. Στο «τώρα» τα πράγματα έχουν λίγο αλλάξει. Η αθωότητα έχει φύγει και στη θέση της έχει έρθει η -όποια- γνώση, ο φόβος έχει υποχωρήσει και στη θέση του έχει έρθει η ευθύνη. Έχει όμως παραμείνει η χαρά. Για το μέλλον ονειρεύομαι να συνεχίσω να κάνω όμορφες δουλειές στο θέατρο με σπουδαίους ανθρώπους που αγαπάνε τη δουλειά μας. Το σημαντικότερο είναι οι συνεργασίες και οι επιλογές και όχι η προσωπική ματαιοδοξία.

Ευθύμης Γεωργόπουλος



Η βασική μου προσδοκία όταν πήγα στη σχολή ήταν να εργάζομαι και όχι να δουλεύω. Για μένα είναι πολύ σημαντικό αυτό. Να θες να πηγαίνεις στην εργασία σου. Να παράγεις έργο. Το μέλλον είναι αυτό που φτιάχνουμε οι ίδιοι για εμάς και όχι η μοίρα, η τύχη ή ό,τι άλλο κατεβάζει το κεφάλι μας. Το μέλλον που προσπαθώ εγώ να υλοποιήσω είναι να κάνω πράγματα που με ενδιαφέρουν, που «με πάνε παρακάτω», με κάνουν καλύτερο σε αυτό που κάνω.

Θανάσης Ισιδώρου



Όταν στο λύκειο ξεκίνησα να σκέφτομαι πιο πρακτικά το πώς θα γίνω ηθοποιός, η ιδέα να παίζω κάθε μέρα στο θέατρο έμοιαζε σχεδόν άπιαστη, οπότε τότε δεν είχα καν συγκεκριμένες προσδοκίες. Αυτές δημιουργούνται στη δραματική σχολή. Η δική μου σχολή ήταν μια από τις καλές ελληνικές ιδιωτικές δραματικές σχολές, πράγμα που σημαίνει ότι και οι προσδοκίες των μαθητών είναι γενικά ρεαλιστικές. Οι καθηγητές προειδοποιούν συχνά ότι δεν θα υπάρχει εύκολα δουλειά για όλους, οι μαθητές διατηρούν ήδη κάποια δουλειά για να πληρώνουν τη σχολή κλπ. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι υποψήφιοι ηθοποιοί τώρα πια ξέρουν τι τους περιμένει. Ίσως αυτό που έχει αλλάξει στις δικιές μου προσδοκίες για το θέατρο είναι ότι τώρα καταλαβαίνω λίγο περισσότερο το πόσο βάθος υπάρχει στη μελέτη της υποκριτικής κι εγώ ούτε που έχω ξύσει ακόμα την επιφάνεια, οπότε έχω τουλάχιστον μια νέα προσδοκία, να μάθω να το κάνω καλά και μετά βλέπουμε.

Παναγιώτης Νάτσης



Η απόφασή μου να ασχοληθώ με το θέατρο ήταν συνειδητή και ώριμη. Ήθελα να κάνω την προσπάθειά μου και να δω έστω και μια φορά στη ζωή μου πώς είναι το θέατρο «από μέσα». Παρ’ όλες τις δυσκολίες του, τελικά ήταν πολύ καλύτερο από ό,τι φανταζόμουν… Στο θέατρο έχω όλα αυτά τα συναισθήματα που έχει ένα μικρό παιδί τη στιγμή που ξετυλίγει το δώρο που του έχει φέρει ο Άγιος Βασίλης. Και είναι ακριβώς αυτό που προσδοκώ και στο μέλλον ως ηθοποιός: να μη χάσω αυτά τα συναισθήματα και κυρίως να έχω πάντα δίπλα μου συμπαίκτες που να θέλουν να παίξουν το ίδιο παιχνίδι… είτε αυτό γίνεται στο μικρότερο black box είτε στην Επίδαυρο!

Info
Τεχνοχώρος CARTEL
Αγ. Άννης & Μικέλη 4
Παραστάσεις: κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 20:30
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά
Εισιτήρια: 12 ευρώ, 8 ευρώ μειωμένο
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα

Δείτε Επίσης