Λέανδρος Ρακιντζής

 Στο μέτωπο μεταξύ Ιταλίας και Αυστροουγγαρίας, στο Τρεντίνο, ένα ιταλικό σύνταγμα διατάχθηκε να επιτεθεί κατά των αυστριακών θέσεων. Ο Ιταλός συνταγματάρχης που ηγείτο της επιθέσεως βγήκε πρώτος από τα χαρακώματα κρατώντας το πιστόλι του και έτρεχε εναντίον του εχθρού φωνάζοντας «Avanti!» για να τον ακολουθήσουν οι στρατιώτες του, αλλά αυτοί έμειναν στα χαρακώματα και τον επευφημούσαν φωνάζοντας «Bravo Colonello!».

Το θέαμα ήταν τραγικά ηρωικό και ταυτόχρονα γελοίο: ένας μεσήλικας αξιωματικός να τρέχει σε ώρα μάχης μόνος του στη νεκρή ζώνη επιτιθέμενος εναντίον των εχθρών φωνάζοντας «Avanti» υπό τις ζητωκραυγές των στρατιωτών του. Η φράση «Bravo Colonello» έμεινε έκτοτε διεθνώς παροιμιώδης, έγινε επιθεώρηση, επαναλαμβάνεται ειρωνικά και σηματοδοτεί μια απέλπιδα προσπάθεια κάποιου χωρίς πιθανότητα επιτυχίας, κάτι σαν τον Δον Κιχώτη, όπου κάποιοι τον ζητωκραυγάζουν χωρίς να μετέχουν στην προσπάθεια και μάλιστα ειρωνικά.

Σήμερα στη χώρα μας, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, τα 4/5 περίπου των πολιτών είναι αντίθετα στην κυβέρνηση, απογοητευμένοι γιατί δεν εκπληρώθηκαν οι απατηλές υποσχέσεις ούτε οι φρούδες ελπίδες για όσους τις πίστεψαν, και όλοι λένε ότι χρειαζόμαστε έναν χαρισματικό ηγέτη που, τραβώντας μπροστά, θα βγάλει τη χώρα από το τέλμα και τη μιζέρια, αφήνοντας πίσω την παλαιοκομματική νοοτροπία και τις μεθοδεύσεις, θα χαράξει καινούρια πολιτική και θα κάνει τις απαραίτητες δομές σε όλους τους τομείς του Δημοσίου, θα εμπεδώσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών που θα πιστέψουν σε ένα κράτος φερέγγυο και αποτελεσματικό και έτσι θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομίας ώστε να επέλθει επιτέλους η πολυπόθητη οικονομική ανάπτυξη.

Ολοι αυτοί που προσδοκούν την έλευση του Μεσσία, ακόμη και αν βρεθεί κάποιος που θα έχει τις προϋποθέσεις και τις ικανότητες για να εξελιχθεί σε χαρισματικό ηγέτη, δέσμιοι των μικροσυμφερόντων τους, των ιδεοληψιών τους, των κοινωνικών κόμπλεξ και των καταβολών τους, ακόμη και της ζήλιας τους, θα παρακολουθούν από ασφαλή απόσταση τον μοναχικό δρόμο του ηγέτη που θα αγωνίζεται για την εξουσία, δεν θα μετέχουν στον αγώνα του, αλλά στην καλύτερη περίπτωση, διασκεδάζοντας με τη λάσπη που θα του ρίχνουν οι συνήθεις αργυρώνητοι κεκράχτες, θα φωνάζουν από την άνεση του καναπέ τους «Bravo Colonello», ή το αντίστοιχο, και την Κυριακή των εκλογών θα απέχουν και δεν θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, όχι για να μη χάσουν την Κυριακή τους, αλλά με την αιτιολογία ότι έχουν σιχαθεί τους πολιτικούς.

Πρέπει να γίνει απ’ όλους μας κατανοητό για να μην αναλισκόμαστε σε άσκοπες συζητήσεις και τρέφουμε αυταπάτες, ότι οι εποχές για μοναχικούς ήρωες σε δημοκρατικούς πολιτικούς αγώνες με όπλο τον διάλογο και το επιχείρημα έχουν παρέλθει και ότι το μόνο που έχει πιθανότητα επιτυχίας είναι τα οργανωμένα πολιτικά κινήματα, που εάν έχουν την τύχη να έχουν επικεφαλής χαρισματικό ηγέτη, τόσο καλύτερα!

Τα κινήματα αυτά με τη βοήθεια της τεχνολογίας πρέπει με απόλυτη ειλικρίνεια και διαφάνεια να εκφέρουν πολιτικό λόγο, ικανό για την καταπολέμηση του λαϊκισμού.
Προσοχή, όμως, η ειλικρίνεια δεν θα πρέπει να εμφανίζεται ως αφ’ υψηλού γιατί θα γίνουν προσπάθειες γελοιοποιήσεως, αλλά να είναι πηγαία ώστε να πείθει.

*Αρεοπαγίτης ε.τ.