Βασ. Αναστασόπουλος

Ποιες «περιπέτειες»; Ας τις θυμηθούμε, πολύ συνοπτικά. Έπειτα από τις καταγγελίες του πρώην μέλους του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ, καθηγήτριας Οικονομετρίας Ζωής Γεωργαντά, περί σκόπιμης εμφάνισης διογκωμένου του αναθεωρημένου χρέους της χώρας για το 2009, με απώτερο σκοπό την ένταξή της σε ευρωπαϊκό μηχανισμό με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, οι εισαγγελείς ζήτησαν -το 2013- την άσκηση ποινικής δίωξης από την Εισαγγελία Πρωτοδικών για το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης, σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές περιπτώσεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου (1608/50), εις βάρος του κ. Γεωργίου, καθώς και του προϊσταμένου Διεύθυνσης Εθνικών Λογαριασμών, Κωνσταντίνου Μορφέτα, αλλά και της Ασπασίας Ξενάκη, προϊσταμένης της Ειδικής Διεύθυνσης Στατιστικών Ερευνών. Σε βάρος του κ. Γεωργίου ζητείτο να ασκηθεί δίωξη και για την επιπλέον κατηγορία, σε βαθμό πλημμελήματος, της παράβασης καθήκοντος.

Για την ιστορία, πάντα, στο τέλος του Μαΐου του 2017, το Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε όπως ο κ. Γεωργίου δεν παραπεμφθεί σε δίκη για τις κατηγορίες που αφορούν στις καταγγελίες για τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος. Ωστόσο, μόλις την περασμένη Τετάρτη, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, έκανε δεκτή αίτηση για αναίρεση του βουλεύματος, με το οποίο απαλλάχθηκε ο Ανδρέας Γεωργίου από την κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης, ανοίγοντας εκ νέου έναν φάκελο, που φαινόταν να οδεύει προς κλείσιμο.

Το αν ο κ. Γεωργίου έκανε, ή όχι, «μασάζ» στα στατιστικά στοιχεία για το χρέος, είναι μια υπόθεση, για την οποία... κάποια στιγμή θα αποφανθεί η Δικαιοσύνη. Προφανώς, δεν θα ήθελα επ' ουδενί να προκαταλάβω κάποια απόφαση, αλλά ούτε και να εμπλακώ στην ατέρμονη πολιτική αντιπαράθεση Κεντροαριστεράς και Κεντροδεξιάς, που έχει να κάνει με τη «δικαίωση» είτε του Γιώργου Παπανδρέου είτε του Κώστα Καραμανλή. Το έχουν κάνει πολλοί πριν από μένα και σίγουρα θα το κάνουν άλλοι τόσοι και στη συνέχεια.

Αντίθετα, θα ήθελα να σταθώ στο εξής: διαβάζοντας, από την Πέμπτη, τη νομοθετική ρύθμιση, με την οποία το Ελληνικό Δημόσιο αναλαμβάνει να πληρώσει τα έξοδα για τη δικαστική... περιπέτεια του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, μου έχει δημιουργηθεί μια απορία. Διότι, η ρύθμιση δεν αφορά μόνο στην περίπτωση Γεωργίου, αλλά, όπως ορίζεται, το Ελληνικό Δημόσιο αναλαμβάνει τα έξοδα υπεράσπισης του εκάστοτε προέδρου και του προσωπικού της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), σε περίπτωση δίωξης για πράξεις ή παραλείψεις τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.

