Εκλογών το... άσμα!

Από τον Μάρκο Βαμβακάρη, μέχρι τα Υπόγεια Ρεύματα και από τον Νίκο Κυπουργό μέχρι τους Κατσιμιχαίους η ελληνική μουσική σκηνή έχει σατιρίσει με πολλούς τρόπους την περίοδο των εκλογών. Από το 1936 που είναι η πρώτη καταγραφή των “Πρωθυπουργών” του Βαμβακάρη μέχρι και σήμερα οι στιχουργοί βρίσκουν δεκάδες αφορμές για να διακωμωδήσουν υποσχέσεις, προεκλογικές ομιλίες και υποψηφίους. Σας παρουσιάζουμε -με χρονολογική σειρά- δέκα από τα αγαπημένα μας τραγούδια με θέμα τις εκλογές και φυσικά η λίστα δεν τελειώνει ποτέ.

Όταν έγραψε αυτό το τραγούδι ο Μάρκος Βαμβακάρης, την Άνοιξη του 1936, είχαν πεθάνει τρεις Έλληνες πρωθυπουργοί μέσα σε τρεις μήνες. Και κατά τη διάρκεια της ίδιας χρονιάς -και ενώ είχε ήδη βγει το τραγούδι πέθαναν άλλοι τρεις. “Πέθαναν ο Κονδύλης μας / πάει κι ο Βενιζέλος / την πούλεψε κι οι Δεμερτζής / που θα 'φερνε το τέλος” γράφει ο μεγάλοςαμβακάρης αλλά δεν μένει στο θανατικό που είχε πέσει εκείνη την χρονιά. Σατιρίζει τους πρωθυπουργούς και την τεμπέλικη ζωή τους δηλώνοντας την επιθυμία του να γίνει και εκείνος υποψήφιος για να “κάθεται τεμπέλικα, να τρώει και να πίνει”.

2. Γεια και χαρά σας βρε πατριώτες

Στις προεκλογικές υποσχέσεις εστιάζει ο Διονύσης Τζεφρώνης στο συγκεκριμένο τραγούδι που περιλαμβάνεται στο δίσκο “Αγροτικά” του Βασίλη Παπακωνσταντίνου σε μουσική Θωμά Μπακαλάκου. Από το 1975 που γράφηκε τα πράγματα δεν μοιάζει να έχουν αλλάξει και πολύ. Ο βουλευτής πάει στο χωριό, υπόσχεται ευημερία και ευτυχία στους αγρότες, νερό, σχολεία μέχρι και “για τα φτωχά κορίτσια σας γαμπρούς εμείς θα βρούμε”. Όταν λίγο καιρό αργότερα ο ίδιος βουλευτής θρονιάζεται στα έδρανα της Βουλής “μην τον είδατε το φίλο τον λεβέντη / απ' το χωριό μας δεν περνάει ούτε για γλέντι”.

3. Πολιτευτής

Ίσως όχι τόσο εκλογικό αλλά σίγουρα τρομερά ρεαλιστικό το τραγούδι που μας έκανε να σιγοτραγουδάμε κάθε φορά που ακόυμε τη λέξη πολιτευτής. Και μπορεί από το 1979 που εξέφρασε την ιδέα του για τους πολιτευτές ο Σαββόπουλος να έχουν αλλάξει λίγο οι λέξεις και να θεωρείται πια ξεπερασμένος ο όρος, ωστόσο δεν είναι καθόλου ξεπερασμένη η φιλοσοφία του. Σχολιάζοντας την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε -πριν ακόμα το θρυλικό 1981- ο Σαββόπουλος θα “γιαούρτωνε με χαρά τον πολιτευτή εκεί που ρητορεύει” αλλά κυρίως θα τον κάρφωνε στην φοιτητριούλα που τον έχει ερωτευτεί. Όχι γιατί τον μισεί αλλά γιατί “άλλαξες το σώμα μου με έπιπλα και σκεύη / σαν τον σοσιαλισμό που σε βολεύει”

4. Εκλογές

Ξεκάθαρος τίτλος, σατιρική διάθεση, και φυσικά ο Τζίμης Πανούσης το 1980. “Εκλογές, κόμματα / φρου φρου κι αρώματα / διαδηλώσεις-πτώματα / μ 'ανοιγμένα στόματα” γράφει ο Γρηγόρης Ψαριανός αρκετά χρόνια πριν αποφασίσει να κατέβει και αυτός στην πολιτική. Οι υπόλοιποι στίχοι είναι στα όρια της λογοκρισίας και διακωμωδούν υπουργούς, φόρους, χαρτόσημα και βουλευτικά έδρανα. Όλα φυσικά με την συνήθη ύφος του Τζίμη Πανούση που υπογράφει και τη μουσική του τραγουδιού.

