GP Μονακό, ανάλυση: Η Ιφιγένεια του Μόντε Κάρλο!

Ο Iceman οδήγησε εκπληκτικά το Σάββατο και πήρε την pole στο Μονακό. Σημείωσε τον ταχύτερο γύρο όλων των εποχών στο Πριγκιπάτο. Είχε από το 2005 να εκκινήσει πρώτος στους στενούς δρόμους του Πριγκιπάτου. Τότε είχε κερδίσει, σίγουρα και χτες εκκινώντας ονειρεύονταν το ίδιο.

Ο Ράικονεν κατάφερε να κρατηθεί μπροστά στην εκκίνηση, αυτό ήταν κομβικό για τις ελπίδες που έτρεφε για νίκη. Προσπάθησε εις μάτην να ανοίξει τη διαφορά από το Φέτελ που ακολουθούσε αλλά δεν μπόρεσε. Την έφτασε στα 2.5sec όμως σύντομα ο Γερμανός την μείωσε ξανά στο δευτερόλεπτο.

Καθώς η φθορά των ελαστικών και η πτώση στην απόδοση λόγω θερμικής καταπόνησης ήταν χαμηλή παρότι η θερμοκρασία οδοστρώματος έφτασε τους 50 βαθμούς Κελσίου οι οδηγοί είχαν την πολυτέλεια να επιλέξουν πότε θ’ αλλάξουν ελαστικά για μια και μόνο φορά. Αυτή η αλλαγή έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε γιατί υποχρεούνται να βάλουν δυο τουλάχιστον διαφορετικές γόμες κατά τη διάρκεια του αγώνα.



Οι δυο Ferrari είχαν εκκινήσει με την πάρα πολύ μαλακή γόμα, όπως και ο Βάλτερι Μπότας με τη μοναδική Mercedes που ακολουθούσε τα κόκκινα μονοθέσια με διαφορά περίπου 5 sec και ήταν ο μόνος που έδειχνε ικανός ν’ απειλήσει. Πιο πίσω ακολουθούσαν οι Φερστάπεν και Ρικιάρντο με τις Red Bull. Στον 32ο γύρο η Αυστριακή ομάδα τραβά για πιτ τον Φερστάπεν. Στη Mercedes αντιδρούν αμέσως για να τον καλύψουν έτσι στον 33ο γύρο μπαίνει ο Μπότας βάζοντας την κόκκινη γόμα της Pirelli, την πολύ μαλακή. Ο Φινλανδός είχε ένα καινούργιο σετ πολύ μαλακής γόμας. Με το που μπήκε ο Μπότας ήταν δεδομένο ότι μια από τις δυο Ferrari θα έκανε το ίδιο στον επόμενο γύρο για να τον καλύψει και να παραμείνει μπροστά του.



Αυτό έπρεπε να συμβεί για δυο λόγους: Πρώτον για να καλύψουν τα νώτα τους ώστε να μην υπάρχει περίπτωση η Mercedes κινούμενη πιο γρήγορα να βρεθεί μπροστά τους. Δεύτερον γιατί αν έβγαινε εκεί αυτοκίνητο ασφαλείας και μηδένιζε τις διαφορές θα έχαναν τον αγώνα. Ήταν κρίσιμο και καθοριστικό ποιον από τους δυο οδηγούς θα επέλεγαν στη Ferrari γι’ αυτό τον άχαρο ρόλο. Η λογική λέει τον δεύτερο και πράγματι αυτό έκαναν. Επέλεξαν τον «δεύτερο» όχι στην προσωρινή αλλά στην πραγματική κατάταξη. Βάζοντας το Ράικονεν για ελαστικά στον 34ο γύρο τον έβγαλαν μπροστά από το Μπότας.



Η κρίσιμη στιγμή που ο Ράικονεν μπαίνει στα πιτ πρώτος...

