Τάσος Καραμήτσος

Η διαφορά του από πολλούς άλλους ικανούς Ελληνες του επιχειρείν έγκειται στο γεγονός ότι ήταν ο μόνος που μπήκε στον Τύπο και τα υπόλοιπα μέσα ενημέρωσης χωρίς να ενδώσει ποτέ στον πειρασμό να επωφεληθεί από αυτά οικονομικά.

Δηλαδή, δεν έκανε καμία άλλη -τρίτη- προσοδοφόρα -ή μη- δουλειά στην Ελλάδα μέσω της ισχύος που του προσέδωσε η δεσπόζουσα θέση του ως εκδότη στην αγορά. Ούτε χρησιμοποίησε τα Μέσα του ως άμυνα στις προσωπικές του μπίζνες, γιατί απλούστατα, από το 1989 έως και σήμερα, η οικογένεια του δεν είχε αυτό που ονομάζουμε «διαπλεκόμενες μπίζνες» στη χώρα. Περιττό να αναφερθούν οι υπόλοιποι συνάδελφοί του εκδότες που υπήρχαν πριν -και ταυτοχρόνως- επιχειρηματίες, αφού όλοι μέσω των Media έβγαλαν λεφτά, υποστήριξαν ή έστω αμύνθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης για τις συναλλαγές τους με τον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα στη χώρα.
Η στρατηγική του αυτή απόφαση, επί 28 χρόνια που κατείχε την «Καθημερινή» και τον ΣΚΑΪ, να μην εμπλακεί σε μπίζνες στην Ελλάδα αλλά να αναπτύσσεται και να πλουτίζει από τη διεθνή ναυτιλία χαρακτήρισε και τα δύο μέσα ενημέρωσης. Τα κράτησε ανεξάρτητα από τις κατά καιρούς πολιτικές ή επιχειρηματικές δράσεις. Φυσικά του κόστισε πολλά σε χρήμα, αλλά η αλήθεια είναι ότι το διέθετε κιόλας. Το ίδιο κάνουν και σήμερα τα παιδιά του. 

Οι νεότεροι επίδοξοι εκδότες και νυν επιχειρηματίες θα πρέπει να διδαχθούν από τον Αριστείδη Αλαφούζο, εκτός από την απόφασή του να μην ενταχθεί στην εγχώρια πολιτικοοικονομική διαπλοκή, τον σεβασμό στη δουλειά του δημοσιογράφου και την ιστορία ενός εντύπου. Ο Αριστείδης «υποτάχθηκε» στην ιστορία της «Καθημερινής» και όχι η εφημερίδα στα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια του εφοπλιστή. Αυτό, βέβαια, θέλει παιδεία. Και το λέμε επειδή τώρα έρχεται και η σειρά του ΔΟΛ.