Τάσος Καραμήτσος

Μερικές χρήσιμες επισημάνσεις αλλά και προβλέψεις για την προαναγγελθείσα και ως «μεγάλη κοινοβουλευτική μάχη της Δευτέρας» για την υπόθεση Καμμένου - Σαουδικής Αραβίας.
Πρώτον, το γεγονός ότι ο Τσίπρας αναγκάστηκε να εμφανιστεί για να καλύψει τον κυβερνητικό εταίρο του είναι από μόνο του μια επιτυχία της αντιπολίτευσης, η αλήθεια είναι από τις λίγες που έχει τον τελευταίο καιρό. Και αυτό γιατί ήταν εμφανές και απολύτως λογικό να μη θέλει να εμπλακεί ο πρωθυπουργός σε μια υπόθεση τουλάχιστον περίεργη και με πολλά άγνωστα και σκοτεινά σημεία, αλλά εντέλει αναγκάστηκε να το κάνει είτε γιατί του το ζήτησε ο Καμμένος, είτε γιατί φοβήθηκε ότι θα του κοστίσει περισσότερο η απουσία παρά η παρουσία του στη Βουλή.

Δεύτερον και επί της ουσίας της υπόθεσης, είναι προφανές, προφανέστατο, ότι αν η δουλειά αυτή ήταν απολύτως καθαρή, ο «εκπρόσωπος» ή «μεσάζοντας» ή «εξαγωγέας» ή «έμπορος όπλων», όπως τον αποκαλούν, Βασίλης Παπαδόπουλος, θα είχε εμφανιστεί στα Μέσα Ενημέρωσης και θα είχε κατακεραυνώσει τους πάντες και τα πάντα με τόσα που του έχουν σούρει, κυρίως δε τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Οταν εκπροσωπείς μια χώρα και συνομιλείς για λογαριασμό της προκειμένου να πουλήσεις όπλα -ή οτιδήποτε άλλο- και βγαίνουν και σε κατηγορούν ότι δεν την εκπροσωπείς, δεν έχεις παρά να πράξεις το αυτονόητο: να εμφανίσεις ένα έγγραφο που να αποδεικνύει αυτή τη σχέση σου με το κράτος που εκπροσωπείς και εν προκειμένω με τη Σαουδική Αραβία. Ετσι απλά θα... βουλώσεις στόματα. Ακόμα περισσότερο, θα μπορούσε ο πρεσβευτής της Σαουδικής Αραβίας στην Αθήνα να σε αποκαταστήσει πλήρως με μια ρητή δήλωση ότι εκπροσωπείς τη χώρα του. Ή όχι; 

Αντιθέτως, ο κ. Παπαδόπουλος έχει εξαφανιστεί πλήρως. Και το να σιωπά μπορεί να είναι δικαίωμά του, αλλά δεν τον καλύπτει αφού είναι ένα από τα πρόσωπα της πιο αρνητικής δημοσιότητας των ημερών. Και ξαναρωτάω: Τι έχει να κρύψει αν είναι απλά ένας εκπρόσωπος μιας πολύ σημαντικής χώρας σε μια δουλειά; Η εξαφάνισή του επίσης δεν διευκολύνει καθόλου και την κυβέρνηση. Τρίτον, στην όλη υπόθεση υπάρχει μια... ασήμαντη λεπτομέρεια ηθικής φύσεως. Τα όπλα αυτά, καθώς και άλλα, προορίζονταν κατά πάσα πιθανότητα για τον πόλεμο που κάνει η Σαουδική Αραβία στην Υεμένη. Ενας πόλεμος που έχει καταγγελθεί από πολλές ευρωπαϊκές και μη χώρες ως ο πιο βρώμικος και ανελέητος των τελευταίων ετών με θύματα κυρίως παιδιά και αμάχους. Οι δε εταίροι μας στην Ε.Ε. συζητούν εμπάργκο στην πώληση όπλων προς τη χώρα αυτή. Εκτός αν και αυτή η πράξη εντάσσεται στην ίδια λογική με την οποία απονεμήθηκε το βραβείο των Παρισίων.