Τέσσερις σειρές για την πολιτική

Σχολιάζοντας το “House of cards” (μία από τις αγαπημένες σειρές του), ο Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε στο “Ellen DeGeneres Show”: «Ομολογώ ότι η ζωή στην Ουάσινγκτον είναι λίγο πιο βαρετή από αυτή που απεικονίζεται στην οθόνη. Περνώ τις περισσότερες ημέρες μου σε συναντήσεις με ανθρώπους με γκρι κοστούμια και συζητούμε για ζητήματα που δεν θα έκαναν καλή τηλεόραση». Ωστόσο, τα υπόγεια παιχνίδια, η ίντριγκα και οι λεπτές ισορροπίες στην πολιτική αποτελούν ένα πρώτης τάξης υλικό για τους σεναριογράφους προκειμένου να δημιουργήσουν δυνατές αφηγήσεις, είτε για δράμα, είτε για κωμωδία. Επιλέξαμε τις τέσσερις καλύτερες σειρές με πολιτικό περιεχόμενο που πρέπει να δεις.

“The West Wing” («Η Δυτική Πτέρυγα», 1999-2006)

Κλείσιμο

Η καθημερινή ζωή του Δημοκρατικού-διάνοιας (νομπελίστα οικονομολόγου και καλά) Τζεντ Μπάρτλετ, της οικογένειάς του και της επιτελικής ομάδας του μετά την άνοδό του στην Προεδρία των ΗΠΑ. Η αμερικανική δραματική σειρά εστιάζει στα παιχνίδια ισχύος που διεξάγονται ασταμάτητα μέσα στο πλαίσιο της κυβέρνησης. Η οπτική είναι αριστερόστροφη, σε τέτοιο σημείο που αρκετοί άλλαξαν τον τίτλο της σειράς σε “Left Wing” (αριστερή πτέρυγα). Στον ρόλο του Προέδρου βλέπουμε τον Μάρτιν Σιν, ενώ από την πολυβραβευμένη σειρά πέρασαν και άλλες, γνωστές φυσιογνωμίες, όπως ο Ρομπ Λόου, ο Άλαν Άλντα, ο Τζον Σπένσερ και η Γκλεν Κλόουζ.

“House of cards” (2013- )

Μία σειρά που επίσης εστιάζει στα παιχνίδια ισχύος στην αμερικανική πρωτεύουσα, παρουσιάζοντας την ανοδική πορεία του Φρανκ Άντεργουντ (στον ρόλο του ο εξαιρετικός Κέβιν Σπέισι). Η παραγωγή του Netflix αποτελεί ξεκάθαρα το κατοπτρικό είδωλο του “West Wing”. Εκεί που στο σύμπαν του Προέδρου Μπάρτλετ δραστηριοποιούνται άτομα που στηρίζουν τις ενέργειές τους στα ιδεολογικά τους πιστεύω, στο σύμπαν του (επίσης Δημοκρατικού) Φρανκ Άντεργουντ βλέπουμε πλάσματα που έχουν ως κίνητρο το προσωπικό τους συμφέρον. Υπάρχουν και πιο αθώοι χαρακτήρες, αλλά αυτοί τείνουν να υποφέρουν τα πάνδεινα. Η σειρά στηρίζεται στην ομώνυμη μίνι σειρά του BBC (στην οποία μπορείς επίσης να ρίξεις μία ματιά, καθώς αποτελείται από τέσσερα μόλις επεισόδια).

Tomorrow: @HouseOfCards. No spoilers, please.

— Barack Obama (@BarackObama) February 13, 2014

“Borgen” («Borgen: Συνομωσίες εξουσίας», 2010-2013)

Η απάντηση της Δανίας στις σειρές πολιτικού δράματος. Στο επίκεντρο η ιστορία της χαρισματικής κεντροαριστερής (μάλλον οι παραγωγοί βρίσκουν αρκετά ανιαρούς τους δεξιούς για να τους κάνουν πρωταγωνιστές σε σειρά) Μπιργκίτε Νίμποργκ (Σίντσε Μπάμπετ Κνούντσεν), η οποία εκτοξεύεται στην πρωθυπουργία της μικρής βορειοευρωπαϊκής χώρας. Μέσω αυτής της ιστορίας αναδεικνύεται το προσωπικό κόστος και οι συνέπειες από τα power games που εμπλέκουν τόσο τον κόσμο της πολιτικής, όσο και τον αντίστοιχο των media. Ο τίτλος της σειράς σημαίνει «κάστρο» και αναφέρεται στον χώρο που στεγάζει τις τρεις εξουσίες της χώρας.

“Yes Minister”/”Yes, Prime Minister” («Μάλιστα κύριε Υπουργέ»/«Μάλιστα κύριε Πρωθυπουργέ», 1980-1984/1986-1988)

Η καλύτερη πολιτική σάτιρα που έχει προβληθεί στη μικρή οθόνη. Πρόκειται για την ιστορία του Τζέιμς Χάκερ που αναλαμβάνει το Υπουργείο Διοίκησης και προσπαθεί να μεταρρυθμίσει τον βρετανικό δημόσιο τομέα, έχοντας ως δεξί του χέρι τον Σερ Χάμφρεϊ Άπλμπι, ο οποίος ασφαλώς έχει μία διαφορετική ατζέντα. Ο υπουργός στη συνέχεια αναβαθμίζεται σε πρωθυπουργό και ο σουρεαλισμός συνεχίζεται. Η σειρά διαθέτει άφθονες δόσεις του γνωστού φλεγματικού χιούμορ των Βρετανών, καθώς και ατάκες που μάλλον συναντάμε σε συζητήσεις σε όλες τις χώρες του κόσμου, όπως αυτή του Άπλμπι ότι «η κυβερνητική πολιτική δεν έχει καμία σχέση με την κοινή λογική». Το πρόσφατο remake της σειράς του BBC δεν είχε αντίστοιχη επιτυχία.