Γρ. Νικολόπουλος

Ας δούμε το θέμα των ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα και κυρίως των αμερικανικών, στις οποίες έχει επικεντρωθεί ο πρωθυπουργός. Απευθύνθηκε μέσω ενός μαγνητοσκοπημένου μηνύματος στους παρευρισκόμενους στο συνέδριο για τις ελληνικές επενδύσεις που έγινε πριν από λίγες ημέρες στη Νέα Υόρκη. Σύμφωνα με τους παρόντες δημοσιογράφους, το συνέδριο παρακολούθησαν περίπου 250 άνθρωποι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία -πάνω από 95%- Ελληνες ομογενείς. Και όχι Αμερικανοί επιχειρηματίες, όπως δηλώνει η κυβέρνηση. Σε αυτούς είπε ότι η Ελλάδα είναι η χώρα των ευκαιριών! Τους μίλησε βέβαια στα αγγλικά, οπότε όλοι οι ξένοι, Αμερικανοί και μη, μπορούν να καταλάβουν τι είπε. Το να βλέπεις, όμως, έναν πρωθυπουργό να διαβάζει με σχετική δυσκολία ένα διάγγελμα για να καλέσει επενδυτές και να μην μπορεί ούτε ο ίδιος να κρύψει το γεγονός ότι δεν πιστεύει αυτά που λέει δεν είναι και πολύ αποτελεσματικό για την προσέλκυση ξένων επενδυτών. Διότι η αλήθεια είναι ότι όποιος παρακολούθησε αυτό το διάγγελμα θα κατάλαβε ότι ο πρωθυπουργός δεν πιστεύει αυτά που λέει. Και ορθώς δεν τα πιστεύει και κακώς τα λέει.

Οι ξένοι δεν θα επενδύσουν στην Ελλάδα αν η ίδια δεν πιστέψει πρώτα στον εαυτό της. Τι χρειάζεται η Ελλάδα; Επενδύσεις που θα φέρουν δουλειές και χρήμα. Θα μπορούσε να έχει και δουλειές και χρήμα αν προχωρούσε τις επενδύσεις που η κυβέρνηση μπλοκάρει επί χρόνια, όπως το Ελληνικό. Δεν το κάνει, όμως. Αντίθετα, μπλοκάρει το Ελληνικό και ζητά από τους ξένους να έρθουν να επενδύσουν. Μα πώς θα έρθουν όταν βλέπουν ότι εγκεκριμένες επενδύσεις δεν προχωράνε; Πώς θα έρθουν αν βλέπουν ότι δεν επενδύουν πρώτα οι ίδιοι οι Ελληνες; Πώς θα έρθουν αν δεν δουν τις καταθέσεις να επιστρέφουν και τα χρήματα να επενδύονται; Η λογική σκέψη κάθε ξένου επενδυτή είναι ότι, αν δεν επενδύουν οι ντόπιοι σε μια χώρα, ο ίδιος δεν πρέπει να επενδύσει. Και για να μην επενδύουν οι ντόπιοι κάτι θα ξέρουν. Τι ξέρουν λοιπόν; 

Οτι η κυβέρνηση αυτή κοροϊδεύει. Οτι δεν εννοεί αυτά που λέει και ότι κάνει τα αντίθετα. Βλέπει τον υπουργό Οικονομικών να χτυπάει το κουδούνι της λήξης των συναλλαγών της Γουόλ Στριτ, αλλά ξέρει ότι ο Τσακαλώτος είναι μαρξιστής, ότι φορολογεί αγρίως τις επιχειρήσεις, ότι δεν περιορίζει τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, ότι δεν συμπαθεί καθόλου τις επιχειρήσεις, όπως δεν τις συμπαθεί καθόλου και ο πρωθυπουργός - το ίδιο ίσως και οι περισσότεροι Ελληνες πολιτικοί. 

Ξέρει επίσης ο ντόπιος ότι δεν έχει καμία σημασία τι του λένε οι πολιτικοί, ότι τελικά το ελληνικό κράτος όπου βρει λεφτά θα τα αρπάξει με μια δικαιολογία και ότι ούτε οι πολίτες ούτε οι επιχειρήσεις βγαίνουν εξαιτίας της υπερβολικής φορολογίας, των ασφαλιστικών εισφορών και των λαδωμάτων.

Ξέρει ο Ελληνας ότι δεν μπορεί να κάνει καμία καινούρια δουλειά διότι η γραφειοκρατία θα τον εξαντλήσει, ότι κανένας προγραμματισμός δεν θα τηρηθεί διότι το κράτος θα τα αλλάξει ξαφνικά όλα προκειμένου να του αρπάξει τα λεφτά από την τσέπη. Οτι οι νόμοι αλλάζουν σε μια νύχτα, ότι κανείς δεν γνωρίζει ούτε τι φόρο, ούτε τι ασφαλιστικές εισφορές θα πληρώσει την επόμενη χρονιά. Οτι αν πέσει σε στραβό δημόσιο υπάλληλο δεν θα καθαρίσει ποτέ, ότι δεν μπορεί να βρει το δίκιο του στα δικαστήρια ούτε σε 20 χρόνια, ότι όλα αλλάζουν εις βάρος του πάντα, ανάλογα με τα κέφια και τις ανάγκες του Δημοσίου. Ξέρει, επίσης, ότι αν είναι συνεπής, θα καταστραφεί και ότι λεφτά στην Ελλάδα βγάζουν μόνο τα λαμόγια και οι φοροφυγάδες.

Και πάνω απ’ όλα ξέρει τι εστί Ελληνας πολιτικός: Μαυρογιαλούρος.

Βλέποντας λοιπόν ο ξένος τους Ελληνες να μην επενδύουν, αν και εφόσον έχει σώας τα φρένας, δεν θα επενδύσει ούτε αυτός. Διότι οι ντόπιοι ξέρουν καλύτερα.

Και ενώ ο ξένος ακούει τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών να τάζουν λαγούς με πετραχήλια και να διαβεβαιώνουν πως όλα πάνε καλά, ακούνε και τους Ευρωπαίους αξιωματούχους να λένε ότι ο δρόμος για την ανάπτυξη είναι μακρύς και πρέπει πολλά ακόμη να γίνουν - που δεν γίνονται.

Η αλήθεια είναι ότι οι ξένοι κοιτάζουν την Ελλάδα. Είναι ευρωπαϊκή χώρα, διαθέτει μορφωμένους και ικανούς εργαζόμενους, έχει ωραίο κλίμα και λόγω της κρίσης υπάρχουν ευκαιρίες και στα ακίνητα και στον τουρισμό και σε ασφυκτιούσες από την έλλειψη ρευστότητας επιχειρήσεις. Την κοιτάζουν, αλλά προς το παρόν δεν επενδύουν. Και αν τύχει και διαβάσουν (όλες ανεξαιρέτως) τις λίστες κατάταξης των χωρών με βάση την ανταγωνιστικότητά τους, θα διαπιστώσουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται στον πάτο. Και θα διαλέξουν να επενδύσουν αλλού με μεγαλύτερη ασφάλεια.

Με λίγα λόγια, κανείς δεν πιστεύει τον Τσίπρα και τον Τσακαλώτο, ό,τι και να λένε. Και καλώς δεν τους πιστεύει κανείς διότι μέχρι τώρα μόνο ψέματα μας λένε. Και σε εμάς και στους ξένους.