Γιάννης Αντύπας

Ενός... ιδιωτικού φορέα με όλα τα χαρακτηριστικά (και τη χρηματοδότηση) ενός δημόσιου οργανισμού. 

Ο νοσοκόμος λίγο- πολύ στην ανάρτησή του έλεγε «δείτε τον βολεμένο» και ο φοιτητής ήθελε πιο συχνά δρομολόγια. Και οι δύο μπορεί να έχουν δίκιο, μπορεί να έχουν και άδικο. 

Αρχικά θα ήθελα να εκφράσω την αγανάκτησή μου για τη φωτογραφία του νοσηλευτή. Το χειρουργείο είναι ιερός χώρος. Δεν είναι στούντιο φωτογράφησης. Είναι χώρος εργασίας και όχι χώρος προπαγάνδας. Τα αίματα που έδειξε ήταν κάποιου ανθρώπου. Που ελπίζω να είχε βγει από το χειρουργείο ζωντανός. Φαντάζομαι πως ο νοσηλευτής δε θα ζήτησε την εξουσιοδότησή του, πριν προχωρήσει στην ανάρτηση. Φάουλ 1.

Φάουλ 2. Γιατί σπούδασε ο νοσηλευτής; Αυτή δεν ήταν η φιλοδοξία του; Να σώζει ανθρώπους ή να βοηθά ανθρώπους ανήμπορούς. Αυτή δεν είναι η δουλειά του;

Προφανώς και οι νοσηλευτές κάνουν μια δύσκολη δουλειά. Την οποία επέλεξαν, για την οποία σπούδασαν και πληρώνονται. Υπάρχουν νοσοκόμοι που τελείωσαν 12 χρόνια δημοσιας εκπαίδευσης, σπούδασαν σε δημόσιο πανεπιστήμιο και δουλεύουν σε δημόσιο νοσοκομείο. 

Γραφεία, χειρουργεία, υλικά, στολές, όλα πληρωμένα από το δημόσιο. Ειλικρινά τι άλλο θέλουν; Τι δεν ήξεραν όταν ζητούσαν να διοριστούν; Τι δεν καταλαβαίνουν; Σε κάθε περίπτωση:  Βολεμένους ο πολίτης δεν θεωρεί τους στρατιωτικούς που υπηρετούν σε φρεγάτες και φυλάκια. Δεν θεωρεί τους γιατρούς των εξωτερικών ιατρείων.

Βολεμένους ο πολίτης θεωρεί τους νοσοκόμους που την έχουν κάνει για τη διοοίκηση. Τους οδοκαθαριστές που την έχουν κάνει για τη διοίκηση. Βολεμένοι είναι όσοι ειδικών καθηκόντων έγιναν γενικών καθηκόντων. Τα υπόλοιπα είναι προπαγάνδα. Που στην περίπτωση των γιατρών χτυπά κόκκινο.

Ποιος θα μου πληρώσει τα χρόνια στα θρανία, λένε για να δικαιολογήσουν τα μαύρα και τα φακελάκια ή τα δωράκια από τις φαρμακευτικές. Κανείς δεν κάνει χάρη σε κανέναν. Όλοι θα πρέπει να κάνουν τη δουλειά για την οποία έχουν συμφωνήσει. Με τους όρους που ήξεραν από πολύ πριν βρεθούν στην πρώτη γραμμή. 

Και πάμε τώρα στον φοιτητή. Προφανώς και έχει δικαίωμα σε καλύτερες συγκοινωνίες, αλλά εκείνη η φράση προς το τέλος- προτιμώ να δώσω το 1,20 σε ζητιάνα για να δώσει γάλα στο δικό της παιδί παρά σε εσένα για να θρέψεις το δικό σου (προς τον πρόεδρο του ΟΑΣΘ)- μου κάθισε στο λαιμό. 

Υπερβολή και ο νοσηλευτής, υπερβολή και ο φοιτητής. Οι δημοσιες υπηρεσίες όταν εκτελούνται από ευσυνείδητους λειτουργούς δεν είναι άλλοθι για τους βολεμένους και όταν δεν εκτελούνται δεν είναι άλλοθι κοινωνικού αυτοματισμού για τον πολίτη.