Τάσος Καραμήτσος

Δεν είναι ώρα για πολλά-πολλά, για συζητήσεις περί σκανδάλων ένθεν κακείθεν, δηλαδή για τη Novartis του 2007 ή για τη διερεύνηση του πρώτου εξαμήνου του 2015 του κ. Γιάνη Βαρουφάκη. Θα υπάρξει κι αυτή η ώρα.

Δεν είναι καν ώρα να τεθεί το μεταμνημονιακό καθεστώς στο τραπέζι. Αλλωστε με τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις και τον αμερικανοευρωπαϊκό εμπορικό πόλεμο που μόλις ξεκίνησε ο Τραμπ, θα παρακαλάμε να μας δανείσουν κι άλλα οι εταίροι μας, αφού οι αγορές θα δυσκολεύουν ολοένα περισσότερο. Οχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για όλους και για όλα.
Το θέμα μας λοιπόν -για να τα παραμερίσουμε όλα- είναι οι σχέσεις με την Τουρκία, όπου μετά από 15 χρόνια βρισκόμαστε σε μια εξόχως επικίνδυνη κατάσταση θερμού επεισοδίου με τους γείτονες. Είναι χειρότερη μάλιστα σήμερα η συγκυρία από την εποχή των Ιμίων, αφού τότε οι Αμερικανοί με ένα τηλέφωνο στις δυο πλευρές, Σημίτη - Τσιλέρ, σταμάτησαν την επαπειλούμενη σύρραξη. Σήμερα, όμως, ο υπερατλαντικός παράγοντας δεν έχει βρει ακόμα σημείο σοβαρής επαφής και συνεννόησης με τον απρόβλεπτο Ερντογάν.

Η ψυχραιμία της Ελλάδας είναι απαραίτητη αλλά δεν φτάνει αυτή τη στιγμή, αφού εκλαμβάνεται ως αδυναμία. Και πώς να μην εκλαμβάνεται έτσι, βέβαια, αφού από τις μαγκιές μας καταλήξαμε τώρα στην απόλυτη βουβαμάρα; Πώς από τα ταξιδάκια καλών σχέσεων στην Αθήνα, τώρα δεν μιλάμε με τον σουλτάνο για να μην το κάνουμε χειρότερο;

Θα πείτε, φταίμε εμείς για την επιθετικότητα και την αχαλίνωτη θρασύτητα του Τούρκου προέδρου διεθνώς; Μπορεί να μη φταίμε καθόλου, μπορεί και να φταίμε αρκετά όσον αφορά τα δικά μας, αφού η τακτική του είναι εμφανής εδώ και πολλούς μήνες, και συγκεκριμένα από το καλοκαίρι του 2016, που κατάφερε να επιβιώσει του πραξικοπήματος. Κι εμείς μάλλον δεν καταλάβαμε πού το πήγαινε και, δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε και πού το πάει τώρα. Στην Κύπρο ή στο Αιγαίο ή και στα δύο μαζί θα έχουμε το περιστατικό; Μακάρι πουθενά, αλλά ουδείς μπορεί να το πει αυτό.

Είναι λοιπόν απαραίτητο -ίσως και με πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου- να συσταθεί ένα είδος εθνικού συμβουλίου ασφαλείας (ας το πουν όπως θέλουν), με πολιτικούς και στρατιωτικούς παράγοντες, και να αρχίσουν αμέσως τις κινήσεις. Ολα τα κόμματα και όλοι οι απαραίτητοι βραχίονες της εξωτερικής και της αμυντικής πολιτικής. Να ξεκινήσουν οι επαφές και οι προετοιμασίες για όλα.

Ο κόσμος ανησυχεί, αλλά θα ανησυχεί περισσότερο αν βλέπει τους Ελληνες πολιτικούς να «ξεκατινιάζονται» για άσχετα ζητήματα αντί να ομονοούν μπροστά στον εθνικό κίνδυνο. Δεν έχει νόημα να κρύβεις τον φόβο σου για επεισόδιο με την Τουρκία όταν η γαλλική πρεσβεία στέλνει προειδοποιήσεις.
Επιτέλους, ο Τσίπρας ας σκεφτεί και μια φορά ώριμα και εθνικά πριν να είναι αργά.