Δημήτρης Δανίκας

Το πρώτο να μετατραπεί  η   χώρα σ ένα απέραντο  θέρετρο  επιπέδου Βουλγαρίας.  Περίπου η  «Βουλγαρία»  των  ευρωπαίων και λοιπών  τουριστών. Και μάλιστα μια  Βουλγαρία  με τις τιμές  προιόντων, πρώτης ανάγκης στα επίπεδα των Super Markets  της Αγγλίας!

Το δεύτερο (η εναλλακτική λύση  αυτή)  να αναγκαστεί η  Σωρρακώσταινα να σπεύσει στην  αγκαλιά της  δραχμούλας.  Καθόλου απίθανο αυτό το σενάριο. Και καθόλου απίθανο να σκάσει  στα χέρια του Κυριάκου Μητσοτάκη!

Ποιοι  οι  υπεύθυνοι; Πασίγνωστοι. Να τους κατονομάσω λοιπόν! Ο  Κώστας Σημίτης  που κοκορεύεται  για την  ενσωμάτωση  της χώρας στον  σκληρό πυρήνα  του euro. Μας έβαλε  αλλά στην συνέχεια  εγκατέλειψε. Κάθε προσπάθεια μεταρρυθμίσεων και  εκσυγχρονιστικών  μέτρων. Ωστε σταδιακά να μετακινηθεί ο αραμπάς  κατά   Ευρώπη μεριά. Ασε  το πάρτι που στήθηκε με Ολυμπιακούς, Χρηματιστήριο,  Εξοπλιστικά και  αγροτικές επιδοτήσεις!

Ο Κώστας Καραμανλής. Κι αυτός  τίποτα  δεν έκανε. Εβλεπε τα  «τρένα να περνούν».  Με σουβλάκια, κοκορέτσια, Βατοπεδάρχες,  απογραφές,  «νταβατζήδες»,   δεκάδες  χιλιάδες μονιμοποιήσεις και με δανεικά και αγύριστα, κλώτσησε την  χώρα προς τα τάρταρα!

Ο Γιώργος Παπανδρέου που αντί, από την πρώτη  στιγμή να πάρει και να  εφαρμόσει   σοκαριστικά μέτρα και απαραίτητες  μεταρρυθμίσεις,  κοιτούσε κι αυτός  «τα  τρένα νε περνούν»

Να συνεχίσω;  Ο Σαμαράς που  εγκατέλειψε την προσπάθεια. Ο Βαρουφάκης, οι  αριστερές  ιδεοληψίες, οι  συνιστώσες και οι ατελείωτες διαπραγματεύσεις  του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Και άλλα τινά!

Γιατί;  Φυσικά για την προστασία της πελατείας.  Φυσικά για   την λιγότερη  φθορά του κάθε κόμματος. Φυσικά επειδή κάθε αντιπολίτευση  πετροβολούσε και πετροβολάει  κάθε κυβέρνηση. Αλλά και  φυσικά επειδή πολλά «μερίδια» της  κοινωνίας αντιδρούν, απειλούν και καραδοκούν!

Με απλά λόγια από το  2001 μέχρι  σήμερα  έχουν μεσολαβήσει δεκαέξι   ολόκληρα  χρόνια. Ολόκληρη   ζωή. Ελάχιστα έγιναν. Ελάχιστα με  αυτά που πρέπει να  γίνουν. Για  παράδειγμα παραγωγή πλούτου.  Μπορεί, το οποιοδήποτε  καθεστώς να προστατεύσει  τα ασφαλιστικά  ταμεία και το επίπεδο  διαβίωσης  των πολιτών  χωρίς  παραγωγή πλούτου;  Ποτέ των ποτών!

Πως  θα προκύψει αυτή η απαραίτητη επενδυτική   δραστηριότητα;  Φυσικά με την  δημιουργία ευνοικού περιβάλλοντος. Δηλαδή με συνοπτικές διαδικασίες. Με σταθερό  φορολογικό καθεστώς. Με μια ευέλικτη κρατική μηχανή. Και  με κατάργηση της πολυνομίας. Ολοι  τα λένε. Ολοι συμφωνούν. Ομως στην πράξη άκρα  του τάφου σιωπή!

Που πάει να πει  ότι  εμείς, ως κόμματα και ως κοινωνία, σπρώχνουμε την  χώρα  κατά μεριά Βουλγαρίας και  δραχμής. Που  πάει να πει  ότι ενώ τρέμει το φυλλοκάρδι μας από τις παρατεταμένες διαπραγματεύσεις, από την άλλη  ούτε ομονοούμε ούτε  συμμορφώνομαστε!

Τι  θυμίζει αυτό; Μα  φυσικά πρεζόνι.  Αθεράπευτα  εθισμένο. Ανατριχιαστικά  εξαθλιωμένο. Εξωφρενικά παραλυμένο. Τρυπιέται. Βυθίζεται στη νάρκη. Ανασηκώνεται. Τρεκλίζει.  Ζητιανεύει. Και  φτου από την αρχή. Μια  «δόση» την ημέρα κάνει την απλή λογική πέρα!