Βασίλης Στεφανακίδης

Αυτοί που έταζαν στον ελληνικό λαό ότι θα κηρύξουν persona non grata την τρόικα πανηγυρίζουν τώρα επειδή, μετά από χίλιες υποχωρήσεις, παρακάλια, καταπατήσεις όλων των κόκκινων γραμμών, αποδοχή όλων -ακόμα και των πιο παράλογων- των απαιτήσεών τους, θα... μας κάνουν τη χάρη να επιστρέψουν στην Αθήνα. Να επιστρέψουν με τα προσυμπληρωμένα τους συμβόλαια για να πάρουν και τις υπογραφές της ριζοσπαστικής μας κυβέρνησης επειδή οι προφορικές συμφωνίες θεωρούνται πλέον έπεα πτερόεντα και αυτοί δίνουν βάση μόνο στο scripta manent!

Εκδίκηση αργή και σαδιστική μέχρι να καταλάβει και ο τελευταίος σκληροπυρηνικός Συριζαίος ποιος είναι το αφεντικό, διότι ο χρυσός κανόνας από καταβολής κόσμου είναι ότι ο χρυσός φτιάχνει τον κανόνα! Εκδίκηση κρύα σαν τον πάγο, να γλείφουν οι Ελληνες υπουργοί τα ροδάκια του Σόιμπλε για ένα καταφατικό νεύμα. Αυτοί οι ίδιοι που μαζί με τον αρχηγό τους που πριν από δυόμισι χρόνια φώναζαν από τα μπαλκόνια «go back Μέρκελ, go back Σόιμπλε!»
Θα ’ρθουν λοιπόν μόλις ευκαιρήσουν για να μας επιδώσουν τον τελικό λογαριασμό με όλες τις επαυξήσεις και τα πρόστιμα από τη «σκληρή» διαπραγμάτευση της αριστερής και ριζοσπαστικής μας (μην το ξεχνάμε) κυβέρνησης και από την επομένη όλοι εμείς οι άβουλοι ραγιάδες αναλαμβάνουμε και πάλι τα περαιτέρω. Να αποδεχθούμε το νέο μαχαίρι στις κατακρεουργημένες συντάξεις, να αποδεχθούμε το νέο φορολογικό χαράτσι -και ει δυνατόν αδιαμαρτύρητα, γιατί η κυβέρνηση που επιλέξαμε είναι κατάκοπη από τις «διαπραγματεύσεις» και έχει ανάγκη να «κυβερνήσει» το υπόλοιπο της θητείας της ανέφελα και χωρίς πιέσεις!
Να το απολαύσει, να το ευχαριστηθεί επιτέλους, βρε αδερφέ!

Δυόμισι χρόνια κωλοτούμπα στην κωλοτούμπα και μετάλλαξη στη μετάλλαξη δεν είναι δα και μικρό πράγμα! Δυόμισι χρόνια ξεροστάλιασμα στα σκαλιά της Μέρκελ, της Λαγκάρντ και των υπόλοιπων Ευρωπαίων για ένα ξεροκόμματο, ένα ακόμα δανειάκι, μια ακόμα ευκαιρία, δεν είναι και το καλύτερο για μια αυτοπροσδιοριζόμενη αριστερή ηγεσία που δεν πρόλαβε καλά-καλά να γνωρίσει τις κρυφές χαρές της μπουρζουαζίας! Κατόπιν τούτων των «ευχάριστων», λοιπόν, μπορούμε ανακουφισμένοι και απαλλαγμένοι από τα άγχη να βιώσουμε το Θείο Δράμα και την Ανάσταση του Κυρίου. Αλλωστε αυτά είναι σταθερά και συνεπή στο ετήσιο ραντεβού.

Η δική μας ανάσταση είναι το πρόβλημα, αλλά, όπως θα έλεγε και ο θυμόσοφος Ζουράρις, μαθημένα τα βουνά απ’ τα χιόνια. Ποιος δεν γνωρίζει επίσης ότι τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία! Ας την ψάξουμε επομένως αλλού. Ας παρηγορηθούμε ότι πάντα υπάρχουν και χειρότερα. Μόνο να αναλογιστούμε τη μαύρη πείνα του Σπαλιάρα, του Μπο, της Ευρυδίκης και των άλλων παιδιών που βλέπουμε κάθε βράδυ τι τραβάνε εκεί στα ξένα για να σταυρώσουν μια μπουκιά ψωμί θα πούμε «δόξα τω Θεώ»!

Τουλάχιστον εδώ στην πατρίδα όλο και κάτι βρίσκεται να βάλει κανείς στο στόμα και να ξεγελάσει την πείνα. Και μην ξεχνάμε τα συσσίτια και τις σακούλες τροφίμων των φιλανθρωπικών οργανώσεων! Χώρια που τώρα ξεκίνησε και έρχεται οσονούπω η ανάπτυξη. 
Ε, όταν με το καλό μας έρθει, ποιος μας πιάνει; Θα ψάχνει με το κιάλι η παραγωγή του «Survivor» να βρει εθελοντές για πείνα και δοκιμασίες. Το πολύ-πολύ να βρει μερικούς-ες απελπισμένους-ες από τους διαιτολόγους και τις αποτυχημένες δίαιτές τους!