Αντώνης Ν. Βγόντζας

Γι’ αυτά που συμβαίνουν και δεν έπρεπε να συμβούν. Και γι’ αυτά που δεν συμβαίνουν και έπρεπε να συμβούν. Αλίμονο! Ο φετινός Αύγουστος ξεκίνησε θυελλώδης. Το ένα νομοσχέδιο έρχεται μετά το άλλο. Και όλα με κατεπείγουσες ή επείγουσες διαδικασίες. Χωρίς κανέναν δικαιοπολιτικό λόγο και αιτία. Σε κατάλληλα επικοινωνιακά στιγμές. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. 

Την πρώτη μέρα του Αυγούστου δημοσιεύεται νόμος για «την προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας» στις διατάξεις συγκεκριμένης οδηγίας, αλλά «και άλλες διατάξεις». Ο νόμος καταλαμβάνει 68 πυκνές σελίδες. Σε αυτές χωράνε 85 άρθρα και 267 παράγραφοι. Ενας απίθανος αχταρμάς. Από διάφορα υπουργεία. Μέχρι και η τακτοποίηση δαπανών καθαριότητας κτιρίων δημοσίων υπηρεσιών. Μέχρι και η στάθμευση σε χώρους του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Με πάμπολλες άσχετες μεταξύ τους τροπολογίες. Ακόμα και πρόσφατων νόμων. Με κορυφαία, φυσικά, τη διάταξη με την οποία το Ελληνικό Δημόσιο αναλαμβάνει να πληρώνει τους δικηγόρους του Ανδρέα Γεωργίου, τον οποίο καταδιώκουν με εξαιρετική επιμέλεια συγκεκριμένοι δικαστικοί λειτουργοί. Με την επικοινωνιακή, τουλάχιστον, υποστήριξη των νεοκαραμανλικών, που νιώθουν άνετα με την κυβέρνηση αυτή.
Την ίδια μέρα δημοσιεύεται το Προεδρικό Διάταγμα για την «Οργάνωση και λειτουργία νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων». Αυτό καταλαμβάνει 45 σελίδες, στις οποίες οργανώνονται 21 άρθρα και 206 παράγραφοι. Η προστιθέμενη αξία των περισσότερων ρυθμίσεων είναι σχεδόν μηδενική. Οχι σπάνια και αρνητική. Η πραγματική δημοσίευσή του συνέπεσε με τη συζήτηση του σχεδίου νόμου για την Ανώτατη Παιδεία. Και φυσικά η αντιπαράθεση περιορίστηκε στο ποιο από τα παιδάκια του Δημοτικού θα κρατά τη σημαία. Ο καλύτερος μαθητής ή ο πιο τυχερός από μια κληρωτίδα; Οι ιδεολογικές και ιδεοληπτικές αντιπαραθέσεις κρατήθηκαν ψηλά κάποιες μέρες. Γρήγορα, όμως, με τη βοήθεια του υπουργού Αμυνας η συζήτηση εξετράπη για τις σχέσεις Ορθοδοξίας και Πολιτείας. Οσοι συμμετείχαν μάλλον αγνόησαν μια πολύ απλή ιστορική αλήθεια: τις σχέσεις Εκκλησίας και κοινωνίας τις έχουν λύσει από μόνες τους και η Εκκλησία και η κοινωνία. Και μετά ακολουθεί διαπιστωτικά η Πολιτεία. Ακόμα και άτυπα. 

Στις 4 Αυγούστου δημοσιεύεται ο νόμος για την ανώτατη εκπαίδευση. Οι ρυθμίσεις του απλώνονται σε 72 σελίδες, 115 άρθρα και 501 παραγράφους. Αν ο καλόπιστος πολίτης εξαιρέσει τις διατάξεις για την έρευνα, που είναι θετικές, και εκείνες για την οργάνωση των μεταπτυχιακών σπουδών, που θα μπορούσαν να είναι αντικείμενο ενός έντιμου διαλόγου, όλος ο υπόλοιπος νόμος οδηγεί προς τα πίσω. Ιδεοληπτικό απολίθωμα μιας ξεχασμένης ιστορικά Αριστεράς. 

Στις 7 Αυγούστου δημοσιεύεται νόμος για τη «Μεταρρύθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και άλλες διατάξεις». Καταλαμβάνει 44 σελίδες και εμπλουτίζεται με 108 άρθρα και 285 παραγράφους. Η αξία των ρυθμίσεων για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας θα δοκιμαστεί, φυσικά, στην πράξη. Οι «άλλες» όμως διατάξεις απολαμβάνουν το πολιτικό πρόταγμα και τις οργανωτικές αδυναμίες του αναπληρωτή υπουργού Υγείας. 

Στις 9 Αυγούστου δημοσιεύεται ο νόμος του Νίκου Παππά για το «Ηλεκτρονικό σύστημα τηλεοπτικού, διαφημιστικού χρόνου» - φυσικά, «και με άλλες διατάξεις». Η φιλοσοφία την οποία ο στενός κύκλος του Μεγάρου Μαξίμου επιχειρεί να αποτυπώσει στον νόμο αυτό εμπεριέχεται σε 28 σελίδες, 58 άρθρα και 165 παραγράφους. Και αυτή η στρατηγική προσπάθεια του συγκεκριμένου υπουργού να ελέγξει τη ραδιοτηλεόραση, ακόμα και μέσω του ελέγχου της διακίνησης των διαφημίσεων θα κριθεί ως προς την ισχύ της στα δικαστήρια. Μια συνολική αποτίμηση αυτού του νομοθετικού οίστρου της κυβέρνησης στο πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου: έχει κατακυριεύσει 257 σελίδες. Αποτυπώνεται σε 387 άρθρα και μνημονεύεται σε 1.424 παραγράφους. Σε αυτά τα ποσοτικά μεγέθη δεν περιλαμβάνονται νόμοι και κανονιστικές πράξεις που έχουν καθαρά διοικητικό περιεχόμενο.

Τι θα μείνει απ’ όλη αυτή τη νομοθετική υπερπαραγωγή; Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ουσιαστικά σχεδόν τίποτα. Και σε αρκετές περιπτώσεις θα σβήσουν μέσα σε ιδεολογική και οργανωτική σύγχυση. Η ζωή του λαού μας και του καθενός μας θα συνεχίζεται χωρίς καμιά ουσιαστική επίδραση από το τσουνάμι αυτών των διατάξεων. 
Οι απόπειρες αντίστοιχων κορυφώσεων στην πολιτική αντιπαράθεση θα ξεχαστούν μέσα σε ένα κλίμα ματαιώσεων από τη μία και οργής και αγανάκτησης από την άλλη. Στην οποία στοιχίζονται και οι περισσότεροι.