Δημήτρης Δανίκας

Και  η καχυποψία  τροφοδοτεί την πεποίθηση ότι  όλοι, κολυμπάνε στον υπόνομο  της ελληνικής κοινωνίας. Κυρίως  φυσικά οι εκπρόσωποι της πολιτικής,  οικονομικής, δημοσιογραφικής και ίσως ακόμα  της καλλιτεχνικής ελίτ

Αφού  είσαι   δημοσιογράφος, δεν  μπορεί, θα τα παίρνεις κι εσύ  κάτω από το τραπέζι. Πως αλλιώς υπηρετείς  τα αφεντικά σου και   διεκπεραιώνεις με τα  γραπτά σου τα  συμφέροντα  τους; 

Η λάσπη  που εκτοξεύεται εναντίον   του Γιάννη Στουρνάρα είναι αποτέλεσμα  ερπετών.  Γιατί  έρπει η  φημολογία.  Ερπει  η  υποψία.  Ερπει η συνωμοσιολογία. Μάλιστα, εκτιμώ  ότι  το πλήθος  των  πολιτών,  πανέτοιμοι  να  αφομοιώσουν  κάθε ίχνος   ψιθύρων,   χωρίς καν να   επιχειρήσουν να διασταυρώσουν   στοιχεία η  να ακούσουν τα επιχείρηματα από  τον «κατηγορούμενο»,  έχουν ήδη  εκδώσει την ετυμηγορία  τους. Μα  φυσικά κι αυτός μέσα στο  βάζο με το μέλι. Τι περιμένεις από ένα τραπεζίτη;  Να είναι υπεράνω πάσης υποψίας;

Επομένως,  και βάζω στοίχημα  γι αυτό,  ελάχιστοι  θα πρόσεξαν ότι ο ανεμηστήρας   των εντεταλμένων κυβερνητικών ερπετών, εκτόξευσε, σαν κατηγορία εναντίον του  Γιάννη Στουρνάρα πως  το  2011, όταν  εκείνος δεν κατείχε κανένα περίοπτο  δημόσιο αξίωμα,  είχε δώσει τρεις ομιλίες  στο προσωπικό της Novartis έναντι, συνολικά,  τεσσάρων χιλιάδων ευρώ. Και μάλιστα προ φόρων

Για  την  γενικευμένη έρπουσα καχυποψία ότι όλοι  τα παίρνουν και όλοι  το ίδιο  είναι,  ουδεμία σημασία έχουν ούτε  η  ημερομηνία, ούτε το τίμημα  αυτών  των τριών  ομιλιών. Και καμία σημασία   το  γεγονός ότι ο Γιάννης Στουρνάρας η  κάποιος  άλλος, του ιδίου επιστημονικού μεγέθους με αυτόν, κατέχει την  αρμοδιότητα  και την  εγκυρότητα της επιστήμης  των Οικονομικών. Και ούτε καν περνάει  από το μυαλό τους ο  απλοικός, ο στοιχειώδης    συσχετισμός μιας     γιγαντιαίας  εταιρείας   φαρμάκων με έναν πρωτοκλασάτο παράγοντα  των Οικονομικών

Στην  υποθετική περίπτωση  που μια κινηματογραφική  εταιρεία οργάνωνε και   χορηγούσε   δικές μου  διαλέξεις  για τον κινηματογράφο, αυτομάτως  αυτή  η προσωρινή  σχέση   θα    κατέληγε  και  θα επιβεβαίωνε μια  πασίγνωση   γενικευμένη  πεποίθηση.  Οτι «τα παίρνω» και επομένως με τις κριτικές μου  είμαι  ευνοικός απέναντι στις  ταινίες  της  συγκεκριμένης  εταιρείας. Και στην  επίσης υποθετική περίπτωση που  εγώ  θα επιχειρούσα να καταρρίψω αυτή  την  λασπολογική πεποίθηση, αναφερόμενος στις  τόσες πολλές αρνητικές μου κριτικές απέναντι στις ταινίες της  ίδιας εταιρείας, η  απάνηση, έρπουσα κι αυτή,  θα  ήταν «έλα μωρέ γράφει  αρνητικές κριτικές  γιατί έτσι  αμολάει καπνό προκειμένου  να κρύψει τις  δικές του πομπές»

