Δημήτρης Δανίκας

Αντί για (αυθεντικό) κακάο. Οπως «τύπου γάλακτος». Κάπως έτσι. Παντού. Σε όλα τα επίπεδα. Προσωπικής, οικογενειακής, κοινωνικής και πολιτικής δραστηριότητας. Εχουμε και λέμε. Από τα κάτω προς τα πάνω. Από το άτομο, τη μονάδα μέχρι τα σύνολα. Ολων των θεσμών. Ολων των κατηγοριών. Ολων των κομματικών αποχρώσεων και σημαιών!

Σαν έρωτας. Σαν αίσθημα. Σαν σχέση. Σαν γάμος. Σαν μονογαμικός και αφοσιωμένος. Σαν χριστιανός. Σαν συναισθηματικός. Σαν αλληλέγγυος. Σαν διαλλακτικός. Σαν Δυτικός. Σαν Ευρωπαίος. Σαν σύγχρονος. Σαν αυτοκριτικός. Σαν εγγράμματος. Σαν καλλιεργημένος. Σαν απαιτητικός. Σαν ευγενικός. Σαν ευαίσθητος. Σαν αληθινός. Σαν φίλος. Σαν αδελφός. Σαν φορολογούμενος. Σαν νομοταγής. Σαν «ανοικτός». Σαν ανήσυχος. Σαν πολιτικοποιημένος. Σαν πλουραλιστής. Σαν ανεκτικός. Σαν δημοκρατικός. Σαν αντιδογματικός. Σαν ειδικευμένος. Σαν οικολόγος. Σαν συνειδητός. Σαν έξυπνος. Αλλά και σαν πονηρός. Σαν επαγγελματίας σωστός. Σαν Ανθρωπος κανονικός!

Πάμε στα σύνολα. Σαν παλιά ελληνική ταβέρνα. Σαν ντομάτα. Σαν κοτόπουλο. Σαν gourmet. Σαν κινέζικο. Σαν κρέας-σουβλάκι. Σαν πίτσα. Σαν χωριάτικη σαλάτα. Σαν ενοικιαζόμενο δωμάτιο. Σαν οργανωμένος τουρισμός. Σαν καθαρή παραλία. Σαν ανόθευτο αλκοόλ. Σαν εκπαιδευτικός. Σαν γιατρός. Σαν πολιτικός μηχανικός. Σαν πολυκατοικίες. Σαν μονώσεις. Σαν πράσινο. Σαν πλατεία. Σαν παιδική χαρά. Σαν ασφαλισμένο όχημα. Σαν ποδόσφαιρο. Σαν διαιτητής. Σαν θέαμα. Σαν δημόσια τηλεόραση. Σαν ψυχαγωγία. Σαν πολιτικό talk show. Σαν αντικειμενικός δημοσιογράφος. Σαν αμερόληπτος. Σαν σωφρονιστικά ιδρύματα. Σαν Αστυνομία. Σαν δήμαρχος. Σαν αποκέντρωση. Σαν συνδικαλισμός. Σαν συνδικαλιστής. Σαν πολιτικός. Σαν βουλευτής. Σαν υπουργός. Σαν πρωθυπουργός. Σαν αριστερός. Σαν δεξιός. Σαν σοσιαλδημοκράτης. Σαν πατριώτης. Σαν ευρωπαϊκό κόμμα. Σαν δημοκρατική, εσωκομματική διαδικασία. Σαν κοινοβουλευτικός διάλογος. Σαν εξεταστική επιτροπή. Σαν αδέσμευτη τυφλή Δικαιοσύνη. Σαν καταπολέμηση διαφθοράς και διαπλοκής. Σαν μεταρρύθμιση. Σαν σύνταξη. Σαν μεροκάματο. Σαν ασφαλιστικό ταμείο. Σαν θεσμός. Αδέσμευτος και αυστηρός!

Πάμε τώρα στα σημερινά και τα επίκαιρα. Σαν πρόληψη πυρκαγιών. Σαν οχυρωμένοι από κάθε κακό. Σαν οργανωμένο κράτος ευρωπαϊκό. Σαν σύγχρονος εναέριος στόλος πυροσβεστικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων. Σαν ολοκληρωμένος «στρατός» πυροσβεστών. Σαν μη καταπατημένες δασικές περιοχές. Σαν ευαίσθητος, φιλολαϊκός, προοδευτικός πρωθυπουργός. Σαν ιπτάμενος και παρατηρητικός. Σαν συγκινημένος. Σαν ευγνώμων και δακρυσμένος. Σαν Υπουργικό Συμβούλιο που μοχθεί για τον άνθρωπο τον καθημερινό. Σαν αριστερός και, φυσικά, σεμνός πολιτικός. Σαν καθόλου δημαγωγικός. Σαν καθόλου επικοινωνιακός.

Σαν αντιμνημονιακός. Αλλά και σαν μνημονιακός. Σαν εκσυγχρονιστικός. Σαν τουρίστας των πυρπολημένων περιοχών. Σαν άφαντος, αλλά και φανερός. Σαν ανύπαρκτος και υπαρκτός. Σαν αριστερός, αλλά και σαν δεξιός. Σαν μετέωρος και σαν αποφασιστικός. Σαν περιπατητής και σαν μαχητικός. Σαν αλλού και σαν εδώ. Σαν εξωγήινος και σαν αφασικός!

Καμένοι στον εγκέφαλο. Καμένοι της πολιτικής αφασίας. Ταγμένοι, περιμένοντας και ελπίζοντας στο θαύμα της Παναγίας. Κατακαημένοι από την εγκατάλειψη. Πυρπολημένοι από την αμνησία. Κατακαιόμενοι από τη διάψευση κάθε προσδοκίας. Αυτοκαταστροφικοί από την αέναη επανάληψη της ίδιας ιστορίας.

Οπως και τα ομόρριζα του «κατακαιόμενου»: αποκαίω, αποκαΐδι, κατακαίω, συγκαίομαι, ανακαούρα, έγκαυμα, έκκαυμα, ακαψάλιστος, κατακαημένος!

Το «σαν» από τον «σανό» απέχει μόλις ένα «ο». Οπως «οπή». Οπως «τρύπα». Οπως το απόλυτο κενό. Γι’ αυτό όταν με ρωτάνε «πώς είσαι;» απαντώ: Σαν μελαγχολικά αισιόδοξος! 

ΥΓ.: Και βέβαια όλα αυτά τα «σαν» αφορούν και φοριούνται σαν κοστουμάκι στην πλειοψηφία. Η μειοψηφία, όπως το αυθεντικό κακάο και το αυθεντικό γάλα, απλώς επιβεβαιώνει τον κανόνα. Με την επιτομή: Ελλάδα, σαν ευρωπαϊκή χώρα!