Δημήτρης Δανίκας

Εκτός από  φανατικός αλκοολικός, υπήρξε άθλιος και εξ συστήματος  φοροφυγάς. Ισως και απατεώνας.  Και κοντά σε όλα αυτά,  ο  τάχα μου επιφανής πουριτανός, ο  πεντακάθαρος, ο άσπιλος, ο  συντηρητικός και  ο προστάτης των μεγάλων   Αμερικανικών   αρχών, καθώς και της Εκκλησίας,  είχε   πλησίον  του,  ως παρακοιμώμενο, σε ρόλο εισαγγελέα, έναν  κλασικό και αδιόρθωτο ομοφυλόφιλο. Με απλά  λόγια «δάσκαλε που  δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις»

Η εκστρατεία του Τζότζεφ Μακάρθι κατέληξε σε σαρωτική, πρωτοφανή ρατσιστική μανία. Εναντίον  κάθε  ίχνους κομμουνισμού, αριστερισμού,  δημοκρατικής ανοχής εβραικής καταγωγής. Σχεδόν  των πάντων. Ετσι  υπολήψεις σπιλώθηκαν,  χιλιάδες  καλλιτέχνες, όλων  των ιδιοτήτων, κυρίως  του κινηματογράφου,  εκδιώχθηκαν, φυλακίστηκαν, αυτοκτόνησαν και στην Ευρώπη  φυγαδεύτηκαν.  Το κύμα  αυτής της  απροσμέτρητης υστερίας, χτύπησε θανάσιμα και  άλλα επαγγέλματα. Κυρίως  αξιωματούχους  του Δημοσίου,  γιατρούς,  δικηγόρους,  διανοούμενος.  Ακόμα παραλίγο να πάρει σβάρνα και τον Πρόεδρο των ΗΠΑ

Εξ αυτής της καλά οργανωμένης υστερικής μανίας ο   άθλιος Τζόζεφ Μακάρθι κατάφερε να  εξασφαλίσει  δημοσιότητα,  να εκτοξεύσει το όνομά  του στα καθημερινά πρωτοσέλιδα και να αναγορευτεί  σε άτυπη θεσμική αρχή που μόνο αυτός μπορεί να  ξεχωρίσει  τους επιγόνους της Αριας  φυλής, από τους «εβραίους»

Τα  τελευταία περιστατικά καθόλου τυχαία συμπίπτουν με  την αναρρίχηση στο θώκο της Προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ.  Ενός σεξιστή και πρωταθλητή της γεροντοπορνείας. Ενός πρώην κονφερασιέ καλλιστείων, ενός μεταπράτη και  μιας ρεπλίκας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Επειδή όσο  απρόβλεπτος ο Τούρκος   ψευτοσουλτάνος, το ιδιο και  ο  Αμερικανός βαψομαλλιάς  που με κάθε ευκαιρία απλώνει  την   ζαρωμένη   χερούκλα του προς τα οπίσθια κάθε θηλυκής  παρουσίας.  Μιας  ζωντανής «βόμβας» που έχει τεθεί κάτω από  τα θεμέλια του Λευκού Οίκου

Ενα από τα τελευταία περιστατικά  είναι η «εξαφάνιση» από κάθε ταινία, τηλεοπτική  σειρά του  κορυφαίου  θεράποντα  της Υποκριτικής  τέχνης Κέβιν Σπέισι. Εκκωφαντικό παράδειγμα η  περίπτωση της  ταινίας, που προβάλλεται από σήμερα, «Ολα τα λεφτά του κόσμου» (All the Money in  the World)

