Δημήτρης Δανίκας

Με το νομοσχέδιο που θα κατατεθεί  την  ερχόμενη Πέμπτη στη Βουλή. Και μάνι μάνι θα   ψηφιστεί

Ενα απ  αυτά τα  «κακά», τα «δυσάρεστα», τα «αρνητικά» και «αντιλαικά»  είναι   εκείνο που αναφέρεται    στην  διαδικασία απόφασης για την κήρυξη μιας  απεργίας. Που σύμφωνα  με  τον όρο τον  «κακό»  απαιτείται  το  πενήντα  συν ένα τοις  εκατό!

Τι    σημαίνει αυτό; Οτι  μόνο  οι εργάτες και οι εργαζόμενοι  που έχουν καταβάλει τις  συνδρομές τους στο σωματείο  δικαιούνται  να λαμβάνουν μέρος στην   ψηφοφορία. Και ότι μόνο   η πλειψηφία   αποφασίζει  για  την  κήρυξη απεργίας

Ορθό. Ακρως δημοκρατικό. Και σχεδόν  «σοβιετικό» (από τα  σοβιέτ,  δηλαδή  τις λαικές  συνελεύσεις). Και είναι  σωστό  για τους εξής απλούς λόγους

Ενα, επειδή έτσι  οι  εργατοπατέρες  θα αναγκαστούν να  εγκαταλείψουν τα γραφεία τους,  το  αραλίκι τους και τις καφενόβειες πολιτικές  κουβεντούλες τους. Θα αναγκαστούν και θα καταδεχτούν να «κατεβούν»  στην  μάζα   των  απλών  ανθρώπων. Θα  αναγκαστούν να επιχειρηματολογήσουν.  Θα αναγκαστούν να πείσουν.  Θα αναγκαστούν  την ανάσα  των   μελών  του  σωματείου τους να  αφουγκραστούν. Θα αναγκαστούν  να κουβεντιάσουν. Κι έτσι οι  ίδιοι με καλύτερα επιχειρήματα να οπλιστούν

Δύο, επειδή η  προσφυγή στην λαική  βάση  ήταν και είναι το μέγιστο,  το αναντικατάστατο αίτημα η πιο   δημοκρατική  αρετή κάθε  ομάδας, κάθε κινήματος και κάθε κόμματος που προσβεύει  πρόδοδο και αλλαγή

Τρία μόνο   ο  απλός  εργαζόμενος του μόχθου, της βιοπάλης, του ιδρώτα γνωρίζει στο πετσί του ποιες οι ανάγκες του, ποιες οι δυνάμεις, οι αντοχές του και  ποια  τα αιτήματά του. Μόνο  απ αυτόν πηγάζει  και  αυτόν υπηρετεί κάθε αληθινή  δημοκρατική  εξουσία

Τέσσερα επομένως  κάθε απόφαση που λαμβάνεται πίσω από κλειστές πόρτες.  Εντός μικρών  ομάδων.  Από τα μέλη μιας  μειοψηφίας,  μπορεί να  υπηρετεί τα  συμφέροντα εργατοπατέρων και άλλων  «αρουραίων»

Πέντε με την  συμμετοχή της πλειοψηφίας ανοίγουν πόρτες, παράθυρα,  τα πάντα,  δημιουργούνται προυποθέσεις  εξωστρέφειας και  ουσιαστικής ζύμωσης με αποτέλεσμα να αναβαθμίζεται ο  ρόλος των απλών εργαζομένων και έτσι να αναβαθμίζεται η συνειδητότητά  τους

Με τον  απαράβατο  όρο  συμμετοχής της πλειοψηφίας στα πρωτοβάθμια σωματεία για την απόφαση  μιας απεργίας, οι θεσμοί προσδοκούν στην μείωση των απεργιακών κινητοποιήσεων.  Σου λέει  η διαδικασία είναι  χρονοβόρα, οι   εργαζόμενοι έχουν γυρίσει την πλάτη τους στους  εργατοπατέρες, άρα λιγότερες  απεργίες, άρα καλύτερες,  για τα αφεντικά, συνθήκες

Ομως ουδέν  κακόν  αμιγές  καλού. Αυτό το προαπαιτούμενο  μπορεί να λειτουργήσει  ως εφλατήριο  για  την αναβάθμιση του συνδικαλισμού και  την κάθαρση των  συνδικαλιστών από τα αιλουροειδή των  εργατοπατέρων

Και κάτι  ακόμα. Κάθε  τέτοια απεργία, επειδή  θα οργανώνεται με  άφθονο κόπο, θα αποδειχθεί πιο ανθεκτική, πιο  μαζική και  πιο λειτουργική. Κοίτα να  δεις που φτάσαμε. Οι «ξένοι» και «εχθροί»  να ξεπερνούν σε  αληθινά  δημοκρατικά φρονήματα  κάθε αριστερή, φιλεργατική φωνή.  Και να  μας ρωτάνε: είσαι  με το προλεταριάτο και την λαική βάση; Απόδειξη!