Βασίλης Στεφανακίδης

Στις σχετικές ανακοινώσεις του υπουργείου Οικονομικών γινόταν λόγος ότι η Ελλάδα  ανακτά την εμπιστοσύνη των αγορών εν μέσω μάλιστα δύσκολων οικονομικών συνθηκών παγκοσμίως και πως το μήνυμα είναι ότι σύντομα θα μπορεί να σταθεί μόνη στα πόδια της.

Λίγες ημέρες μετά, όμως, αυτοί που εμπιστεύτηκαν τα λεφτά τους στην ελληνική οικονομία, κατά το κοινώς λεγόμενο, τρώνε ξύλο και μετρούν απώλειες. Τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων έχουν πάρει πάλι την ανιούσα, στέλνοντας οι αγορές τα δικά τους μηνύματα, τα οποία ελπίζουμε να παίρνουν στην κυβέρνηση ώστε να κόψουν την έπαρση και την αλαζονεία της επιτυχίας, που τελικά μόνο οι ίδιοι βλέπουν.

 Γιατί άλλο πράγμα είναι να αποκτάς την εύνοια των δανειστών επειδή τους κάνεις όλα τα χατίρια και αποδέχεσαι αδιαπραγμάτευτα όλες τις απαιτήσεις τους, κι άλλο να πείσεις επί ρεαλιστικής βάσης τις αγορές για το αξιόχρεο της χώρας.

Γιατί οι αγορές, δηλαδή αυτοί οι μυστήριοι τύποι των funds που αναλύουν και εισηγούνται επενδυτικές κινήσεις στους διαχειριστές κεφαλαίων, το πρώτο και κύριο που λαμβάνουν υπόψη τους είναι η πολιτική σταθερότητα και η σοβαρότητα της κυβέρνησης των χωρών στις οποίες επενδύουν, όπως και οι εξασφαλίσεις που υπάρχουν για τα κεφάλαιά τους.

Ενας ψυχρός παρατηρητής τι βλέπει σήμερα στη χώρα μας; Μια ιδεοληπτική επιμονή της κυβέρνησης να βγει μόνη της, χωρίς κάποιας μορφής προληπτική γραμμή στήριξης, στην ελεύθερη αγορά απλά και μόνο για να μπορεί να πουλήσει στο κομματικό της ακροατήριο ότι μας έβγαλε από την κηδεμονία των μνημονίων. Και αυτό ενώ όλοι εκείνοι που έχουν σαφώς μεγαλύτερη γνώση και εμπειρία από τον Τσακαλώτο και τον Τσίπρα για τον τρόπο λειτουργίας των αγορών επιμένουν να φωνάζουν να μην το κάνουμε γιατί, αν μας εγκαταλείψουν, μέσα σε λίγους μήνες θα ξανακλείσουν οι αγορές, όπως έγινε το 2009, και τότε θα ξαναγίνουμε ικέτες για νέο πρόγραμμα διάσωσης.

Δυστυχώς, όμως, αυτοί που κρατούν στα χέρια τους την τύχη της χώρας και όλων ημών νοιάζονται περισσότερο για τις εντυπώσεις και εθελοτυφλούν μπροστά στην πραγματικότητα. Εχουν το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές και το αφήγημα που θα πρέπει να λένε στο ακροατήριο αδιαφορώντας για τους νέους κινδύνους που ελλοχεύουν για τη χώρα. Ούτε εκτιμούν τι εικόνα εμφανίζουμε ως χώρα με τη σκανδαλολογία και τον αγώνα εξόντωσης των αντιπάλων.
Και δεν είναι η πρώτη φορά που λειτουργούν με όρους στενού κομματικού συμφέροντος και την αγωνία μη μείνουν στην Ιστορία ως παρένθεση. Ούτε αναλογίζονται πόσο κακό και πόσα δεινά έχουν φορτώσει στον ελληνικό λαό με την εγκληματική πολιτική του α’ εξαμήνου του 2015 και τον μετέπειτα εθελοδουλισμό τους στους δανειστές.

Αφού, λοιπόν, έφαγαν τον γάιδαρο του τρίτου δικού τους και αχρείαστου μνημονίου, ας μην κολλήσουν στην ουρά, που είναι η κάποιας μορφής προληπτική γραμμή στήριξης την επομένη της λήξης του προγράμματος. Ούτως ή άλλως, τα σκληρά μέτρα που μας περιμένουν και μετά τη λήξη της τετραετίας τους τα έχουν υπογράψει, τα έχουν ψηφίσει και καμία διαπραγμάτευση πλέον δεν μπορεί να τα πάρει πίσω  ή να τα απαλύνει. Επίσης, η σκληρή εποπτεία μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα είναι δεδομένη και δεν την κρύβει ουδείς εκ των δανειστών. Οι αυτόματοι δημοσιονομικοί κόφτες είναι ενεργοί και σε ετοιμότητα σε κάθε παρέκκλιση και δεν υπάρχει καμία πρόνοια απενεργοποίησης.

Επομένως, οι μικρομεγαλισμοί, οι εμμονές και οι αυτάρεσκοι παλικαρισμοί μόνο κακό κάνουν. Οσο δε για το δικό μας πρόγραμμα της επόμενης μέρας που και καλά ετοιμάζει ο Τσακαλώτος και θα το θέσει για έγκριση στους θεσμούς, ας μη γελιόμαστε. Θα προβλέπει αυτά ακριβώς που θέλουν οι θεσμοί και θα είναι άλλο ένα επικοινωνιακό τρικ πως δήθεν οι ξένοι δεν μας υπαγορεύουν μέτρα, αλλά μόνοι μας διορθώνουμε τα κακώς κείμενα με μέτρα και αποφάσεις.