Γιατί  όλοι σχεδόν διακατέχονται από την επίσης έρπουσα πεποίθηση ότι  τίποτα δεν πρόκειται να αποδειχθεί  με έγκυρες και ακλόνητες  αποδείξεις. Οτι κανένα   σκάνδαλο  δεν πρόκειται  να τεκμηριωθεί. Αλλά επίσης, κι αυτό είναι το πιο ανατριχιαστικό, όλοι  αυτοί που κατηγορούνται   πρέπει να   τα έχουν πάρει και πρέπει να έχουν   δωροδοκηθεί. Γιατί  σου λέει, όπου καπνός  εκεί και η φωτιά

Αυτή και η ακαταμάχητη  δύναμη του ανεμιστήρα. Αυτή  και  η ακατανίκητη  έλξη  που  ασκεί σε όλη  την κοινωνία, η έρπουσα  λασπολογία.  Αυτό και το εφαλτήριο  κάθε καμπάνιας υπέρ  της κάθαρσης και εναντίον της διαπλοκής και  της κατασπατάλησης του  δημοσίου χρήματος. Αυτή  είναι και η συντεταγμένη κυβερνητική πυροβολαρχία με τον ανεμιστήρα και  την  λασπολογία. Πες  πες κάτι στο τέλος  θα μείνει


Με απλά λόγια, όπως  συνέβαινε παλιά, κάθε θηλυκή ύπαρξη που ήταν   διαφορετική και που  δεν υπάκουε  στις αντιλήψεις εκείνης  της εποχής, εθεωρείτο   πόρνη. Κάθε  καλλιτέχνης, κάθε έκφρασης και κάθε «κατηγορίας»  είναι  έκφυλος, ναρκομανής και το πιθανότερο να είναι γκέι. Κάθε επιχειρηματίας είναι  λαμόγιο. Και κάθε πολιτικός είναι διαπλεκόμενος και απατεώνας

Η πιο ανατριχιαστική όψη  αυτού του  κυβερνητικού «ανεμιστήρα»  είναι η  διάδοση    της  μεταφυσικής αντίληψης ότι  η γη κατοικείται είτε από αγγέλους είτε από διαβόλους. Που  σημαίνει ότι κάθε  φορά, σε κάθε δημόσια  παρουσία,  πρέπει να περιφέρεις αποδεικτικά στοιχεία ότι στο παρελθόν, από την   στιγμή τη γεννήσεώς  σου μέχρι σήμερα δεν  είχες  υποκλιθεί στην παραμικρή παρεκτροπή. 

ΟυδέποΤε δοκίμασες  μπάφο. Ουδέποτε  συγκρούστηκες, έστω λεκτικά, με  την σύντροφό σου. Ουδέποτε τιμώρησες τα παιδιά  σου.  Ουδέποτε αναζήτησες  την παρέα κάποιας  συνοδού. Ουδέποτε έπραξες το  οτιδήποτε που  μπορεί να προσβάλλει  το ήθος της κοινωνίας

Η περίπτωση  των τεσσάρων χιλιάδων  για τις  τρεις ομιλίες του Γιάννη Στουρνάρα από  τη Novartis, παραπέμπει  στη παροιμιώδη  νεοελληνική υποκρισία. Εσύ, ας πούμε ο μεγαλοφοροφυγάς,   να κατηγορείς  δημοσίως  τον  διπλανό σου,  χωρίς  στοιχεία, για  ασύστολη  και   συστηματική φοροκλοπή. Που στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, του  Γιάννη Βαρουφάκη  και της παρέας του   η απάντηση είναι  απλή:   είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!