Βασίλης Στεφανακίδης

Η συνταγματική διάκριση των εξουσιών και η λεγόμενη ανεξαρτησία της δικαιοσύνης στην πράξη ήταν πάντα το ζητούμενο. Και η ρίζα της διαπλοκής-συναλλαγής αυτών των δύο εξουσιών, εντοπίζεται  στο γεγονός πως η επιλογή των επικεφαλής των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας, γίνεται από την εκάστοτε κυβέρνηση με όρους και προϋποθέσεις ελαστικούς και ενίοτε στα όρια του πονηρού.

Από τη στιγμή λοιπόν που η επιλογή για παράδειγμα του Προέδρου του Αρείου Πάγου ή του ΣτΕ είναι αποτέλεσμα  συναλλαγής πίσω από κλειστές πόρτες είναι σχεδόν αυτονόητο αυτός ο πρόεδρος ,να διαχέει προς τους υφιστάμενους του τη βούληση της εκτελεστικής εξουσίας με όπλο την υπηρεσιακή εξέλιξη των μη συμμορφούμενων δικαστών και τις δυσμενείς μεταθέσεις.

Τα ιστορικά παραδείγματα πλείστα όσα. Καινοφανής όμως είναι η απροκάλυπτη επίθεση της σημερινής κυβέρνησης στη δικαιοσύνη με αφορμές διάφορες αποφάσεις και χειρισμούς που δεν εκφράζουν  την κυβερνητική βούληση.

Το αναμφισβήτητο όμως γεγονός πως και οι δικαστικές αποφάσεις κρίνονται, δεν είναι άλλοθι για οιονδήποτε από τον τελευταίο πολίτη ως τον πρωθυπουργό, να δικάζουν αυτοί και να εκδίδουν ή να υπαγορεύουν απόφασεις γιατί απλά πρώτον δεν γνωρίζουν όλοι τους νόμους και κατά δεύτερον δεν έχουν στα χέρια τους τα στοιχεία των δικογραφιών. Επιπρόσθετα, οι δικαστές καλοί  ή κακοί, δεν αποφασίζουν με δικούς τους νόμους αλλά με τους νόμους που ψηφίζει το Ελληνικό κοινοβούλιο. Αυτούς εφαρμόζουν και σ' αυτό το πλαίσιο κινούνται με ανοικτό πάντα το ενδεχόμενο του ανθρώπινου λάθους και των ανθρώπινων συμπλεγμάτων αλλά και των φιλικών συναδελφικών “συμβουλών” που παίρνουν από τους προϊσταμένους τους!

Στην τελευταία υπόθεση της λεγόμενης Ηριάννας, για την οποία τόσος θόρυβος και τόσα επιχειρήματα έχουν διασταυρωθεί και ανεξάρτητα αν η κοπέλα είναι αθώα ή ένοχη, παραβλέπεται το γεγονός πως οι δικαστές που την καταδίκασαν με αυτή την ομολογουμένως  υπερβολική ποινή σε σχέση με άλλα αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου, τη δίκασαν με βάση τον  νόμο περί τρομοκρατίας. Ένα ιδιαίτερα σκληρό νόμο που υπαγορεύτηκε στην εκτελεστική εξουσία από τις “ευαίσθητες” σε θέματα τρομοκρατίας ,ΗΠΑ..Όμως Dura lex, sed lex . Αν ήθελε η σημερινή κυβέρνηση ας τον άλλαζε κι ας τον απάλυνε. Δεν το έκανε όμως γιατί προφανώς δεν ήθελε να εξαγριώσει το στήριγμα της , τις ΗΠΑ, έναντι των Ευρωπαίων δανειστών.

Κι έτσι, διπρόσωπη και διπολική, από τη μια συμβιβάζεται και πειθαρχεί με ό,τι της επιβάλουν οι ξένοι και θυμάται την ανέξοδη αριστεροσύνη της πετώντας βέλη στη δικαιοσύνη και κάνοντας ωμές παρεμβάσεις στη δικαστική διαδικασία της Ηριάννας.

Προφανώς ελάχιστα έως καθόλου δεν νοιάζονται για την τύχη αυτής της κοπέλας αφού με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, η δικαιοσύνη βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και οποιαδήποτε απόφαση κι αν πάρει στο μέλλον για την κοπέλα, ένα είναι βέβαιο. Θα βρεθεί στο στόχαστρο είτε αποφάσισε υπέρ της είτε κατά και ουδείς πρόκειται να γνοιαστεί αν η απόφαση είναι δίκαιη ή άδικη. Πολιτικό μάρκετιγκ στις πλάτες της παίζουν και πυροδοτούν ηθελημένα ή άθελα δεν έχει σημασία, τους μπαχαλάκηδες να μετατρέψουν για άλλη μια φορά σε Μοσούλη το εμπορικό κέντρο της πρωτεύουσας στην αιχμή της τουριστικής περιόδου.

Και γι αυτό το διαρκές έγκλημα δεν φρόντισαν να συλλάβουν ούτε έναν, ούτε τώρα ούτε τις άπειρες φορές που καίνε την πόλη και τις περιουσίες των πολιτών και να τον στείλουν στη δικαιοσύνη με βάση τον τρομονόμο, λες κι αυτές οι παράνομες πράξεις δεν είναι τρομοκρατία.

Λες κι αυτές  οι παραβάσεις  και οι μολότοφ δεν είναι χειρότερες από ένα μερικό δείγμα DNA εν πολλοίς αμφισβητούμενο και επιστημονικά, που έστειλαν την Ηριάννα για 13 χρόνια στη φυλακή χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα.

Πάντως ,αν ηλιθιωδώς με όλα αυτά νομίζουν πως μπορούν να στρέψουν αλλού την κοινή γνώμη από τα πραγματικά σκληρά προβλήματα που βιώνουμε καθημερινά , πλανώνται πλάνην  οικτράν.