Βασίλης Βραχιώτης

Καλούμαστε ουσιαστικά να αποφασίσουμε, εάν μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο ή θα συνεχίσουμε να βιώνουμε τη σημερινή πραγματικότητα, που μας θλίβει και μας απαξιώνει. Μία κατάσταση που τη χαρακτηρίζουν οι υπέρογκες ασφαλιστικές και φορολογικές επιβαρύνσεις,  η ανυπαρξία της συλλογικής μας εκπροσώπησης, η υποβάθμιση του κύρους και της αξιοπρέπειας του δικηγόρου και επιστήμονα και βέβαια οι χρονοβόρες διαδικασίες απονομής της δικαιοσύνης, που αποτελούν πλήγμα για τη θεσμική λειτουργία της  Δημοκρατίας μας, αλλά  και το αξιακό μας σύστημα.

Για όλα αυτά καλούμαστε να αποφασίσουμε στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση της προσεχούς Κυριακής και Δευτέρας, που επί της ουσίας έχει πάρει χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Έχουμε άραγε το δικαίωμα και την ευχέρεια απέναντι στους εαυτούς μας και το λειτούργημά μας να παραμένουμε αδιάφοροι; Κατηγορηματικά όχι. Γιατί τίποτα δεν θα αλλάξει, αν συνεχίσουμε να απέχουμε και να παρακολουθούμε ως θεατές τα τεκταινόμενα στον χώρο μας, επιτρέποντας στους κομματικά εξαρτώμενους και επαγγελματίες συνδικαλιστές, να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.

Η κλεψύδρα του διαθέσιμου χρόνου έχει προ πολλού ολοκληρώσει τον κύκλο της. Οφείλουμε σήμερα κιόλας να ξαναδώσουμε στο Δ.Σ.Α το θεσμικό ρόλο, που του αρμόζει και του αξίζει έτσι ώστε οι απόψεις του να αποτελούν και πάλι σημείο αναφοράς για την κοινωνία. Οφείλουμε σήμερα κιόλας να ξαναδώσουμε στο δικηγόρο αξιοπρέπεια και τη δυνατότητα να αισιοδοξεί για το μέλλον του, μαζί με την αίσθηση και τη σιγουριά ότι υπάρχει μία συλλογική εκπροσώπηση με δυνατή και υπεύθυνη φωνή, έτοιμη να τον ακούσει και το κυριότερο  να υπερασπιστεί  τα δίκαια αιτήματά του. 

Δυστυχώς η Πολιτεία, αλλά και οι Θεσμοί ( για τη μετάφραση : οι δανειστές) φαίνονται να μην αντιλαμβάνονται ότι ο κλάδος των δικηγόρων αποτελεί ένα πολύ δυναμικό τμήμα της  μεσαίας τάξης  την οποία έχουν θέσει υπό διωγμό.  Παράλληλα ξεχνούν ή λόγω ιδεοληψίας, αγνοούν,  το αυτονόητο: οικονομική ανάπτυξη δεν πρόκειται ποτέ να υπάρχει χωρίς τη ραχοκοκαλιά μίας σύγχρονης κοινωνίας που ήταν, είναι και θα είναι η μεσαία τάξη αυτής της χώρας. Συνεχίζοντας πεισματικά την ίδια πολιτική είναι σαν να κτίζουν «παλάτια» στην άμμο, που στο πρώτο φύσημα θα καταρρεύσουν.

Όλο αυτό το περιβάλλον που βιώνουμε είναι που καθιστά την επικείμενη εκλογική διαδικασία την κρισιμότερη των τελευταίων δεκαετιών. Γιατί χρειαζόμαστε ως κλάδος έναν Σύλλογο δυνατό, με τεκμηριωμένες απόψεις και θέσεις, ισότιμο συνομιλητή των θεσμικών φορέων, που θα υπερασπίζεται με σθένος και αποτελεσματικότητα τα συμφέροντα όλων των δικηγόρων.  Τον χρειαζόμαστε, τον θέλουμε και είναι στο χέρι μας  την επομένη των εκλογών να τον έχουμε.