Γιάννης Μακρυγιάννης

Εν προκειμένω, ετούτη η κυβέρνηση έχει την ευκαιρία να κάνει μεγάλες παρεμβάσεις και αλλαγές, θεσμικές ή άλλες, σε μία σειρά θέματα, που απασχολούν την ελληνική κοινωνία.

Η Παιδεία είναι ένα από αυτά. Και φυσικά το μείζον ζήτημα της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η βελτίωση του υπάρχοντος συστήματος, ακόμη και η αλλαγή του, ώστε να πάμε πιο κοντά στην λεγόμενη ελεύθερη εισαγωγή, είναι ένα ζητούμενο, που οφείλουν όλοι να δουν. Και σε κάθε περίπτωση το πώς θα ξεπεραστεί το τεράστιο πρόβλημα του εγκλωβισμού χιλιάδων μαθητών και των οικογενειών τους σε ένα κυκεώνα αδιανόητου άγχους, υπερβολικής και συχνά περιττής προσπάθειας – φυσικά και οικονομικής αφαίμαξης.

Είναι πασιφανές ότι χρειάζεται μία τεράστια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σε όλα τα επίπεδα. Με βάση την εγχώρια και διεθνή εμπειρία. Και πάντως με ένα διάλογο που θα οδηγήσει σε συναινέσεις, οι οποίες θα εγγυηθούν το διαχρονικό των όποιων αλλαγών, ώστε αυτές να μην αλλάξουν από τον επόμενο κιόλας.

Αυτό όμως είναι άλλο από την κρίση που ξέσπασε τις τελευταίες ημέρες για τις φετινές πανελλαδικές. Για το πόσοι θα είναι τελικά οι εισακτέοι, πώς και ποιοι θα μετέχουν σε επαναληπτικές εξετάσεις τον Σεπτέμβριο, εάν θα μπει και… επιπλέον μάθημα (λέει) και πάει λέγοντας.

Ξεκάθαρα: οποιαδήποτε, μα οποιαδήποτε συζήτηση για τις πανελλαδικές, ακριβώς μερικές εβδομάδες πριν τη διεξαγωγής τους, είναι ανεπίτρεπτη, εάν δεν καταντά προσβλητική, ακόμη και εγκληματική για τα παιδιά. Τα οποία πρέπει να μείνουν απερίσπαστα στην προσπάθειά τους, όπως και να έχει.

Η πολιτεία οφείλει να κάνει πεδίο όσο γίνεται καθαρό πολλούς μήνες πριν τις εξετάσεις, για όλα τα θέματα. Ειδικά στην τελική ευθεία πρέπει να αποφεύγεται η παραμικρή νύξη. Με διάλογο έγκαιρα ανάμεσα στους εμπλεκόμενους, με σαφείς αποφάσεις της πολιτείας για κάθε ζήτημα. Όχι να φτάνουμε τον Απρίλιο σε οξείες πολιτικές συγκρούσεις, ακόμη και σε δικαστικές αντιπαραθέσεις!

Σοβαρότητα λοιπόν. Δύσκολο να υπάρξει –είναι εμφανές. Και λίγη ντροπή δεν βλάπτει. Αλλά πάλι, εξετάσεις δίνουν όλοι. Ακόμη και οι αρμόδιοι, που καθορίζουν τις τύχες τόσων χιλιάδων νέων ανθρώπων.