Βασ. Αναστασόπουλος

Ο σάλος που ακολούθησε στο δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης δεν είχε προηγούμενο, με τους χρήστες να χωρίζονται, ως συνήθως, σε τρία «στρατόπεδα»: σε αυτούς που βρήκαν άλλη μια ευκαιρία να την «πέσουν» στο κυβερνών κόμμα, σε εκείνους που έσπευσαν να καταδείξουν ότι ανάλογες μεθόδους στο Διαδίκτυο εφαρμόζει και η Νέα Δημοκρατία και σε εκείνους τους λίγους, που τοποθετήθηκαν κάπου στη μέση, παρακολουθώντας τον «πόλεμο» των ανώνυμων, αλλά και επώνυμων «τρολ», να μαίνεται πιο ανελέητος από ποτέ.

Είναι γεγονός ότι, από την εποχή που ο πολιτικός διάλογος διεξαγόταν στα μπαλκόνια και τις πλατείες, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Οι σημερινοί πολιτικοί δεν γεμίζουν ούτε... ταξί στις συγκεντρώσεις τους, ως επί το πλείστον, ενώ, ακόμα και όταν -σπανίως- αυτό συμβαίνει, οι κομματικοί «στρατοί» έχουν φροντίσει να διασφαλίσουν πρόθυμους χειροκροτητές, οι οποίοι ασφαλώς και δεν θα κάνουν ή δεν θα πουν κάτι που θα ηχήσει άσχημα στα αυτιά του εκάστοτε πολιτικού αρχηγού, πλήττοντας το προφίλ του. Στο Διαδίκτυο, ωστόσο, και όχι μόνο στο Facebook και το Twitter, αλλά και στο βήμα σχολιασμού που βρίσκουν τα ανώνυμα «τρολ» στα ενημερωτικά sites, η «μάχη» καλά κρατεί, ούσα μάλιστα εξαιρετικά σφοδρή, ανάλογα με την επικαιρότητα και το θέμα.

Πώς θα «αναγνωρίσετε», όμως, ένα «τρολ» (στη γλώσσα του Διαδικτύου, η λέξη «τρολ» περιγράφει κάποιον χρήστη του Ίντερνετ με πονηρά προκλητικές, σκόπιμα ανόητες ή επιτηδευμένα εκτός θέματος θέσεις και απόψεις σε μία online ανοιχτή κοινότητα, όπως ένα φόρουμ συζήτησης, mailing list, chat room ή μπλογκ, με πρωταρχική πρόθεση να προκαλέσει και να «ερεθίσει» άλλους χρήστες ή με κάθε τρόπο να επιφέρει διαταραχή σε μια διαδικτυακή συζήτηση για οποιοδήποτε θέμα και να πετύχει μια «αλυσίδα» αντιδράσεων); Δεν είναι δύσκολο. Έτσι, «πρόχειρα», από την προσωπική εμπειρία μου στο παρόν site, θα μπορούσα να αναγνωρίσω τα «τρολ» του ΣΥΡΙΖΑ πίσω από τις αναρτήσεις ανώνυμων χρηστών, που επιχειρούν σε κάθε ανάρτηση -πολιτικού περιεχομένου ή μη- να πείσουν τους υπόλοιπους αναγνώστες ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι κάτι αντίστοιχο με τον... Θεό και πώς ό,τι και αν πράττει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι καλά καμωμένο, ακόμα και αν συναντάει τις αντιδράσεις μίας σημαντικά μεγάλης μερίδας της κοινωνίας. 

Τα «τρολ» της Νέας Δημοκρατίας, από την άλλη, επιχειρούν να καταδείξουν ότι για όλα τα δεινά αυτού του τόπου ευθύνεται η σημερινή κυβέρνηση, έστω και αν βρίσκεται μόλις τρία χρόνια στην εξουσία. Με «όπλο» τους το προβάδισμα της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις (κυρίως του Πανεπιστημίου Μακεδονίας) μετράνε αντίστροφα τις ημέρες που απομένουν στη σημερινή κυβέρνηση μέχρι τις επόμενες εκλογές και εμφανίζουν ως βέβαιη την επικράτηση του κόμματος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πολύ συχνά, δε, αλληλοσυγχαίρονται μεταξύ τους για τις... εύστοχες ατάκες και τα «σοφά» συμπεράσματά τους, εκτιμώντας ότι έχουν πετύχει τον στόχο για τον οποίο πληρώνονται -και αυτό ισχύει σαφώς τόσο για τα «τρολ» της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και για αυτά του κυβερνώντος κόμματος.

Το πιο... αστείο της υπόθεσης, που γίνεται ταυτόχρονα σχεδόν τραγικό, είναι όταν τα «τρολ», κρυπτόμενα πίσω από την ανωνυμία τους, επιχειρούν να ταυτίσουν τους αρθρογράφους που επωνύμως παραθέτουν τις απόψεις τους, με κάποιο κόμμα και να τους εντάξουν σε κάποιο «payroll», μην μπορώντας προφανώς να αντιληφθούν τι σημαίνει να σου παρέχει την ελευθερία του λόγου το μέσο το οποίο σε φιλοξενεί ή στο οποίο έχεις την τύχη να εργάζεσαι. Ακόμα πιο κωμικό, δε, είναι όταν τα «τρολ» προσπαθούν μετά βδελυγμίας να... αποποιηθούν την ιδιότητά τους, αν και επιμένουν «αυθορμήτως» να ποστάρουν τα ίδια σχόλια κάθε μέρα, σχεδόν σε κάθε δημοσιευμένο άρθρο -με σαφή προτίμηση σε αυτά που έχουν να κάνουν με την πολιτική επικαιρότητα και ειδησεογραφία ή στα κείμενα σχολιασμού αυτής. 

Μα, εάν δεχτούμε ότι καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, γιατί τα έμμισθα «τρολ» σπεύδουν να απαρνηθούν τη δουλειά που κάνουν; Το ερώτημα είναι μάλλον ρητορικό, αν και θα μπορούσαμε να επιχειρήσουμε να το αναλύσουμε σε ένα επόμενο άρθρο γνώμης... Μέχρι τότε, καλά Χριστούγεννα με υγεία κι ευτυχία σε όλους!