Δημήτρης Χ. Παξινός

Και ως διά μαγείας εγένετο φως και βρέθηκε θέση.

Δεν μπορούσε να παρατείνει τον δικαστικό της βίο μετά και την προβλεπόμενη από το Σύνταγμα έξοδο λόγω ορίου ηλικίας.

Παρότι «φρόντισε» να συσταθεί προς τούτο και Ενωση Ανωτέρων και Ανωτάτων Δικαστικών Λειτουργών, στην οποία όμως μπορούσαν να συμμετέχουν όλες οι δικαστικές βαθμίδες - μέχρι και ειρηνοδίκες. Τελικά κατάφερε να αναστατώσει τις δικαστικές ενώσεις και να τις διχάσει για αρκετό καιρό. Κατάφερε να είναι το μόνο θέμα συζήτησης μεταξύ των δικαστών. Υπήρχαν οι πιστοί και οι άπιστοι. 

Τελικά δεν κατόρθωσε να επιβάλει την άποψή της για παράταση του δικαστικού βίου και έτσι παρέμεινε αλώβητο το Σύνταγμα για το όριο εξόδου. Προσπάθησε, πάντως, πολύ και οι επαφές της με τον κ. Τσίπρα, που σε όλους με προθυμία λέει «ναι», παρουσιάστηκαν ως επιτυχία, αφού παρακάμπτοντας κάθε κανόνα και πρακτική συζήτησης διά της Ενώσεως των Δικαστών εμφανίστηκε ως επίσημη συνομιλήτριά του και για το θέμα της μη περικοπής μισθών και συντάξεων. Με αυτόν τον τρόπο η κυρία Θάνου που αποχώρησε λόγω ορίου ηλικίας, στο τέλος Ιουνίου, θέλησε προ της αποχώρησής της να πραγματοποιήσει μια μεγάλη δεξίωση σε κεντρικό ξενοδοχείο. Θεσμική. Για να γιορτάσει, λέει, τα 182 χρόνια από την ίδρυση του Αρείου Πάγου και να τιμήσει συναποχωρούντες και μη. Μεγάλη βεβαίως τιμή για όλους, αφού πλέον καθιερώνεται ετήσια γιορτή, με πυρσούς, λαμπάδες και συναισθήματα αγαλλίασης και χαράς. Αλλο να γίνεται εκεί κι άλλο, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, στην Πεντέλη. Ναι, αλλά τώρα αποχωρεί η κυρία πρόεδρος.

Εν τω μέσω της οικονομικής κρίσης και λιτότητας, που αυτομάτως έχει επιβληθεί σχεδόν στο σύνολο του ελληνικού λαού, ηχεί παράταιρη, παράδοξη και προκλητική η συνεστίαση αυτή. Γιατί έγινε χωρίς να υπάρχει σπουδαίος λόγος. Κι αυτό ενδιαφέρει την ελληνική κοινωνία που αναρωτιέται συνεχώς και κραυγάζει από απόγνωση. Αυτό είναι που απασχολεί σήμερα την ηγεσία του Αρείου Πάγου και την απελθούσα πρόεδρό του. Ποια είναι άραγε τα επιτεύγματα στη διάρκεια της θητείας της; Ασφαλώς θα απαριθμήσει μια σειρά γεγονότων ως επιτυχίες προσωπικές, οφειλόμενες στο κύρος και την αυτογνωσία της.

Ασφαλώς θα επικαλεστεί τη μη περικοπή μισθών και συντάξεων. Αυτό είναι που απασχολεί και φθίνει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Και όχι η ποιότητα των δικαστικών αποφάσεων, η έγκαιρη και έγκυρη απονομή της Δικαιοσύνης. Οι παραγραφές των πλημμελημάτων και τόσων κακουργημάτων, η διαφθορά που συνεχώς επεκτείνεται και καταλαμβάνει όλο και περισσότερες κατηγορίες προσώπων. Η απώλεια τελικά της ελπίδας κάθε αδικούμενου που έχει πειστεί ότι δεν θα βρει ποτέ το δίκιο του.

Σε αυτά θα ’θελα να απολογηθεί η κυρία Θάνου, ενώπιον του ελληνικού λαού, όπως ο κάθε αποχωρών δημόσιος λειτουργός από την ηγεσία θα ’πρεπε, αφού «τον βίον τετέλεκα», να κάνει έναν απολογισμό πεπραγμένων. Αλλά σημασία έχει τι αποκομίζει κανείς από τη διαδρομή αυτή. Πού γέρνει η ζυγαριά. Υπερισχύουν τα θετικά ή τα αρνητικά; Ας αναρωτηθεί λοιπόν αν είναι ικανοποιημένη από την προσφορά της και τις τομές που επιχείρησε στον δύσβατο δρόμο της Δικαιοσύνης, που είναι αποκούμπι του αδικούμενου και ο φρουρός του δικαίου, ελέγχοντας τον αδικούντα και τιμωρώντας τον παρανομούντα.

Τα είδαμε όλα, δυστυχώς, και αυτό δεν αφορά την κυρία Θάνου. Εξουσίες να μπλέκονται και να μονιάζουν ανάλογα με τα συμφέροντα και να καταλαγιάζουν σε βάρος του αδύναμου και εν τέλει ανυπεράσπιστου πολίτη. Και πού να βρει το δίκιο του, σε ποιον να το εξομολογηθεί και πού να ακουμπήσει; 

Και «αν το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται;». Και αν η Δικαιοσύνη λειτουργεί επιλεκτικά και γέρνει με τον ισχυρό και αν η ελπίδα χαθεί μεταξύ δικαστικής εξουσίας και εκτελεστικής σε ποια δεξίωση θα τη βρούμε;

Εύχομαι στην αγαπητή κυρία Θάνου καλή συνέχεια στα νέα καθήκοντα που της ανατέθηκαν προς δόξαν της διάκρισης των εξουσιών.

Κάποτε ο Ελευθέριος Βενιζέλος επισκεπτόταν τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου σε ένδειξη σεβασμού και τιμής στην ηγεσία της Δικαιοσύνης.
Τώρα η ηγεσία της Δικαιοσύνης σπεύδει να προσφέρει γην και ύδωρ στην εκτελεστική εξουσία.
Αλλοι καιροί άλλα ήθη…