Ρομίνα Ξύδα

Εσύ μας το έλεγες καλή μου, στα χρόνια της “χρυσής” τηλεοπτικής σου καριέρας, κρατώντας στις παλάμες σου ένα πόσιμο κολλαγόνο και στα χείλη σου τη γνωστή ατάκα συνοδευομένη από το μεγαλειώδες “το διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι και ιδίοις στόμασι”.  Το τελευταίο, ωστόσο, καλό είναι να μην το ανοίγεις πολύ συχνά, ιδίως όταν αναφέρεσαι σε μεγέθη που ξεπερνούν τόσο τη νοημοσύνη όσο και το μπόι σου. Βούλγαροι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, βλάκας ο Μαρξ, μύθος οι νεκροί του Πολυτεχνείου, Μέση Ανατολή η Ελλάδα, θεός ο Τραμπ, τρικυμία στο κρανίο σου. Κούνα το λίγο βρε Ελλάκι μπας και το μυαλό επανέλθει στη θέση του, διαφορετικά κούνα κάτι άλλο, είσαι η καλύτερη σε αυτό! 

Εσύ, Ελλάκι μου, που στα δεκαπέντε σου είχες διαβάσει, όπως διατείνεσαι, όλες τις φιλοσοφίες του πλανήτη με σκοπό να καταλήξεις κάπου, πώς το έπαθες αυτό το εγκεφαλικό στραπάτσο; Ίσως να φταίει το γεγονός ότι την ίδια στιγμή μελετούσες, όπως έχεις δηλώσει, τη Σούπερ Κατερίνα και το Αφισόραμα και μπέρδεψες την πρώτη με τη λατρεμένη σου Θάτσερ και το δεύτερο με την θεωρία του Μαρξ για τον καπιταλισμό. Ένα μυαλό το' χεις και συ, που να χωρέσει τόση πληροφορία; Γι' αυτό και η Νέα Δημοκρατία σε διέγραψε από τους κόλπους της. Για να κάτσεις στη γωνίτσα της νοητικής σου παράκρουσης και να συνειδητοποιήσεις πως δεν μπορείς να ξυπνάς και να πετάς ό,τι μπαρούφα κατέβει στο “πολιτικοποιημένο” σου μυαλό. 

Ξέρεις τι νομίζω βρε Ελλάκι; Δεν είσαι τόσο χαζή όσο κάποιοι υποστηρίζουν. Απ' την άλλη, δεν είμαστε κι εμείς τόσο ηλίθιοι ώστε να τρώμε την καραμέλα της “παρερμηνείας” που μας φιλεύεις ύστερα από κάθε λεκτική σου στραπατσάδα. Δεν μας γλυκαίνεις, τουναντίον μας αηδιάζεις όπως ακριβώς η οσμή των κλούβιων αυγών _ βασικά υλικά στην συνταγή της αυτοπροβολής σου.   

Το τρικάκι σου είναι γνωστό, πολυφορεμένο και παρωχημένο. Εντάσσεις εκ του ασφαλούς ιστορικές στιγμές, μεγάλες προσωπικότητες, καθημερινούς ανθρώπους και απλούς οπαδούς σε έναν ιδεολογικό πόλεμο μόνο και μόνο για να προκαλέσεις ντόρο, για να συζητηθεί το ονοματάκι σου το οποίο κατά τ' άλλα βρίσκεται στα αζήτητα. Εκφράζεις αντίθετη άποψη στην τρέχουσα πραγματικότητα όχι για να λύσεις ή να δικαιολογήσεις μία κατάσταση αλλά για ν' ανάψεις φωτιά στο διαδικτυακό σου σύμπαν, εκεί όπου φαντασιώνεσαι την λάμψη του απροσδιόριστου ακόμη άστρου σου. Κι όσο ανεβαίνεις σε likes τόσο πέφτεις σε υπόσταση, όσο γίνεσαι γνωστή τόσο καταντάς άγνωστη, όσο περισσότεροι σε γνωρίζουν τόσο λιγότεροι θέλουν να σε μάθουν καθώς το υπόβαθρο της εκάστοτε άρνησής σου είναι κενό, φτηνό και ανύπαρκτο. Κάτι σαν τρύπα στον ωκεανό της ανυπόστατης διασημότητάς σου...   

Οι φίλοι σου το κατάλαβαν και δεν σε παίζουν άλλο. Βαρέθηκαν να σε βλέπουν να ξεφτιλίζεις τις μνήμες μας, να μπερδεύεσαι σε πράγματα που δεν γνωρίζεις, να τραβάς το λάστιχο της απίστευτης ματαιοδοξίας σου στα άκρα κι εκείνο να σκάει στα δικά τους μούτρα. Δεν θέλουν πια να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους, δεν τους αφορούν οι πατριωτικοί σου παροξυσμοί, ούτε οι εθνικιστικές σου κορώνες. Μη λυπάσαι. Ίσως να υπάρχει χώρος και για σένα σε μια γωνιά που μέχρι χθες αποκαλούσες “πολιτικό μόρφωμα”. Το τελευταίο έχει λάβει άλλωστε το μέγεθος που πάντα αναζητούσες. Με τις ευχές μας να το διαπιστώσεις, όπως λες, “ιδίοις όμμασι και ιδίοις στόμασι”...