Γιάννης Μακρυγιάννης

Δεν είναι βέβαιο εάν το έκανε επίτηδες, για πολιτικούς και επικοινωνιακούς λόγους δηλαδή, αλλά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με την ομολογία του ότι η κυβέρνηση πιέζει φορολογικά τη μεσαία τάξη για να βοηθήσει τους πιο αδύναμους, έκρυψε μία μεγάλη αλήθεια: Με την υπερφορολόγηση που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση, δεν πλήττει μόνο τη μεσαία τάξη, αλλά και τους αδύναμους! Είναι φενάκη δηλαδή το αφήγημα ότι τη γλιτώνουν τα πιο χαμηλά κοινωνικά στρώματα, επειδή η κυβέρνηση φροντίζει να μην εξαθλιωθούν, επιβαρύνοντας μόνο τη μεσαία τάξη!

Στην πραγματικότητα η μεσαία τάξη πληρώνει για να επιτευχθεί το συμφωνημένο με τους δανειστές πλεόνασμα, οι δε πιο αδύναμοι πληρώνουν για να υπάρξει το λεγόμενο “υπερπλεόνασμα”! Με άλλα λόγια: Το έκτακτο βοήθημα που λέει ότι θα δώσει η κυβέρνηση στους οικονομικά αδύναμους στο τέλος της χρονιάς, διαθέτοντας περίπου 1,1 δισ. ευρώ, που είναι περίπου τα δύο τρίτα του υπερπλεονάσματος, έχει προέλθει από την άγρια φορολόγηση αυτών ακριβώς των οικονομικά αδύναμων!!! Μιλάμε για σουρεάλ κατάσταση.

Η κυβέρνηση επέβαλε το 2017 νέα φορολογικά μέτρα (σε σχέση με το 2016) ύψους 2,6 δισ. ευρώ. Κάποια αφορούσαν στην αύξηση της άμεσης φορολογίας, την οποία επιβαρύνθηκε πρωτίστως η μεσαία τάξη – εκεί πάει η παραδοχή Τσακαλώτου. Αλλά, ένα πακέτο περίπου 1,4 δισ. ευρώ ήταν έμμεσοι φόροι (αύξηση ΦΠΑ, φόροι σε καφέ, καύσιμα, μπύρες, καπνό κλπ). Τους έμμεσους φόρους, οι οποίοι είναι οι κατ' εξοχήν άδικοι, τους πληρώνουν όλοι, φυσικά και οι πιο αδύναμοι – εκτός κι αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι οι φτωχοί δεν πίνουν καφέ ή μπίρα, δεν καπνίζουν και δεν μετακινούνται ποτέ με αυτοκίνητο ή μηχανή.

Τι “πετυχαίνει” λοιπόν, η κυβέρνηση με την άγρα φορολόγηση; “Καταφέρνει” να έχει πλεόνασμα (σύμφωνα με τις προβλέψεις πάντα) περίπου 2,8% του ΑΕΠ, έναντι στόχου 1,75% του ΑΕΠ. Σε ευρώ αυτό σημαίνει ότι πήρε από τους πολίτες περίπου 1,9 δισ. ευρώ περισσότερα από εκείνα που υποχρεούνταν με βάση τη συμφωνία με τους δανειστές.

Έτσι μπορεί και “δίνει” πίσω στους πιο αδύναμους, αυτά που τους πήρε με την παραπάνω φορολογία!!!

Τα πήρε δηλαδή από τη μία τσέπη των αδύναμων και τους τα βάζει από την άλλη – τα περισσότερα, όχι όλα! Ενώ θα μπορούσε να μην αυξήσει τους έμμεσους φόρους τόσο πολύ. Οι αδύναμοι απλώς δεν θα πλήρωναν αυτά, που τώρα λέει ότι θα τους δώσει πίσω η κυβέρνηση!

Έτσι, με την υπεροφορολόγηση  κάνει ένα... “ωραίο” κόλπο η κυβέρνηση: και τους δημοσιονομικούς στόχους πετυχαίνει και λέει ότι κάνει κοινωνική πολιτική!

Το κόλπο αυτό, θα ήταν κάπως ανεχτό, ένεκα του πολιτικού παιγνίου, ας πούμε, αν δεν είχε επιπτώσεις στην ανάπτυξη. Η υπερφορολόγηση πέρα από άδικη, ανακόπτει το ρυθμό ανάπτυξης, με αρνητικές επιπτώσεις για την πορεία της οικονομίας και τα οφέλη, που θα προέκυπταν για την κοινωνία. Το 2017, αντί για 2,7% ανάπτυξη θα έχουμε περί το 1,5%, δηλαδή η απόκλιση είναι σημαντική.

Κι αν είναι να πιεστεί, που λένε, κι άλλο το… ελατήριο της οικονομίας, για να είναι αργότερα πιο δυνατή η αναπτυξιακή εκτίναξη, ας είναι. Αλλά με υποχρέωση για 3,5% πλεόνασμα του χρόνου, δεν υπάρχει τέτοια ελπίδα.