Γρ. Νικολόπουλος

Η δόση είναι 8,5 δισ. ευρώ. Από αυτά τα 6,9 δισ. δεν θα μπουν καν στη χώρα, αλλά θα περάσουν σε έναν λογαριασμό του Δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδος και από εκεί θα φύγουν απευθείας για να ξεπληρώσουν τόκους ομολόγων που κατέχουν οι δανειστές. Ετσι η Ελλάδα αποφεύγει την πτώχευση αφού πληρώνει το χρέος της. Μένουν λοιπόν ακόμη 1,6 δισ. ευρώ τα οποία μπαίνουν στη χώρα προκειμένου το Δημόσιο να πληρώσει αυτά που χρωστάει στους προμηθευτές του και στους πολίτες. 

Επειδή όμως η κυβέρνηση προτιμάει να κρατάει τα λεφτά και να μην τα δίνει σε αυτούς στους οποίους τα χρωστάει, οι δανειστές έχουν βάλει προϋποθέσεις και θα ασκήσουν ελέγχους για να της τα δώσουν. Με βάση το σχετικό έγγραφο του ESM:

■ Τα πρώτα 800 εκατ. ευρώ θα εκταμιευτούν τις προσεχείς ημέρες αν η Ελλάδα αποδείξει ότι έχει μειώσει κατά 80% τις ληξιπρόθεσμες οφειλές με τα αντίστοιχα κεφάλαια της περυσινής δόσης. Θα πρέπει, δε, να αξιοποιηθούν μέσα σε ένα τρίμηνο τουλάχιστον τα 500 εκατ. ευρώ, διαφορετικά, ο ESM θα τα πάρει πίσω.

■ Για κάθε δύο ευρώ της δόσης που θα αξιοποιούνται για να περιοριστούν τα κρατικά φέσια στον ιδιωτικό τομέα, το Δημόσιο θα πρέπει να διαθέτει για τον ίδιο σκοπό ένα ευρώ από ίδιους πόρους. Αρα, με τα πρώτα 800 εκατ. ευρώ της δόσης θα πρέπει να εξοφληθούν χρέη συνολικού ύψους 1,2 δισ. ευρώ, επιστρατεύοντας και 400 εκατ. ευρώ από τα κρατικά έσοδα.

■ Τα υπόλοιπα 800 εκατ. ευρώ θα εκταμιευτούν σε μία ή περισσότερες υποδόσεις μετά την 1η Σεπτεμβρίου και μόνο αν οι θεσμοί χαρακτηρίσουν ικανοποιητική την πορεία μείωσης των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Τα χρήματα θα είναι διαθέσιμα έως τις 31 Οκτωβρίου.

Είναι προφανές ότι οι ξένοι δεν πιστεύουν ότι η ελληνική κυβέρνηση ότι θα δώσει τα λεφτά στους ιδιώτες στους οποίους τα χρωστάει, αλλά ότι θα τα παρακρατήσει για δικούς της σκοπούς. Και το ερώτημα είναι γιατί η κυβέρνηση εν μέσω τόσο μεγάλης ύφεσης αποφεύγει να εξοφλήσει τους πολίτες και προτιμά να κρατήσει τα χρήματα. Η απάντηση είναι ότι θέλει να κάνει άλλου είδους -προεκλογική- διαχείριση. Προτιμά να χρησιμοποιήσει τα χρήματα αυτά για να εξαγοράζει ψήφους με προσλήψεις ημετέρων και «δωράκια». Και υπάρχει και ένας δεύτερος λόγος: ότι με τα χρήματα αυτά νιώθει πως έχει περιθώρια χρόνου να παριστάνει ότι «διαπραγματεύεται» με τους εταίρους.Η διαπραγμάτευση ή, για την ακρίβεια, η δήθεν διαπραγμάτευση είναι το βασικό επικοινωνιακό της όπλο. Παριστάνοντας ότι διαπραγματεύεται, δημιουργεί την εντύπωση σε αφελείς ψηφοφόρους ότι προσπαθεί για το καλύτερο.  Ενώ λοιπόν υπογράφει πολύ αυστηρότερα μέτρα από αυτά που υπέγραφαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, υποστηρίζει ότι «εμείς τουλάχιστον προσπαθήσαμε, διαπραγματευτήκαμε, δεν παραδοθήκαμε άνευ όρων». 

Αυτό το επιχείρημα εξυπηρετείται μόνο όταν έχει τη δυνατότητα της ψευτοδιαπραγμάτευσης και για να την έχει χρειάζεται χρόνο αλλά και χρήμα για να πληρώνει όσο καιρό παριστάνει ότι διαπραγματεύεται και γι’ αυτό κρατάει τα χρήματα.

Η οικονομία, όμως, οι πολίτες και οι επιχειρήσεις δεν χρειάζονται την ψευτοδιαπραγμάτευση της κυβέρνησης, αλλά τα χρήματα αυτά για να λειτουργήσουν. Και αν η κυβέρνηση πλήρωνε στην ώρα της αυτά που χρωστάει, τότε το κράτος θα δούλευε σωστότερα και η οικονομία θα ανακουφιζόταν. 

Δυστυχώς, η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την οικονομία, ούτε για την καλή λειτουργία του κράτους. Ενδιαφέρεται μόνο για την επικοινωνιακή παραπλάνηση των πολιτών προκειμένου να παραμένει στην εξουσία και να ελπίζει ότι θα επανεκλεγεί. 

Ωστόσο, οι εταίροι έχουν αντιληφθεί το παιχνίδι της και αυτός είναι ο λόγος που δεν της δίνουν τα χρήματα να τα διαχειριστεί όπως νομίζει. Επειδή γνωρίζουν και δεν την εμπιστεύονται πλέον.

Φυσικά, εμείς εξευτελιζόμαστε διαρκώς στα μάτια των ξένων, αλλά ούτε αυτό φαίνεται να μας πειράζει -μάλλον το έχουμε συνηθίσει, κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό από όλα.