Αλέξανδρος Κασιμάτης

Είναι βέβαιο ότι την ημέρα που θα ανακοινωθούν τα μέτρα θα βρεθούμε προ εκπλήξεων, καθώς όπως συμβαίνει πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις, θα ανακοινωθούν δυσάρεστα μέτρα που δεν έχουν   διαρρεύσει στον τύπο. Είναι βέβαιο επίσης ότι θα ανακοινωθούν  μέτρα  για τα οποία θα χρειαστεί μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι  να κατανοήσουμε το εύρος των επιπτώσεων τους, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση  αυτή του εφευρήματοςε των προσωπικών διαφορών που περικόπτονται  στις συντάξεις.  

Δεν είναι η πρώτη φορά που θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα βαρύ πακέτο μέτρων, αλλά δυστυχώς δεν θα είναι η τελευταία. Από το 2010   με δάνεια, μεταρρυθμίσεις και  περικοπές οι δανειστές και οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούν χωρίς επιτυχία να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Τελικά το Δημόσιο χρέος εκτοξεύτηκε από το 145% στο 180% του ΑΕΠ και  γλυτώνουμε τη χρεοκοπία μόνο και μόνο επειδή οι  δανειστές σπρώχνουν το χρόνο μεταθέτοντας προθεσμίες πληρωμής και μειώνουν τα επιτόκια.

Οι δανειστές ισχυρίζονται ότι έχουμε κάνει εκπτώσεις στα μεταρρυθμιστικά προγράμματα  που συμφωνήσαμε. Προφανώς έχουν δίκιο αλλά και αυτοί από την πλευρά τους  πρέπει να σταματήσουν να «σπρώχνουν το τενεκεδάκι»   με το ελληνικό δημόσιο χρέος. Το ΔΝΤ το χαρακτήρισε  «εξαιρετικά μη βιώσιμο» και με τις συνθήκες αυτές δεν πρόκειται να βγούμε στις αγορές. Μπορεί μια -δύο φορές να το καταφέρουμε, υποβοηθούμενοι από επενδυτικές τράπεζες και ειδικές πιστωτικές γραμμές. Αλλά μέχρι εκεί.

Οι αποφάσεις για το ελληνικό χρέος είναι επιβεβλημένες και αναγκαίες μετά τις γερμανικές εκλογές. Με τους μισούς έλληνες να χρωστούν στην εφορία, τα μισά δάνεια να έχουν κοκκινίσει και τις κατασχέσεις να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, τα χρονικά περιθώρια της χώρας εξαντλούνται.