Και έρχομαι τώρα εγώ ο αφελής και ρωτάω: με δεδομένο ότι Κομισιόν, ΔΝΤ και οι λοιποί ενδιαφερόμενοι να βγει... λάδι ο κ. Γεωργίου για τα «μαγειρεμένα» στατιστικά, προκειμένου να μην καταρρεύσει -και νομικά- η επιχειρηματολογία ως προς το γιατί μπήκαμε στα Μνημόνια, φρόντισαν να βάλουν ως προϋπόθεση για την καταβολή της δόσης προς την Ελλάδα, και την συμπερίληψη αυτής της διάταξης στο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, γιατί η διατύπωση αναφέρεται σε όλες, ανεξαιρέτως, τις διοικήσεις της ΕΛΣΤΑΤ, όχι μόνο στο παρελθόν, αλλά και στο παρόν και στο μέλλον;

Τι θέλουν, πραγματικά, να μας πουν οι... ποιητές: Μήπως προεξοφλούν και άλλα... λάθη και παραλείψεις από τις διοικήσεις της ΕΛΣΤΑΤ και σπεύδουν να φορτώσουν στον Έλληνα πολίτη τα έξοδα για ενδεχόμενη δικαστική περιπέτεια των μελών τους; Ή μήπως προετοιμάζουν το έδαφος, για να δούμε μία μέρα -ενδεχομένως, όχι πολύ μακρινή- έναν ξένο επικεφαλής στην Ελληνική Στατιστική Αρχή, ο οποίος, φυσικά, θα πρέπει να είναι νομικά «οχυρωμένος», προκειμένου να επιτελέσει το... θεάρεστο έργο του; 

Να το πάμε κι ένα βήμα παραπέρα, αν θέλετε. Τι μας λένε, στην ουσία, οι δανειστές με την «σπουδή» τους αυτή -με τη «βούλα» της κυβέρνησης, η οποία, και πάλι, συνθηκολόγησε- να κατοχυρώσουν νομοθετικά τα μέλη της ΕΛΣΤΑΤ και τώρα και εις το... διηνεκές; Ότι ναι, τα στατιστικά στοιχεία βάσει των οποίων μπήκαμε στα Μνημόνια, ήταν «μαγειρεμένα», αλλά και ότι θα συνεχίσουν να «μαγειρεύονται», προκειμένου η χώρα και η οικονομία να παραμένουν υπό επιτροπεία ακόμα και μετά το -τυπικό- πέρας των Μνημονίων! Διότι, πώς να το κάνουμε... Η υπαγωγή της Ελλάδας σε μνημονιακό καθεστώς έπρεπε και πρέπει κάπως να δικαιολογηθεί!

Συγγνώμη, αλλά για μένα αυτή ακριβώς η ρύθμιση είναι... εξαιρετικά ύποπτη και, στην πραγματικότητα, πετυχαίνει το ακριβώς αντίθετο, από αυτό που υποτίθεται πώς επιδιώκει, καθώς «υπονομεύει» και το έργο και την έξωθεν καλή μαρτυρία των πρώην, νυν και μελλοντικών στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ -εάν βεβαίως δεχτούμε ότι αυτή υπάρχει... Το «μαγείρεμα» θα συνεχίζεται με τις «ευλογίες» των καλών μας των δανειστών και, αν τυχόν τολμήσει κανείς να πάει τους... μάγειρες στα δικαστήρια, το προέβλεψαν ήδη και αυτό: θα πληρώνει ο ελληνικός λαός!

Αντί επιλόγου, μια επισήμανση: πόσο τυχαίο μπορεί να είναι το γεγονός ότι, πέραν της κάλυψης των εξόδων του κ. Γεωργίου για τον δικαστικό του αγώνα, η οποία αναμένεται να ψηφιστεί με το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, η ελληνική κυβέρνηση έχει ψηφίσει ήδη, έπειτα από απαίτηση των εταίρων της, το ακαταδίωκτο για τα στελέχη του νέου Υπερταμείου, που θα κληθούν να «τρέξουν» τις αποκρατικοποιήσεις -ήτοι, το «ξεπούλημα» της ελληνικής περιουσίας;

Αν με ρωτάτε, δεν το θεωρώ καθόλου τυχαίο. Αλλά πάλι, τι ξέρω εγώ, ο αφελής...