Ο Φινλανδός πίεσε προσπαθώντας να κινηθεί γρήγορα αλλά εις μάτην: "Βγαίνοντας από τα πιτ κόλλησα στο κυκλοφοριακό. Αυτό ήταν κάτι εκτός δικού μου ελέγχου".  Ο Φέτελ πάτησε τέρμα εκμεταλλευόμενος την ταχύτητα της πάρα πολύ μαλακής γόμας, έφτιαξε τη διαφορά που χρειάζονταν μέσα σε 5 γύρους και όταν μπήκε στα πιτ είχε εξασφαλίσει την πρωτοπορία. Ο ίδιος λέει για τη συγκεκριμένη στιγμή: «Όταν ο Βάλτερι μπήκε στα πιτ ήταν σαφές ότι ο Κίμι έπρεπε ν’ αντιδράσει και εγώ θα έμενα έξω. Αυτό ήταν το σχέδιο από την αρχή ότι το μονοθέσιο που θα ήταν πρώτο θα έμπαινε πρώτο στα πιτ. Εγώ έμεινα έξω, τα έδωσα όλα και πήγα πιο απόλυτα και από το γύρο δοκιμών του Σαββάτου. Ήμουν στο απόλυτο όριο. Καταλαβαίνω τη στεναχώρια του Κίμι, το ίδιο θα ένιωθα αν ήταν αντίστροφα. Όμως το σχέδιο ήταν να μπει πρώτο, το προπορευόμενο μονοθέσιο και αυτό κάναμε. Δεν μπορούσε κανείς να μαντέψει ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν καλύτερα να μπεις αργότερα».



Ο Ράικονεν θυσιάστηκε για να πάρει τη νίκη ο Φέτελ...

Εδώ διαφωνούμε με το Φέτελ, προφανώς όταν μείνεις περισσότερους γύρους έξω με άδειο δρόμο και με την πιο γρήγορη γόμα θα κερδίσεις χρόνο. Προφανώς το γνώριζαν αυτό στη Ferrari. Κατά την άποψή μου έπραξαν άριστα επιλέγοντας να δώσουν τη νίκη στο Φέτελ καθώς οι επτά παραπάνω βαθμοί είναι εξαιρετικά πιθανό να κρίνουν το πρωτάθλημα στο τέλος. Κανείς μας δε θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του Αριβαμπένε αν δεν γίνονταν, ότι έγινε χτες και κρίνονταν το πρωτάθλημα οδηγών σε λιγότερους από επτά βαθμούς. Αυτό που ενοχλεί είναι ότι δεν το παραδέχονται στη Ferrari ότι επέλεξαν το Φέτελ για νικητή.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τους οδηγούς της Red Bull που ακολουθούσαν το Μπότας. Ο Ρικιάρντο που μπήκε στον 38ο γύρο κατάφερε να κινηθεί πιο γρήγορα από τους Μπότας, Φερστάπεν και να τους περάσει βγαίνοντας από τα πιτ. Έτσι ανέβηκε στο βάθρο. Ο Χάμιλτον έφτασε από την 13η θέση στην 7η καθυστερώντας να μπει στα πιτ. Τα προσπεράσματα αποδείχτηκαν αδύνατα ειδικά φέτος με τα πιο φαρδιά μονοθέσια στους στενούς δρόμους.



Συνολικά ως αγώνας το GP του Μονακό δεν είχε κάτι ιδιαίτερο και θα ξεχαστεί γρήγορα. Για τη Ferrari ήταν σημαντικό ότι έκανε το 1-2 σ’ αυτό τον ιστορικό αγώνα, η τελευταία φορά που το είχαν πετύχει αυτό ήταν το 2001 με τους Σουμάχερ, Μπαρικέλο. Δείτε εδώ εκείνη την ιστορική νίκη της Ferrari. 

Τώρα ο Φέτελ έχει προβάδισμα 25 πόντων στο πρωτάθλημα οδηγών από το Χάμιλτον ενώ αντίστοιχα η Ferrari πήρε προβάδισμα 17 βαθμών στο πρωτάθλημα κατασκευαστών. Επόμενος αγώνας στις 11/6 το Καναδικό GP.