Ιωάννης Χατζηθεοδοσίου

Ο λόγος της σχετικά μικρής ανταπόκρισης έως τώρα είναι απλός. Δεν έχουν αποσαφηνιστεί όλες οι λεπτομέρειες για την εφαρμογή του, κάτι που κάνει και τους ενδιαφερόμενους να τηρούν στάση αναμονής. Η εκτίμησή μας είναι ότι το πραγματικό ενδιαφέρον αναμένεται να κορυφωθεί το φθινόπωρο.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, υπολογίζεται ότι από τις 400.000 επιχειρήσεις στις οποίες απευθύνεται η διαδικασία αναμένεται να ενταχθούν και να εξεύρουν λύση στο πρόβλημά τους μόλις οι 150.000 ενδιαφερόμενοι - και αυτό είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει κυβέρνηση και όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.
 
Οι προϋποθέσεις που βάζει ο ίδιος ο νόμος, αλλά και η δυσπιστία των οφειλετών, οι οποίοι υποχρεούνται να αποκαλύψουν οικειοθελώς όλα τα στοιχεία της περιουσιακής τους κατάστασης καθώς και των μεταβιβάσεων που έχουν πραγματοποιήσει στο κρίσιμο διάστημα, χωρίς από την άλλη πλευρά να έχουν καμία διασφάλιση ότι θα ενταχθούν στην ρύθμιση, μπορεί να αποτελέσουν ανασταλτικούς παράγοντες. Ενα άλλο γεγονός που μπορεί να καθυστερήσει τη διαδικασία είναι ότι οι τράπεζες δεν έχουν ακόμα αυτοματοποιήσει ένα μοντέλο ανάλυσης της βιωσιμότητας των επιχειρήσεων, πράγμα που υπολογίζεται ότι θα είναι έτοιμο σε περίπου τρεις μήνες.
 
Σημαντικό πρόβλημα στην εφαρμογή του εξωδικαστικού συμβιβασμού είναι το ότι δεν υφίσταται ένας αντικειμενικός τύπος βάσει του οποίου θα διαπιστώνεται η δυνατότητα μιας επιχείρησης να ανακάμψει, ούτε βεβαίως μπορεί αυτό να ελεγχθεί μόνο με μαθηματικά δεδομένα. Γιατί πέραν των οφειλών, η ανάκαμψη και η βιωσιμότητά της εξαρτώνται και από άλλους παράγοντες, όπως η πρόβλεψη για την εξέλιξη της αγοράς.
 
Ως Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών θεωρούμε ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια συγκλίνουσα συμβουλευτική λειτουργία από εξειδικευμένους φορείς προς τους επιχειρηματίες, μέσω της οποίας θα επιτυγχάνεται η προσαρμογή στις συνθήκες που διαμορφώνονται στην αγορά, η αποφυγή προβληματικών λειτουργιών που έχουν ήδη οδηγήσει στην υπερχρέωση και η εξεύρεση νέων πλάνων βιωσιμότητας σε όλα τα επίπεδα.
 

Γιατί αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό απ' όλους είναι ότι ακόμα και για τις επιχειρήσεις που θα ενταχθούν τελικώς στο πλάνο του εξωδικαστικού, δεν αρκεί η άρση των οφειλών, αλλά απαιτείται η διαμόρφωση ενός σοβαρού πλάνου βιωσιμότητας που θα αποτρέψει την εκ νέου υπερχρέωση και θα τους βοηθήσει στην αποφυγή λαθών, αλλά και στη δημιουργία νέων συνθηκών ανάπτυξης.
 
Η συμβουλευτική αυτή λειτουργία μπορεί να παρασχεθεί είτε από τις τράπεζες, είτε από συγκεκριμένους φορείς.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι το νόημα του εξωδικαστικού συμβιβασμού δεν μπορεί να είναι μόνο η μείωση των οφειλών. Θα πρέπει μέσω της όλης διαδικασίας να δομηθεί εκ νέου μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του επιχειρηματία και των τραπεζών που θα επιτρέψει νέες χρηματοδοτήσεις στο μέλλον και το Δημόσιο να επενδύσει πλέον σοβαρά στις επιχειρήσεις, διευκολύνοντας τη συνέχιση της παραγωγικής λειτουργίας τους.