Δημήτρης Δανίκας

Οι  υποσχέσεις πλυντήριο ενοχών. Η  ακατάσχετη  ρητοφλυαρία το νέφος που καλύπτει και συσκοτίζει  τον  χαρακτήρα της δικής τους πολιτικής και  ιδεολογίας. Η συγνώμη η οφθαλμαπάτη της μεταμέλειας και της αυτογνωσίας. Και  οι  γενικολογίες η παρακαμπτήριος από την λεωφόρου  της πικρής αλήθειας!

Εννιά ασώματες κεφαλές. Μιας υποτιθέμενης  «σοσιαλδημοκρατίας».  Εννιά  ασώματες  κεφαλές  που   σχεδόν μοιάζουν σαν εννιάδυμα από  την ίδια   μήτρα. Εννιά ασώματες  κεφαλές χωρίς  καμία πρωτοτυπία!


Ο ένας  ρεπλίκα του άλλου. Ο  άλλος copy paste του  τρίτου. Ο τρίτος με «σκονάκι» από τον τέταρτο και πάει λέγοντας. Η τηλεοπτική εικόνα ο  καθρέφτης φαντασμάτων  μιας πεπερασμένης  εξουσίας. Περασμένα μεγαλεία και   διηγώντας τα να γελάς

Τρία  τα σημεία. Αυτά που  αποτυπώθηκαν  και που   πλαγίως  φανερώθηκαν. Το πρώτο ότι οι   επερχόμενες εκλογές είναι η κολλητική,  χημική τους  ουσία. Η UHO. Για πολλούς λόγους. Ο ένας  επειδή το κόμμα του κατρακυλάει στις δημοσκοπήσεις. Ο άλλος επειδή διεκδικεί μετεκλογικό  αξίωμα στην όποια  κυβερνητική εξουσία. Ο  παράλλος επειδή  με  όλα αυτά τα συναθροισμένα  μαζώματα  μπορεί το κόμμα του να  διεκδικήσει μεγαλύτερο μερίδιο  ψηφοφόρων. Και όλοι μαζί  με την  λογική  “Η ισχύς εν τη ενώσει”. 

Με ημερομηνία λήξεως η  κολλητική ουσία. Εξαρτάται από το  εκλογικό αποτέλεσμα. Εξαρτάται  από τις  μετεκλογικές συμμαχίες. Εξαρτάται από  τον  βαθμο μυωπίας της ηγεσίας. Αν δηλαδή  θα πάει με τον Κυριάκο η τον Αλέξη


Ο μνηστήρας έχει σημασία. Ωστε η “νύφη” να αποκατασταθεί και με κάποιον  ¨γαμπρό” να πορευτεί. Για την  σωτηρία  της πατρίδας βεβαίως  βεβαίως. Που έλεγε και ο αείμνηστος  Χρήστος Τσαγανέας της  θρυλικής κωμωδίας “Το ξύλο  βγήκε από τον παράδεισο”


Το δεύτερο  σημείο έχει να κάνει με την εντελώς επιφανειακή, συμβατική,  διεκπεραιωτική διάθεση όλων  για  συλλογική αυτοκριτική. Που έφταιξε το Πανελλήνιο  Σοσιαλιστικό Κίνημα όλα αυτά τα   χρόνια;  Α, σου λέει, στο   γεγονός ότι δεν ¨καρατομήσαμε”  το πελατειακό κράτος. Και  τα εξοπλιστικά; Και  οι  “νόμιμες” μποναμάδες;  Και το ένα  εκατομμύριο  προς τον Τσουκάτο και  απ αυτόν  στα κομματικά ταμεία; Και το Χρηματιστήριο;  Και οι ¨Ολυμπιακοί”;  Και ο Παπαντωνίου; Και το  ΚΥΣΕΑ  στο οποίο λαμβάνει μέρος ο εκάστοτε πρωθυπουργός; Και ο  Σημίτης που έκανε πως  δεν καταλάβαινε; Και τα  άπειρα θαλασσοδάνεια; Και  και και Ελα μωρέ πως κάνεις έτσι (αυτό είναι δικό μου, να μην  παρεξηγηθώ)

Το  τρίτο και κορυφαίο η  επίθεση, σχεδόν όλων των ασώματων  κεφαλών, προς  τον σημερινό   δικομματισμό. Το   ανέκδοτο της  χρονιάς. Η γελοιογραφία της εβδομάδας. Δηλαδή  το ΠΑΣΟΚ   με την γαλάζια παράταξη,  τι έκαναν όλα αυτά τα σαράντα και πλέον χρόνια.  Δικός τους ο   δικομματισμός. Δικό τους οχυρό.  Δικό τους   “μεγαλούργημα”.  Δικό τους προικοσύμφωνο. Δική τους “προίκα”.  Δικό τους βασίλειο.  Αυτούς αντιγράφει ο Τσίπρας. Ελάτε τώρα. Ακόμα και τα πιο  ανεγκέφαλα,  αναλφάβητα  χαιβάνια δεν  αντέχουν τόση μεγάλη κοροιδία!


Και  τέλος ένα  το  γεγονός. Εκ του αποτελέσματος. Εκ  της προτιμήσεως των πολιτών. Ακόμα και τώρα που οι δημοσκοπήσεις  φέρουν το κόμμα του Αλέξη κάτω από  το  είκοσι τοις εκατό

Με  δεδομένη  την μετακίνηση  προς την κεντροαριστερά. Με δεδομένες τις μετρήσεις όλων των  δημοσκοπήσεων. Και με  δεδομένη την μετακόμιση  πολλών   Πασόκων  προς τον  Σύριζα, ένα  είναι το  γεγονός. Ο Αλέξης Τσίπρας   ο αρχηγός. Η  χλωμή ρεπλίκα του Ανδρέα. Φώφη πες αλεύρι ο Αλέξης σε  γυρεύει!