«50 χρόνια Χρήστος Νικολόπουλος»: Παίξε Χρήστο επειγόντως

Ούτε η βροχή, ούτε το κρύο, ούτε οι «μαύρες» προβλέψεις της ΕΜΥ για ραγδαία επιδείνωση του καιρού απέτρεψαν το αθηναϊκό κοινό από το να γεμίσει ασφυκτικά το Μέγαρο Μουσικής το βράδυ της Δευτέρας για να παρακολουθήσει στην αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης την πρώτη από τις δύο συναυλίες-αφιέρωμα στη μουσική πορεία του Χρήστου Νικολόπουλου . Και δεν το μετάνιωσε. Ο συνθέτης με τη λαμπερή κομπανία του, η οποία περιλαμβάνει τις δύο από τις σπουδαιότερες σύγχρονες λαϊκές τραγουδίστριες, τη Χάρις Αλεξίου και την Ελένη Βιτάλη , τον εξαιρετικό Γιώργο Νταλάρα και τις θαυμάσιες φωνές της

Γιώτας Νέγκα και του Γιάννη Κότσιρα μας προσέφεραν ζεστές στιγμές καλοκαιρινής συναυλίας με τα τραγούδια τους.

Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, άλλωστε, αφού στα περίπου δύο χιλιάδες τραγούδια που έχει συνθέσει ο Νικολόπουλος βλέπουμε να παρελαύνουν ονόματα στιχουργών-θρύλων, από τον Πυθαγόρα και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και από τον Μάνο Ελευθερίου μέχρι τον Μανώλη Ρασούλη, τη στιγμή που οι ερμηνευτές των τραγουδιών αυτών καλύπτουν ολόκληρη την ιστορία του λαϊκού τραγουδιού τον τελευταίο μισό αιώνα: Στέλιος Καζαντζίδης, Στράτος Διονυσίου, Δημήτρης Μητροπάνος, Μανώλης Μητσιάς, Γλυκερία, Μελίνα Κανά και πολλοί άλλοι.

Η βραδιά ξεκίνησε με την… καμεό εμφάνιση της Μπάντας του Πολεμικού Ναυτικού, καθώς και με την εκτέλεση ενός ποτ-πουρί επιτυχιών του Νικολόπουλου από τους ταλαντούχους μαθητές του Μουσικού Γυμνασίου-Λυκείου Ιλίου σε συνδυασμό με την προβολή φωτογραφιών από τη μουσική πορεία του συνθέτη. Στη συνέχεια, βέβαια, ανέλαβε το βαρύ πυροβολικό για να ερμηνεύσει τα σαράντα τραγούδια του χορταστικού, τρίωρου σχεδόν προγράμματος. Αρχικά ανέβηκαν επί σκηνής ο Νταλάρας με τη Χαρούλα, ενώ ακολούθησε η μοναδική Ελένη Βιτάλη, η οποία μας χάρισε το πρώτο από τα τραγούδια του Καζαντζίδη που ακούστηκαν στη συναυλία, το «Υπάρχω», σε μία εκτέλεση που της πήγαινε γάντι. Η κατανομή, μάλιστα, των τραγουδιών του Στέλιου ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη, με τον Κότσιρα να τραγουδά στη συνέχεια το «Αγριολούλουδο», αλλά και το «Βραδιάζει» και το «Κάτω απ’ το πουκάμισό μου» σε ντουέτο με τη Νέγκα, καθώς και τη Βιτάλη να ερμηνεύει το «Γυρίζω απ’ τη νύχτα», ένα τραγούδι που της αρέσει άλλωστε να τραγουδά και στις δικές της συναυλίες.



Όσον αφορά στη σκηνοθεσία, ήταν καλή ιδέα η προβολή μίας συλλογής φωτογραφιών του συνθέτη στις αρχές του πρώτου και του δεύτερου μέρους του προγράμματος, αλλά και τριών σύντομων βίντεο σχετικά με το πώς γνωρίστηκε ο Νικολόπουλος με τη Βιτάλη, την Αλεξίου και τον Νταλάρα. Κατά τα άλλα, όμως, ως προς την (έστω φειδωλή) παρουσία χορευτών, ήταν μάλλον πομπώδης χωρίς λόγο.

Αν κρίνουμε από τα χειροκροτήματα, το κοινό έδειξε την αδυναμία του στον Γιώργο Νταλάρα και ο τελευταίος το αντάμειψε δεόντως με την άρτια τεχνική στις ερμηνείες του, «απογειώνοντας» τραγούδια όπως ο «Ξένος για σένανε κι εχθρός». Ο ίδιος, μάλιστα, πήρε την ευκαιρία να πει ότι αν και στα τόσα συνεργασίας με τον Νικολόπουλο δεν έχουν ανταλλάξει κουβέντα, αν σταματήσει ο τελευταίος να γράφει τραγούδια… θα τσακωθούν.



Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με το ντουέτο Νέγκα-Κότσιρα, το οποίο ήταν σαφώς καλύτερα συντονισμένο από το πρώτο της βραδιάς, ενώ ακολούθησε η Βιτάλη, η οποία -όπως το συνηθίζει- έδινε πάσα στίχους τραγουδιών όπως το «Μια γυναίκα μπορεί» στο κοινό, το οποίο όμως ανταποκρίθηκε χλιαρά (συμβαίνει όταν οι θεατές είναι κυρίως σαραντάρηδες και άνω). Η Ελένη έδωσε τη σκυτάλη στη Χαρούλα κάνοντας μία βαθιά υπόκλιση μπροστά της, με την τελευταία να ερμηνεύει δικά της αγαπημένα τραγούδια, από το «Ζήλια μου», το «Τώρα κι εγώ θα ζήσω» και το «Χρόνια χελιδόνια», αλλά και τραγούδια ερμηνευτών που δεν ήταν σε αυτή τη μεγάλη γιορτή, όπως το «Της καληνύχτας τα φιλιά» της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Το πρόγραμμα έκλεισε ο Νταλάρας, με περισσότερο «πολιτικά» τραγούδια, όπως το «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε» και το «Με βάρκα την Ελλάδα». Σε ένα «οιωνεί» encore, και αφού ο Νικολόπουλος ευχαρίστησε (με δόσεις συγκίνησης και αμηχανίας) το κοινό, όλοι οι τραγουδιστές ερμήνευσαν το «Στων αγγέλων τα μπουζούκια».

Η χθεσινή συναυλία (όπως και η σημερινή) απέδειξε με τον πλέον εμφατικό τρόπο πόσο μεγάλος δημιουργός είναι ο Χρήστος Νικολόπουλος. Τα δημοφιλέστερα τραγούδια του κάλυψαν ένα τρίωρο πρόγραμμα, ενώ θα μπορούσαν να καλύψουν άλλο ένα (ας μην είμαστε, όμως, πλεονέκτες). Πώς λοιπόν να μην αναγνωρίζεται ως ένας κορυφαίους δημιουργούς του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού;

Φωτογραφίες: Γιάννης Κανελλόπουλος