Νίκος Χ. Ιωσήφ

Υπό συνεχή βομβαρδισμό τοξικών ειδήσεων πού την μία θέλουν να κλείνει (σήμερα;) η περίφημη Αξιολόγηση με νέες περικοπές, αυξημένη φορολογία και άλλες συγγενείς αφαιμάξεις και την άλλη να μην κλείνει (εντέχνως;), με την Χώρα να οδηγείται σε αχαρτογράφητες διαδρομές, αναρωτιέται κανείς αν αξίζει ο κόπος κι αν μετράει ο τρόπος.

Στο πολιτικό τρίγωνο των Βερμούδων μεταξύ, ΔΝΤ, Βρυξελλών και Αθήνας, συνεχίζουν να εξαφανίζονται στην αναξιοπιστία, μυαλά, νέοι και ηλικιωμένοι, περιουσίες, επιχειρήσεις, όνειρα, ζωές κι ελπίδες. Η πίστη χάνεται στο ψέμα και η ανικανότητα να οικοδομηθεί το αύριο, καμουφλάρεται στο κυνήγι της ενοχής του χθες.  

Κατά τα ρωμαϊκά πρότυπα, οι σύγχρονοι ‘’Βασιλείς’’ της Δημοκρατίας, μη έχοντας να επιδείξουν νίκες και έργα για να εμπνεύσουν τα πλήθη, τα κατευνάζουν στην μοντέρνα εκδοχή της Κολοσσιαίας Αρένας, τα ΜΜΕ και τα Social Media. Οι μονομάχοι από τον χώρο της διαπλοκής, του κοινού ποινικού δικαίου, της τρομοκρατίας, του ευρύτερου δημόσιου βίου. Αφύπνιση βασικών, πρωτόγονων ενστίκτων, εθισμός στην ενοχολαγνεία και τον παλαιοϊδεολογικό οπαδισμό, με ζητούμενο την καταστολή εκείνων των ενοχλητικών αναζητήσεων που παράγουν ερωτήσεις, προβληματισμούς, εποικοδομητική κριτική, ανάγνωση, εμβάθυνση και  κατανόηση της πραγματικότητας.    

Έχοντας στερέψει από ιδέες και συμβιβαστεί με δήθεν εναλλακτικές επιλογές άνευ θετικής έκβασης, οδηγούμαστε στον ίδιο προορισμό, διατηρώντας μόνο την ψευδοεπιλογή της διαδρομής. Μια πραγματικότητα που δυστυχώς είναι αντιληπτή μόνο από όσους αντιλαμβάνονται τα νούμερα μέσα από την πραγματική κοινωνία και αγορά και όχι την κοινωνία και την αγορά μέσα από τα νούμερα.

Ας συμφωνήσουμε στον στόχο, όσο κι αν μας τρομάζει, αλλά να βάλουμε το σχέδιο εμείς, ώστε να αποκτήσουμε το δικαίωμα της επιλογής στο εκάστοτε διακύβευμα. Να διαμορφώσουμε τους θεσμούς που θα αναλάβουν το παρελθόν και εμείς να ασχοληθούμε με το μέλλον. Η ηθική μας να πάψει να παράγει κοινωνικά υποσύνολα στην βάση μιας διαιρετικής, δήθεν αξιοπρέπειας και να δημιουργήσει μια συμπαγή εθνική οντότητα, στην βάση ακόμη και της συγχώρεσης αν είναι αναγκαίο, για να σχεδιάσουμε ξανά προοπτική. Το πνεύμα μας να διαφύγει της περιχαράκωσης των δογματικών ιδεοληψιών και να απελευθερωθεί στην αδογμάτιστη οικουμενική πραγματικότητα.

Πρέπει να τερματιστεί η Πολιτική Δυσπραξία! Να την απορρίψουμε ως ανεκτή επιλογή, διότι κινδυνεύουμε από ρουτίνα, από συνήθεια, να γίνει εθνική στρατηγική! Όσο κι αν περιμένουμε, καθυστερούμε, κωλυσιεργούμε, κερδίζουμε χρόνο, κανείς δεν πρόκειται να δώσει μια λύση για εμάς, χωρίς εμάς! Υπό την παρούσα παράδοξη κοινωνική αλεξιθυμία, συμπιέζονται θυμός, οργή και άλλα παρόμοια βραδυφλεγή αλλά άκρως επικίνδυνα συναισθήματα που αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούν στην εκτόνωση. Τότε θα είμαστε εμείς η μεσογειακή Βενεζουέλα, στην καλύτερη περίπτωση, στις τηλεοράσεις κάποιον άλλων αδιάφορων πολιτών του κόσμου.

Κι αν κάποιοι μειδιάζουν σκεπτόμενοι τα όσα δεν θα μας αφήσουν ποτέ οι ‘’άλλοι’’ να κάνουμε, αν περιγελούν τα γραφόμενα αναλογιζόμενοι ότι κάθε φορά που κάποιος διαπραγματεύτηκε μια διαφορετική προοπτική η κατάληξη ήταν επί το χείριστο, αν θεωρούν ότι πλέον είναι αργά,  αν απλώς αυτά τα βρίσκουν δύσκολα, ας κάνουν τουλάχιστον την χάρη στους υπόλοιπους να παραμερίσουν, διότι πάσχουν από ανίατη δυσπραξία!

Οι ισορροπίες δυνάμεων ιστορικά αμφισβητούνται. Το αποτέλεσμα μιας διαπραγμάτευσης δεν αυτοπροσδιορίζεται από την ίδια την λέξη αλλά από την ικανότητα εκείνων που την διεξάγουν. Το δύσκολο είναι αναλογικό των εργαλείων υλοποίησης που δύνασαι να χρησιμοποιήσεις. Το αργά είναι μέγεθος σχετικό μέσα στο χρόνο. Η επιλογή είναι θέμα προσωπικό!

Αν εγώ είμαι εσύ, η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει…

 
Νίκος Χ. Ιωσήφ

Συντονιστής Διακομματικής Εκπροσώπησης
Μέλος Κεντρικής Επιτροπής Ε.Δ.Ε.Μ.
(Ένωση Δημοκρατικής Εθνικής Μεταρρύθμισης) - Δημοκρατική Συμπαράταξη