Χρ. Ι. Στεφανάδης

Πρόκειται ουσιαστικά για μια ημερίδα με θέμα "Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα". 

Στην επιστολή άρνησης, ο αρμόδιος υπουργός, μεταξύ άλλων αναφέρει ότι:  “ η φρίκη που γνωρίσαμε μέσω του ναζισμού είχε μία και μόνη εκδοχή, αυτή που περιγράψαμε παραπάνω. Ο κομμουνισμός, αντίθετα, γέννησε δεκάδες ιδεολογικά ρεύματα, ένα εκ των οποίων υπήρξε ο ευρωκομουνισμός, ο οποίος γεννήθηκε μέσα σε κομμουνιστικό καθεστώς, την περίοδο της Άνοιξης της Πράγας με στόχο να παντρέψει τον σοσιαλισμό με την Δημοκρατία και την ελευθερία. Αυτό το ιδεολογικό ρεύμα μπόλιασε έκτοτε την πολιτική σκέψη όλης της Δυτικής Ευρώπης, έθεσε ζητήματα αναζήτησης, αποτέλεσε ένα μεγάλο εργαστήρι θεωρητικών επεξεργασιών, διαμορφώνοντας μια κουλτούρα διαλόγου, που το κατέστησαν έναν οργανισμό ζωντανό”.

Αλλά ας δούμε τα πραγματικά γεγονότα. 

-Το 2009, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιοκαθιερώνειτην 23η Αυγούστου ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων.Την ημερομηνία αυτή , το 1939 ,υπεγράφη το σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ Σταλινικής Ρωσίας και Χιτλερικής Γερμανίας. Το σύμφωνο εκείνο περιελάμβανε  και το μυστικό πρωτόκολλο, σύμφωνα με τον οποίο, η Ρουμανία, η Πολωνία, η Λιθουανία, η Λετονία, η Εσθονία και η Φινλανδία θα διαμοιρασθούν μεταξύ Γερμανικής και Σοβιετικής Ένωσης. 
Στο ψήφισμα εκείνο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αναφέρεται ότι "η Ευρώπη δεν θα ενωθεί ποτέ αν δεν μπορέσει να καταλήξει σε κοινή θεώρηση της ιστορίας της, να αναγνωρίσει το ναζισμό, το σταλινισμό και τα φασιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα ως μέρος της κοινής ιστορίας της και αν δεν διεξαγάγει τίμιο και ουσιαστικό διάλογο για τα εγκλήματα των καθεστώτων αυτών κατά τον περασμένο αιώνα…δεν μπορεί να υπάρξει συμφιλίωση χωρίς αλήθεια και μνήμη… απώτερος στόχος της αποκάλυψης και της αποτίμησης των εγκλημάτων που διέπραξαν τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα είναι η συμφιλίωση, η οποία μπορεί να επιτευχθεί αν υπάρξει αποδοχή της ευθύνης, ζητηθεί συγνώμη και προωθηθεί η ηθική ανάκαμψη".

Η Εσθονία βρισκόταν  υπό σοβιετική κατοχή από το 1940 έως το 1991. Την προσάρτηση της Εσθονίας από την Σοβιετική Ένωση την αναγνώρισε μόνο η ναζιστική Γερμανία. Κατά την διάρκεια της σοβιετικής κατοχής,  χιλιάδες Εσθονοί εξορίσθηκαν  στη Σιβηρία και χιλιάδες άλλοι εκτελέστηκαν…

Δηλαδή, μια Ευρωπαϊκή χώρα, μέλος της ΕΕ, που αντικειμενικά έχει δεινοπαθήσει από την Σταλινική Σοβιετική Ένωση, καλυπτόμενη από απόφαση και του  Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, οργανώνει μια ιστορική-επιστημονική ημερίδα, όπου θα συζητηθούν τα κομουνιστικά εγκλήματα. Και δεν προκύπτει από πουθενά, ότι αυτό το γεγονός αποτελεί συμψηφισμό ή προσπάθεια αθώωσης των φρικτών Ναζιστικών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, αλλά και κατά της παρτίδας μας!

Η χώρα μας, είναι η μόνη από όλες της ΕΕ που θα απέχει από την εκδήλωση αυτή στο Ταλίν της Εσθονίας. Και θα απέχει με τρόπο προκλητικό, δημοσιοποιώντας επιστολή με περιεχόμενο που στρεβλώνει την ιστορική αλήθεια…
Η πιο λογική ενέργεια στην εσθονική πρόσκληση, θα ήταν η συμμετοχή στο συνέδριο και η ανάπτυξη από του βήματος των διαφορετικών απόψεων.

Άλλωστε, αυτή την δυνατότητα την δίνουν τα συνέδρια, είτε επιστημονικά είναι, είτε πολιτικά. Και από το βήμα του συνεδρίου, ο υπουργός της ελληνικής κυβέρνησης,προφανώς θα είχε πειστική απάντηση για ιστορικά γεγονότα και εγκλήματα,που συνέβησαν (ή δεν συνέβησαν;) στα κομουνιστικά καθεστώτα της ευρωπαϊκής ηπείρου μετάτον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ίσως ο υπουργός να έχει αποδεικτικά στοιχεία ότι οι εκτελέσεις στην Σταλινική περίοδο της τότε Σοβιετικής Ένωσης (πολλοί τις εκτιμούν σε εκατομμύρια…), η άνοιξη της Πράγας, τα εγκλήματα του Τσαουσέσκου στην Ρουμανία, οι εκτελεσμένοι φυγάδες πάνω στο τοίχος του Βερολίνου και τόσα άλλα, ήταν μια εικονική πραγματικότητα ή προϊόν προπαγάνδας του καπιταλισμού…

Αλλά το ερώτημα είναι, γιατί η παρούσα ελληνική κυβέρνηση παίρνει αποστάσεις από την ιστορική αλήθεια και απομονώνει επικίνδυνα την χώρα;  Προφανώς δεν φιλοδοξεί να ξαναγράψει την ιστορία. Εκτός και εάν πιστεύει αυτό που είχεπει ο Λένιν, ότι το “έγκλημα είναι αποτέλεσμα κοινωνικής ακρότητας…”
Η αυτό που είπε ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ότι “Τα συλλογικά εγκλήματα δεν ενοχοποιούν κανέναν”...
Δυστυχώς, προφανής στόχος,κατά την γνώμη μου, είναι η συσπείρωση ενός κομματικού ακροατηρίου (όσο έχει απομείνει), διεγείροντάς του αντανακλαστικά που η σκληρή πραγματικότητα, έχει αμβλύνει επικίνδυνα… Η πραγματικότητα των μνημονίων, των φόρων της φτωχοποίησης και της διεθνούς απομόνωσης της χώρας!