Δημήτρης Δανίκας

Και από  τον Γεωργιάδη και τον Πολάκη μέχρι τον Πολ Τόμσεν. Ο θεούλης να βάλει το χέρι του μπας και κάποια στιγμή συνέλθει  ο πλανήτης!

Τελευταίος, στη  σειρά των  τρελιάρηδων, ο Πολ Τόμσεν. Ο    βλοσυρός  τύπος του Διεθνους Νομισματικού Ταμείου.  Αυτός  με το  «μαστίγιο»  ανά χείρας  σε ρόλο υπέρμετρου και ασυγκράτητου μπαμπούλα κάθε  φτωχού Ελληνας

Ο  Paul λοιπόν «αποκαλύπτει»  ότι  όχι αυτός-δηλαδή το ΔΝΤ-αλλά ο Τσίπρας αποφάσισε   την περικοπή  συντάξεων και  την   ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση των  συνταξιούχων. Ωραία λοιπόν.  Ας  το πιστέψω

Και  πριν   τον Τσίπρα;  Οταν  δηλαδή Σαμαράς, Βενιζέλος και Παπανδρέου συρρίκνωναν  κατά το ήμισυ  όλες τις συντάξεις; Και τότε εκείνοι  αποφάσισαν να  «θανατώσουν»  τους  συνταξιούχους; 

Αν  δεν με  κοροιδεύει η  μνήμη μου, οι περικοπές, τότε,  έγιναν με το γνωστό επιχείρημα. Οτι κοστίζουν πανάκριβα στον  δημόσιο κορβανά.  Κάτι  περισσότερο από δεκαοκτώ   δισεκατομμύρια  ετησίως.  Και επομένως πρέπει  το νούμερο να περιοριστεί. Και  πρέπει οι  δημόσιες δαπάνες  να  κουρευτούν. Με την   ψιλή!

Το  Διεθνές Νομισματικό Ταμείο    απαιτούσε, εμμονικά,   τον περιορισμό των  συντάξεων. Μη μας τρελάνουν και από πάνω.  Γιατί όπως έχουν πάρει   φόρα, σε  λίγο ο  Paul θα ισχυριστεί ότι για όλα, μα όλα  φταίνε  οι  ελληνικές κυβερνήσεις


Την ίδια στιγμή ο  ίδιος  Paul   «αποκαλύπτει» ότι   η  ιλιγγιώδης αύξηση  των  φόρων στο Ελλαδιστάν,  προέκυψε μετά από κοινή απόφαση των  Ευρωπαίων και των  Ελλήνων. Με απλά λόγια το  ΔΝΤ  ήταν και είναι υπέρ  των συνταξιούχων. Τώρα τι να κάνω; Να βουρκώσω; Το ΔΝΤ  ήταν και είναι υπέρ του περιορισμού των  φόρων. Τώρα τι να κάνω; Να δακρύσω. Δηλαδή  η Κριστίν Λαγκάρντ και  τα  «πιτ μπουλ» που την εκπροσωπούν  σκίζουν τα ρούχα τους υπέρ  του   φτωχού, ελληνικού λαού!

Τι  θέλω να πω;  Το   αυτονόητο  φυσικά.  Μην πιστεύετε  τις  δημόσιες  δηλώσεις και τοποθετήσεις.  Απ  οπουδήποτε κι  αν προέρχονται. Ολοι αυτοί οι  αξιωματούχοι πορεύονται με γνώμονα  την  επικοινωνία.  Για να πριμοδοτούν   την   εικόνα  τους. Σπανίως θα  ομολογήσουν την αλήθεια. Και όταν το κάνουν  ε τότε κάποιο λάκκο έχει  η φάβα!

Και κάτι άλλο. Το   στοιχειώδες. Αν  όλοι αυτοί οι  «επιτηρητές» και «παιδονόμοι» της κοινωνίας  επιθυμούσαν,  ειλικρινά, την  ανάπτυξη της ελληνικής  οικονομίας, έπρεπε  δύο πράγματα να είχαν κάνει. Από την αρχή. Το  πρώτο  να ενθάρρυναν ξένους μεγάλους επιχειρηματίες να  επενδύσουν στο Ελλαδιστάν. Ταυτόχρονα μ αυτό  να απαιτούσαν από κάθε ελληνική  κυβέρνηση την εφαρμογή-εδώ και τώρα-συγκεκριμένων μέτρων που θα περιορίζουν τόσο την  γραφειοκρατία όσο και την δραστική συντόμευση των δικαστικών αποφάσεων

Αυτή η ανελέητη  γραφειοκρατία. Αυτή η μακρόσυρτη και καταστρεπτική δικαστική διαδικασία. Αυτό το   διαρκώς μεταβαλλόμενο  και απρόβλεπτο πολιτικό σκηνικό. Αυτή η άγρια φορολογία. Ολα  αυτά  είναι τα βασικά αίτια της παροιμιώδους «κακοδαιμονίας»  για τη  στασιμότητα και το τέλμα  της ελληνικής οικονομίας

Οι ελληνικές κυβερνήσεις,  παρέα με την σημερινή του Αλέξη Τσίπρα, είναι  οι  υπαίτιοι και οι ένοχοι  αυτής της  παρατεταμένης ημιχρεοκοπίας. Ομως μαζί τους, να μην πω  στην αγκαλιά τους,  ευθύνες μοιράζονται τόσο οι  ευρωπαίοι όσο και  οι αξιωματούχοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι ένοικοι  του  ρετιρέ γλεντοκοπάνε και αλληλοκατηγορούνται. Οι έγκλειστοι  του υπογείου στενάζουν και  υποφέρουν. Το  πάρτι των «σωτήρων» και των «προστατών» και  η σιωπή  των αμνών!