Δημήτρης Δανίκας

 Φυσικά αναφέρομαι στο παραλήρημά του. Φυσικά αναφέρομαι στην κατάληξη του παραληρήματος. Οπου σχεδόν κατηγόρησε τους χιλιάδες νέους που λακάνε απ’ αυτό το μπορντέλο και καταλήγουν με τριπλάσιες -ίσως και τετραπλάσιες- απολαβές σε κάποια χώρα όπου στοιχειωδώς λειτουργούν θεσμοί και αξιοκρατία!

Προσπερνάω το γεγονός ότι η Ελλάδα πρέπει πάση θυσία να δραπετεύσει από την ομηρία της εσωστρέφειας. Προσπερνάω το γεγονός ότι η συνείδησή μας πρέπει να συγχρονιστεί με μια νέα πραγματικότητα, δηλαδή ότι «κάθε Ελληνας είναι Ευρωπαίος»!

Και έρχομαι στην ουσία. Κι εγώ στη θέση όλων αυτών των «λιποτακτών» το ίδιο θα έκανα. Ευχαρίστως «λιποτάκτης» κι εγώ. Αφού η Σωρρακώσταινα έχει πάρει διαζύγιο από την αξιοκρατία εδώ και πολλά μα πάρα πολλά χρόνια. Αφού αν δεν έχεις «μπάρμπα» και «κονέ» στο σύστημα, την έχεις βάψει. Αφού η εκμετάλλευση πάει σύννεφο σε σημείο που ο μισθός να έχει καταλήξει στα τάρταρα και μάλιστα να τον ζητιανεύεις από κάποιο αφεντικό που σου λέει «άμα θες, άμα δεν θες υπάρχουν άλλοι που περιμένουν η θέση σου ν’ αδειάσει»!

Αφού η επιστημονική έρευνα θεωρείται υπερ-πολυτέλεια. Και αφού το πολιτικό προσωπικό αρνείται πεισματικά να μετακινηθεί και να υιοθετήσει την ευρωπαϊκή κανονικότητα. Τότε γιατί εγώ, ας πούμε, πρέπει να υποστώ όλο αυτόν τον εξευτελισμό; Γιατί να ταπεινώνομαι από το κάθε μικρό ή μεγάλο λαμόγιο αφεντικό; Γιατί εγώ ο πτυχιούχος, και μάλιστα με διδακτορικό, να κουβαλάω καφέδες σε κάποια καφετέρια; Και γιατί να καταλήξω στην ανεργία και να σκοτώνω την ώρα μου στα μπαράκια και τα καφενεία;

Γιατί, φίλτατε Κώστα Καζάκο; Ποιος θεός, ποια ηθική και ποιος άγραφος νόμος υποχρεώνει κάθε νέο επιστήμονα να ξεροσταλιάζει, να υφίσταται όλο αυτό το βάσανο, να κουρελιάζονται τα όνειρά του και οι ελπίδες του, να «ευνουχίζεται» η δημιουργική πνοή του; Επειδή μερικοί-μερικοί θα τον θεωρήσουν «λιποτάκτη»; Ε, λοιπόν, χίλιες φορές λιποτάκτης παρά το κοροϊδάκι της διαπλοκής και της τριτοκοσμικής μακακίας!

Και κάτι ακόμα. Εσένα το λέω, Κώστα. Που η θεατρική σου πορεία ξεκίνησε δύσκολα. Που προκειμένου να λαμβάνεις τα φώτα ενός Κάρολου Κουν αναγκαζόσουν να κουβαλάς μπετόν και χαλίκια ως οικοδόμος. Ολα αυτά εξαιρετικά. Σου βγάζω το καπέλο. Ομως για θυμήσου. Μπας και εσύ «λιποτάκτησες» από τα πρώτα όνειρά σου; Μπας και υποκλίθηκες σε αγοραίες κινηματογραφικές και θεατρικές συνταγές; Μπας και εσύ έβαλες το όνομά σου σε ταινίες και παραστάσεις που δεν εκφράζανε τα αρχικά οράματά σου; Μπας και εσύ «λιποτάκτησες» από τη «βαριά καλλιτεχνική καλογερική»; 

Φυσικά το έκανες. Φυσικά δεν δικαιούμαι να σε κατηγορήσω για τις επιλογές σου. Και φυσικά αναγκάζομαι τώρα να το κάνω. Και φυσικά το κάνω επειδή με τρομερή ευκολία και απίστευτη επιπολαιότητα κατηγορείς για «προδοσία» όλα αυτά τα παιδιά που σπεύδουν εις την αλλοδαπή για να βρουν μια καλύτερη μοίρα!

Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Αλλωστε πρέπει να σου θυμίσω ότι εκατομμύρια πρόγονοί μας είχαν «λιποτακτήσει» προς την αλλοδαπή, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Ανάμεσά τους μάλιστα, χιλιάδες μέλη της Εθνικής Αντίστασης, του Δημοκρατικού Στρατού και του Κομμουνιστικού Κόμματος. Και «λιποτάκτησαν» επειδή η μητέρα-πατρίδα τούς έδιωξε. Επειδή το σύστημα ήταν αυταρχικό και αντιδημοκρατικό. Επειδή όπως τότε έτσι και τώρα: Είναι ικανός; Είναι μορφωμένος; Είναι άριστος; Σκοτώστε τον!