Δημήτρης Δανίκας

Οι «θεατές» εμβρόντητοι και ακίνητοι. Και  τα πρόβατα αλλά και τα άλλα πολυπληθέστερα «πρόβατα»  βελάζουν μπεεεεεεε. Σα να  λένε «βοήθειααααααα»!

Θολό τοπίο επειδή  ουδείς κυβερνητικός αναλαμβάνει την   στοιχειώδη ευθύνη να  μας εξηγήσει  ποια ακριβώς είναι αυτά τα μέτρα  «σωτηρίας»!

Σάμπως  τα  γνωρίζει;  Σάμπως αυτός θα πληρώσει   τον λογαριασμό;  Σάμπως  τον κόφτει; Σάμπως κυκλοφορεί  στους δρόμους; Σάμπως μιλάει με  φτωχούς ανθρώπους;

Θολό το τοπίο επειδή εντελώς μαγική  η εικόνα  με τα αντίμετρα. Τα οποία, υποτίθεται θα ισοφαρίσουν το  ξάφρισμα  του πάτου των πορτοφολιών  φτωχών και συνταξιούχων!

Ακόμα πιο θολό και εντελώς κοροιδευτικό το προπαγανδιστικό αφήγημα ότι τελικά δεν θα χάσουμε τίποτα. Φανταστείτε πόσο   ανόητους, πανύβλακες και χαιβάνια μας  θεωρούν. Σα να απευθύνονται σε  ιθαγενείς. Δώσε μου εσύ   χρυσάφι για να σου δώς  εγώ καθρεφτάκι! Μα πως γίνεται το κακό μέτρο να αντισταθμίζεται από ένα  καλό μέτρο; Με πορδές  δεν  βάφονται  αβγα!

Μα σε ποιούς τα λένε αυτά; Κι αν είναι έτσι  τότε προς τι όλος αυτός ο ντόρος, όλος αυτός ο ατελείωτος χρόνος,  όλες  αυτές οι ατελείωτες συσκέψεις, όλα αυτά τα σούρτα  φέρτα;

Δηλαδή  όλοι αυτοί οι σπουδαίοι και μεγάλοι, άλλη δουλειά δεν είχαν  παρά να ασχολούνται και να πονοκεφαλιάζουν  για  την χρεοκοπία της Σωρρακώσταινας!

Ασε το άλλο με τις αντιδράσεις. Τελικά συμφώνησαν η δεν συνφώνησαν;  Τελικά ποιες είναι αυτές οι «λεπτομέρειες»;  Τελικά τι ακριβώς έγινε στη Μάλτα. Τελικά Μάλτα  γιοκ;

Θολό  το τοπίο σχετικά με  την «ρύθμιση του  χρέους». Ο Τσίπρας επιμένει. Ο Σόιμπλε κι αυτός επιμένει. Ο Τσίπρας προφανώς  κοροιδεύει. Ο Σόιμπλε κάνει κι αυτός παιχνίδι. Πρώτα, σου λέει, εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και των μέτρων.  Δηλαδή «αποκεφαλισμός»  συνταξιούχων και φτωχών. Και ύστερα βλέπουμε  για το  χρέος!


Και εμείς ως θεατές, πάντα εμβρόντητοι, πάντα χαμένοι και πάντα προδομένοι. Ακρα του τάφου   σιωπή.  Γιατί;

Επειδή κατά βάθος πιστεύουμε πως  είτε έτσι είτε αλλιώς, με τον Αλέξη η με τον Κυριάκο, πάλι  στην ίδια «λαιμητόμο» θα καταλήγαμε. Γι αυτό!

Επειδή  κάπως μακριά το 2019 και ακόμα πιο μακριά το 2020. Ποιος  ζει και ποιος πεθαίνει. Ασε,  σου λένε. Μπορεί από τις γερμανικές  εκλογές να προκύψει ο «καλός» Μάρτιν  Σουλτς. Μπορεί να  εκδιωχθεί ο «κακός» Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Μπορεί να μας  βοηθήσει  το αθάνατο δαιμόνιο του Ελληνα. Μπορεί να έχω τεζάρει. Μπορεί η κυβέρνηση στο τέλος να τους κοροιδέψει. Μπορεί μπορεί μπορεί. Επομένως θα δούμε!

Και επειδή Πάσχα έρχεται, το αμνοερίφιο μας περιμένει. Και μετά;  Μετά  καλοκαιράκι,  τουρισμός, θάλασσα, παραλίες και μπανάκια!

Με απλά  λόγια ανθρώπινα «πρόβατα» λιγουρεύονται αληθινά,  σουβλιστά πρόβατα. Θα φάμε, θα πιούμε και   βλέπουμε. Ολα  μπορούν να μας τα πάρουν. Τα αμνοερίφια ποτέ. Αντε παιδιά καλά κρασιά. Την  υγειά μας να χουμε!