Δημήτρης Δανίκας

Ο μεσίτης. Ο  μαντράς. Ο  επιχειρηματίας.  Ο  προλετάριος. Ο άνεργος. Η κορούλα. Η ανήλικη. Η «ταχυδρόμος». Απαντες εκπρόσωποι κάθε κοινωνικής «φέτας»!

Τι  σόι άνθρωπος είναι ο  κυρ Μήτσος (φερ ειπείν); Α  θαυμάσιος.  Ηρεμος. Ησυχος. Καλός σύζυγος και εξαιρετικός πατέρας. Και   ο  κυρ Γιάννης (φερ ειπείν);  Α εκείνος  ποτέ δεν έδωσε δικαιώματα για κακές κουβέντες. Πάντα με τους καλύτερους  τρόπους. Ευγενέστατος. Και  το Μαράκι (φερ ειπείν); Α που να σας τα λέω. Πάντα προσηλωμένη στα βιβλία της και  τις σπουδές της. Μακάρι να ήταν  δική μου κορούλα

Κάπως έτσι  ανασηκώθηκε η «κουρτίνα» της εφιαλτικής απαγωγής του Λεμπιδάκη. Των   εκατό εκατομμυρίων. Στην αρχή. Των εβδομήντα. Των τριάνατα. Των δεκαοκτώ. Και  τώρα  του  τίποτα. Οι ένστολοι έπραξαν άριστα και ελευθέρωσαν  τον όμηρο απ αυτούς τους «καλούς»,  τους «ήσυχους»,  τους «αξιοσέβαστους»  της Κρητικής κοινωνίας

Προσέξτε τώρα  την κολοσσιαία αντίφαση. Ο Λεμπιδάκης ο καπιταλιστής. Ο Λεμπιδάκης  των «Πλαστικών Κρήτης». Ο Λεμπιδάκης  των εξαγωγών. Ο Λεμπιδάκης  με  μπόλικα παραρτήματα σε  πολλές  χώρες της Δυτικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Με απλά λόγια  εκ των  δραστηριοτήτων του Λεμπιδάκη  οφελείται ο  Δημόσιος κορβανάς.  Γιατί;

Μα επειδή ο Λεμπιδάκης δεν είναι μεταπράτης. Μα επειδή ο Λεμπιδάκης είναι  της βιομηχανίας. Μα επειδή ανάπτυξη βιομηχανίας  έχει ανάγκη  η Σωρρακώσταινα. Και επειδή η  βιομηχανία του Λεμπιδάκη είναι εξαγωγική.  Ακόμα  περισσότερη ανάγκη έχουμε από  τις εξαγωγές  του κάθε Λεμπιδάκη.Καταλάβατε;

Αυτό  είναι το μεγάλο  αξεπέραστο  πρόβλημα της χώρας.  Η υπεροχή  του μεταπρατικού  κεφαλαίου έναντι  του παραγωγικού και  βιομηχανικού. Καταλάβατε; Να πω κάτι ακόμα; Μεταπρατική  η οικονομική  δραστηριότητα του μαντρά. Εκμαυλιστική του «αξιοσέβαστου»  επιχειρηματία νυχτερινών  κέντρων στην Κρήτη. Και κάτι  περισσότερο.  Η απαγωγή  είναι το  μαύρο,  δολοφονικό  χρήμα. Η απαγωγή ως κορωνίδα  της μεταπρατικής συνείδησης του μέσου Νεοέλληνα

Η απαγωγή   με τα εξής  χαρακτηριστικά: παρανομία, εγκληματικότητα,  εύκολο χρήμα.

Αλλά και  η απαγωγή  ως αποκάλυψη  του «αγανακτισμένου» μεσίτη. Αγανακτισμένος με τους πλειστηριασμούς. Αγανακτισμένος με τα Μνημόνια. Αγανακτισμένος με το ξεπούλημα της χώρας. Αγανακτισμένος με τους «προδότες» πολιτικούς!

Εσένα το λέω. Ετσι και κουβέντιαζες μ αυτόν τον αγανακτισμένο μεσίτη, θα συμφωνούσες και  θα πλειοδοτούσες. Είμαι βέβαιος.  Μπινελίκια στον Σόιμπλε. Μπινελίκια  στον Τσίπρα. Μπινελίκια  στον  Σαμαρά. Μπινελίκια σε όλους. Ο μεσίτης η εμβληματική περίπτωση ενός  υπερ-πατριώτη.  Ασε που μπορεί να  ρίχνει άφθονα μπινελίκια  στους πρόσφυγες και τους μετανάστες!

Οι  άθλιοι  Αλβανοί. Οι  άπλυτοι  Αφρικανοί. Οι  τρομοκράτες οι Αραβες. Ενώ εκείνος  είναι  Ελληνάρας. Και  η απαγωγή; Μα φυσικά πράξη  ηρωική.  Εναντίον καπιταλισμού.  Εναντίον της πλουτοκρατίας. Εναντίον  των  παράσιτων που ρουφάνε το  αίμα του προλεταριάτου. Ο  μεσίτης ως Ρομπέν  των Δασών. Να τα πάρουμε από τον Λεμπιδάκη και να τα μοιράσουμε στον  φτωχό ελληνικό λαό!

Πάντα κουμπωμένος με  τους  φανατικούς πατριώτες και πάντα ανοικτός με τους αμφισβητίες και τους «περίεργους»  που μερικοί  τους λεν «προδότες»!