Βασίλης Παυλίδης

Φαίνεται να είναι μια περίοδος που δυστυχώς παγιώνονται και αρχίζουν να συγκροτούν αναπόδραστη κανονικότητα, οι δυσμενέστερες συνέπειες που η ύφεση δημιούργησε τα τελευταία χρόνια.

Με άλλα λόγια, καθίσταται πλέον πραγματικότητα που τείνουμε να συνηθίσουμε και παθητικά να δεχτούμε, η πολύ υψηλή ανεργία και οι προσωπικές τραγωδίες που επισείει, ο οριστικός και χωρίς ελπίδα επιστροφής διωγμός των ανθρώπων από την πατρίδα τους, οι αναξιοπρεπείς μισθοί και συντάξεις που όλο και συχνότερα δεν αρκούν για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες επιβίωσης, η παραίτηση των νέων ανθρώπων από όνειρα επιστημονικά και επαγγελματικά, η αδυναμία της γενιάς των τριαντάρηδων και των σαραντάρηδων να δημιουργήσουν οικογένειες ενώ το επιθυμούν. Είναι μερικά από τα συστατικά της ελληνικής κοινωνίας πλέον, συστατικά όμως που φαίνεται να συνηθίζουμε, που φαίνεται να μην έχουμε πλέον κουράγιο ν’ αντιπαλέψουμε.

Ακριβώς αυτήν την ώρα, δυστυχώς η πολιτική ηγεσία της χώρας είναι κατώτερη των περιστάσεων και των απαιτήσεων. Στέκεται μικρή και μέτρια. Όπως ακριβώς είναι δηλαδή.

Στον τόπο σήμερα, η κυβέρνηση δεν κυβερνά και δεν κατευθύνει. Αδυνατεί. Δεν την ενδιαφέρει η πορεία της χώρας και οι μοίρα των ανθρώπων της. 

Στον τόπο σήμερα, η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση δεν οραματίζεται και δεν προτείνει. Αδυνατεί. Δεν την ενδιαφέρει το κοινό καλό και δεν έχει σχέδιο.

Αμφότεροι δεν εμπνέουν, δεν πείθουν, δεν ανήκουν στο παρόν, δεν κοιτούν στο μέλλον.
Είναι καθηλωμένοι σ’ ένα παρελθόν ασφαλές για εαυτούς και φίλους, εμφορούμενοι από μια ιδιαίτερα επικίνδυνη ιδιοτέλεια που αφήνει την ελληνική κοινωνία εκτός εξελίξεων και τους πολίτες δυστυχισμένους.

Η κυβέρνηση ζητά νυχθημερόν να μην πιστεύουμε στα μάτια και τις τσέπες μας αλλά στις προθέσεις τους ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση ζητά απλώς εκλογές γιατί ό,τι δεκαετίες δεν έκανε, τώρα θα το απογειώσει.

Μα η χώρα έχει άναγκη άλλους ανθρώπους, άλλες νοοτροπίες, άλλη ταύτιση των πολιτικών με το κοινό καλό και κυρίως αληθινές ιδέες και προτάσεις δραστικές στον καιρό τους.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ τολμά να καταθέτει επισήμως ιδιαίτερα ρηξικέλευθες προτάσεις για τη συνταγματική αναθεώρηση που στο επίκεντρο έχουν την αδιαπραγμάτευτα διάφανη λειτουργία της πολιτείας και του πολιτικού συστήματος. Η λύση ξεκινά από την πολιτική λειτουργία της χώρας χωρίς μισόλογα.Τα κόμματα του κοινοβουλίου σιωπούν σκοπίμως και απολύτως ιδιοτελώς.Πάνω απ’ όλαγι’ αυτούς βρίσκονται τα προνόμια του κλειστού κυκλώματος.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ τολμά να φέρνει στον πυρήνα του προγράμματός της το διαχρονικά αμαρτωλό ζήτημα των δημοσίων συμβάσεων. Εξοικονόμηση τεσσάρων ως έξι δισεκατομμυρίων ευρώ θα επιφέρει η εφαρμογή του. Τα κόμματα του κοινοβουλίου σιωπούν σκοπίμως και απολύτως ιδιοτελώς. Πάνω απ’ όλα γι’ αυτούς βρίσκεται η κομματική πελατεία και το βόλεμα των πολιτικών φίλων.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ τολμά να προτάσσει την παιδεία ως βασικό πυλώνα ευημερίας και δημοκρατίας και να φέρνει ριζοσπαστικές προτάσεις που οδηγούν στο μέλλον. Τα κόμματα του κοινοβουλίου σιωπούν σκοπίμως και απολύτως ιδιοτελώς. Τους νέους απλώς τους οδηγούν εκτός χώρας και ξεμπερδεύουν.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ τολμά να κομίζει οικονομικές προτάσεις που μιλούν για ένα σοβαρό και απλό φορολογικό σύστημα που θα προστατεύει πολίτες αλλά και σοβαρούς επενδυτές, για ένα ασφαλιστικό σύστημα άλλης λογικής που θα διασώσει την τωρινή κατάσταση η οποία φαντάζει μη αναστρέψιμη, για Κέντρα Άμεσης Ανάπτυξης στη λογική των ΚΕΠ που θα επιτρέπουν σε αληθινές και παραγωγικές επενδύσεις να προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς, για απαγόρευση υπέρβασης των δαπανών που ο προϋπολογισμός προβλέπει ώστε να μη δημιουργηθούν στο εξής ελλείμματα και για λύσεις σε πολλά ακόμα προβλήματα που σοβούν στη χώρα. Τα κόμματα του κοινοβουλίου σιωπούν σκοπίμως και απολύτως ιδιοτελώς. Δεν έχουν τις προτάσεις, δεν έχουν τις ικανότητες και τους ανθρώπους να τις υλοποιήσουν, δεν έχουν όραμα για τον τόπο.

Είναι καιρός οι πολίτες να ξαναπάρουν την πολιτική και τη χώρα στα χέρια τους. Να εμπιστευθούμε τους εαυτους μας μα κι ο ένας τον άλλον ξανά. Να κερδίσει στην καθημερινότητα το δίκαιο, η ισοτιμία, η καθαρότητα και η γνώση. Της ελεύθερης κοινωνίας και οικονομίας προηγείται η απελευθερωμένη κοινωνία και οικονομία. Είναι επιτακτική ανάγκη ν’ απελευθερώσουμε την κοινωνία από ένα πολιτικό σύστημα και προσωπικό που αδυνατεί να του δώσει πνοή και προοπτική και την οικονομία απ’ όλες τις στρεβλώσεις και τις αγκυλώσεις που μόνο στόχο έχουν να ευημερούν οι ευνοημένες μερικότητες και να στενάζουν οι αξιοπρεπείς πλειονότητες. 

Οι καιροί απαιτούν μια διαφορετική, μια αποφασισμένη πολιτική γενιά που θ’ αναλάβει την ευθύνη του τόπου και του χρόνου που ολοένα λιγοστεύει, όντας με τη μεριά των πολλών, με τη μεριά του δικαίου, με τη μεριά της αλήθειας.


* Ο Βασίλης Παυλίδης είναι πρόεδρος του κόμματος «Δημοκρατική Ευθύνη»