5. Λαέ της Λιλιπούπολης

Σε τελείως διαφορετικό ύφος το συγκεκριμένο ιστορικό τραγούδι που άφησε εποχή στην θρυλική Λιλιπούπολη. Με την φανταστική μελωδία της Μαριανίνας Κριεζή ο Νίκος Κυπουργός δίνει φωνή στον καταπιεσμένο υποψήφιο Δυστροπόπιγκας. Όταν ο τελευταίος αποφασίζει να διεκδικήσει την εξουσίας από τον δήμαρχο Χαρχούδα προκαλείται χάος. Μπορεί οι εκλογές να είναι δημοτικές αλλά τα πολιτικά προβλήματα που προκαλούνται στην δεξιά μέχρι τότε κυβέρνηση από τον αριστερό υποψήφιο είναι τεράστια. Και δεν μιλάμε για την Λιλιπούπολη αλλά για την κανονική πολιτική σκηνή εν έτει 1980. Ο τύπος άρχισε να σχολιάζει έντονα τη σειρά, κατηγορώντας την ως προπαγάνδα και η εμπλοκή του Τσαλδάρη στην ιστορία οδήγησε τον Κυρ να γράψει τη δική του “Τσαλδαρούπολη”!

6. Η μακαρονάδα

“Στις εκλογές του μέλλοντος εγώ λευκό θα ρίξω / το σπιτικό μου μόνη μου πια λέω να κυβερνήσω” τραγουδάει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη το 1989 σε στίχους και μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη. Αν και το τραγούδι είναι περισσότερο γνωστό από τους στίχους του ρεφρέν “Ποιος μου δίνει τα κλειδιά της βασιλείας / στα παλάτια των ονείρων μου να μπω” ο τίτλος έχει προέλθει από το δεύτερο κουπλέ και την επιθυμία της ηρωίδας να βάλει την καρό ποδιά και να ασχοληθεί με τις δουλειές του σπιτιού αντί για τις εκλογές. Και μπορεί να μην αντέχει άλλο αρχηγούς και υποψηφίους αλλά την μακαρονάδα την κάνει τέλεια.

7. Νες-καφέ με γάλα

Σε αυτούς που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στον πρωινό καφέ από ότι στα αποτελέσματα των εκολγών είναι αφιερωμένο το συγκεκριμένο τραγούδι του Σταμάτη Μεσημέρη που μας έρχεται από το 1989. Ψηφοδέλτια, αφίσες, πολιτική αναστάτωση, πανό αλλά ο πρωταγωνιστής δεν μπορεί να αλλάξει την κοινωνία αν δεν πιει καφέ. Βρίσκει την κοπέλα των ονείρων του και παρότι είναι ημέρα εκλογών καταφέρνει να φτάσει μέχρι το κρεβάτι. Δυστυχώς η σχέση δεν προχωράει, η Ελλάδα γυρίζει σελίδα αλλά εκείνος είναι πάλι “στο αβέβαιο παρόν και έχει την ίδια λαχτάρα για νες καφέ με γάλα”.

8. Ζητιάνος παρά υπουργός

Σαφέστατος τίτλος, που δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Αν και όχι τόσο εκλογικό, εντούτοις περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τα χαρακτηριστικά που είχαν οι περισσότεροι υπουργοί το 1991 -που γράφτηκε το τραγούδι- αλλά και σήμερα. Ο Σωκράτης Μάλαμας προτιμάει να γίνει ζητιάνος παρά να διοικεί ένα υπουργείο για να μην γίνει “ψεύτης για χάρη μιας μεγάλης δόξας”.

9. Εκλογές

Δύο χρόνια αργότερα μπαίνει στο “παιχνίδι” των εκλογών και ο Ορφέας Περίδης. Ευτυχώς όχι σαν υποψήφιος αλλά τραγουδοποιός. Με ρομαντική διάθεση σχολιάζει ο δημιουργός όσα γίνονται κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. “Θάλασσα στη Λάρισα / σιδηρόδρομο στην Κρήτη / όχι τρύπες στις δεκάρες / έρχονται εκλογές”. Υποσχέσεις που όχι μόνο δεν κρατούν ποτέ οι υποψήφιοι αλλά δεν είναι καν εφικτές. Θα, θα, θα που θυμίζουν περισσότερο αιτήματα σε σχολικές καταλήψεις. Και μετά όλα ξεχνιούνται και όποιος δεν καταφέρει να βγει πρώτο κόμμα “θα τον φάνε τα λιοντάρια / στον ιππόδρομο με βάρδια”.

10. Σύνδρομο της Στοκχόλμης

Το τελευταίο τραγούδι που επιλέξαμε χρονολογείται από το 2007 και γράφτηκε από τον Πάνο Κατσιμίχα. “Τώρα που φεύγουνε οι κακοί και θα 'ρθουν οι εντάξει / τώρα που θα μας έχουνε μη βρέξει και μη στάξει / τώρα που το γαϊδούρι θα πετάξει...”. Και εδώ οι υποσχέσεις έχουν τον πρώτο λόγο και κυρίως αυτές που δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Ο δημιουργός απορεί γιατί οι φτωχοί ψηφίζουν πάντα αυτούς που τους λένε ψέματα και γίνονται φτωχότεροι και “καταχρεωμένοι, τελείως τρελαμένοι, ποδοπατημένοι και λεηλατημένοι”.