Οπου  μετά από ασφυκτικές πιέσεις των παραγωγών,  ο  (Βρετανός) σκηνοθέτης Ρίντλει Σκοτ, αναγκάζεται να πετάξει  ολόκληρο  το   υλικό με τον Κέβιν Σπέισι σε πρωταγωνιστικό  ρόλο. Και στη  συνέχεια να  ξαναγυρίσει την  ταινία με  τον Κρίστοφερ Πλάμερ  στη θέση του  Κέβιν  Σπέισι. Ο λόγος αυτής της «εξαφάνισης» απλός.  Φανταστείτε,  έξω από κάθε αμερικανική αίθουσα που  θα τολμούσε να προβάλλει  την ταινία, να ξεροστάλιαζαν  χιλιάδες θεούσες απαιτώντας  εμπάργκο «σ αυτό το μίασμα»

Το δεύτερο, πρόσφατο, περιστατικό έχει να κάνει με  την Μέριλ Στριπ των  τριών Οσκαρ και των (περίπου)  είκοσι υποψηφιοτήτων. Ισως  η  ανώτερη και ασυναγώνιστη ερμηνεύτρια όλων των   κινηματογραφικών εποχών που το όνομά της είναι  ταυτισμένο με την απόλυτη  ερμηνεία.  Καθόλου  συμπτωματικό το  γεγονός ότι η Μέριλ  Στριπ ήταν από τους πρώτους επώνυμους που τόλμησαν να  σχολιάσουν και να χλεύασουν  δημοσίως  τον Ντόναλντ Τραμπ

Τώρα λοιπόν, χιλιάδες αφίσες με  την  φωτογραφία της,  στολισμένη με τις λέξεις «She Knew» (ήξερε)  έχουν στολίσει το Λος Αντζελες. Κανονική  δημόσια διαπόμπευση. Κανονική  στοχοποίηση. Κανονική  τρομοκρατία. Κανονική υστερία. Κανονική  επιδημία

Τι ήξερε; Οτι ο παραγωγός Μπομπ Γουέινσταιν (η Γουένστιν) είχε  σεξουαλικά  παρενοχλήσει και   ίσως βιάσει αρκετές  σταρ  του κινηματογράφου. Μια κατηγορία που  μοιάζει μ εκείνη   της εποχής του Μακαρθισμού. Α  εσύ  έκανες παρέα με  κομμουνιστή; Ε τότε κι εσύ πράκτορας  του Κρεμλίνου. Κάπως έτσι

Δηλαδή πως το ήξερε; Ηταν παρούσα και έκανε μπανιστήρι; Το είχε μάθει από τα ίδια  τα θύματα; Και  αν  το γνώριζε   γιατί να το αποκαλύψει; Γιατί εκείνη  πρώτη και όχι οι ίδιες οι παθούσες; Κι αν της έλεγαν  παραμύθια; Και γιατί όλες οι παθούσες  οικειοθελώς  ανέβαιναν  σε κάποια πολυτελή σουίτα ξενοδοχείου  αυτού του «πανάθλιου»  σεξιστή; Μπας και  ανέβαιναν στη σουίτα με την ιδέα πως  εκείνος  θα  διάβαζε ποιήματα; Και γιατί τώρα, ύστερα από  είκοσι και πλέον χρόνια; Τρελά πράγματα

Ο  βασικός, κρυφός, στόχος αυτής της  υστερικής επιδημίας και του  σεξομακαρθισμού, είναι  το χρήμα.  Δηλαδή μαζικές αγωγές, μαζικές απαιτήσεις και μαζικές αποζημιώσεις  εκατοντάδων  εκατομμυρίων  δολαρίων. Οπως λέει και ο   απλός λαός «το  μ...νί  σέρνει καράβι». Εν προκειμένω όχι μόνο το  σέρνει αλλά και ονόματα σπιλώνει και το Χόλιγουντ το καταστρέφει. Για πήγαινε  ρε βλήμα  μέχρι την γωνία να  δεις αν έρχομαι. Μόνο και μόνο η παρουσία  όλων αυτών  των υποκριτών παρενοχλεί ασυστόλως  την ηθική, την αισθητική μου και την  λογική  μου. Βρε ουστ απ  εδώ!