Θέμος Αναστασιάδης

Ο Ντόναλντ έβαλε τη Μέρκελ στη θέση της και έδειξε ποιος είναι το αφεντικό. Δόξα τω Θεώ!

Δεν ξέρω αν στο τέλος ο Τραμπ θα καταστρέψει την ανθρωπότητα, είτε με τίποτε πυρηνικά που θα παίξει με τον Βορειοκορεάτη, είτε με τίποτα κουλά χρηματοοικονομικά, προς το παρόν όμως μου φτάνει και μου περισσεύει που κατέστρεψε την εικόνα της αλαζονικής Γερμανίας ως κυρίαρχης δύναμης του δυτικού κόσμου.

Ολο αυτό το απίθανο και πρωτοφανές στα διπλωματικά χρονικά σόου, όπου δεν κοίταζε καν τη Μέρκελ αποφεύγοντας ακόμα και τη χειραψία, αφήνοντάς τη αποσβολωμένη αφού συνειδητοποίησε ποιος είναι στα αλήθεια το Αφεντικό, γύρισαν ουσιαστικά σελίδα στην Ιστορία. (Πάλι καλά που δεν την είχε να κάθεται πίσω του όρθια σαν Μεξικάνα οικιακή βοηθός.) Τέρμα τα είπα-ξείπα. Η υπερδύναμη είναι οι ΗΠΑ και δεν ξέρω τι λένε οι άλλοι, αλλά αν είναι να κάνουν κάποιοι κουμάντο -που εδώ που τα λέμε πάντα χρειάζεται κάποιος να το κάνει αυτό-, αν είναι να την «ακούμε» μέχρι και από τον ηττημένο Ντάισελμπλουμ, τότε, σόρι, χίλιες φορές οι Αμερικανοί στο τιμόνι.

Δεν ξέρω, επίσης, πού θα καταλήξει η Ε.Ε., αν δηλαδή γίνει δύο ή τριών ταχυτήτων, αν διαλυθεί ή μοιραστεί σε Νότια και Βόρεια. Αυτό, πάντως, που μπορεί να πει κανείς με σιγουριά είναι ότι η πολιτική ηγεσία έχει αποδειχθεί στο σύνολό της πολύ κατώτερη των περιστάσεων σε όλες τις μεγάλες κρίσεις. Το ζήσαμε και εδώ με τον χειρότερο τρόπο, καθώς τα βασανιστικά μνημόνια, τα οποία δεν αντέχουν σε καμία μα καμία οικονομολογική βάση και αποδείχθηκε ότι μας πάνε απλώς από το κακό στο πολύ χειρότερο, εξακολουθούν να συζητούνται ως μόνη λύση.

Αν λέμε ότι οι Τσακαλώτοι και οι Βαρουφάκηδες είναι άσχετοι και ο Τσίπρας καιροσκόπος και πολιτικάντης, τότε όλοι αυτοί οι μεγάλοι εγκέφαλοι των Βρυξελλών και του Βερολίνου πώς και δεν έχουν καταλάβει ότι πετάνε δισεκατομμύρια σε βαρέλι δίχως πάτο; Πόσο άσχετοι μπορεί να είναι, στην τελική; Μήπως συγκριτικά πιο πολύ και από τους δικούς μας; Και δεν είναι δυνατόν και επιτρεπτό να ακούμε τον Ντάισελμπλουμ να κατηγορεί τους Νότιους ότι τα τρώνε όλα σε «ποτά και γυναίκες» όταν είναι γνωστό τοις πάσι ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Βόρειας «πολιτισμένης» Ευρώπης είναι ο αλκοολισμός, ενώ σε κάποια από τα κράτη που μας το παίζουν σήμερα υπερσυντηρητικά επιτρέπεται νομίμως μέχρι και η κτηνοβασία.

Ασε που η παιδοφιλία συζητείται να γίνει απλή παρέκκλιση παρότι είναι για σκότωμα επιτόπου όποιος τολμά να κάνει κάτι τέτοιο! Εχουν χάσει λοιπόν όχι μόνο το δικαίωμα του να μας λένε τι να κάνουμε για να βγούμε από την κρίση, αλλά και την ικανότητα να βλέπουν ότι οι ίδιοι δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν τα εκρηκτικά προβλήματα της Ευρώπης. Για να μην προσθέσουμε και την Τρομοκρατία όπου, όπως έγινε και στο Λονδίνο και αναπόφευκτα θα συμβεί παντού, καθόμαστε και μας ξεκάνουν σαν κοτόπουλα όλοι οι τρελοί της Γης χωρίς να προβάλλουμε την παραμικρή αντίσταση. Αν αυτή είναι η ευρωπαϊκή πολιτική, χίλιες φορές οι Αμερικανοί! 

Δυστυχώς, όμως, δεν έχουμε επιλογή. Γιατί σε μια υφήλιο που στριφογυρίζει, ο Αμερικανός θα κοιτάξει την πάρτη του βάζοντας πάνω απ’ όλα την πατρίδα του - και πολύ καλά θα κάνει. Συνέβη και στο παρελθόν, στον Α’ και ειδικά στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν χρειάστηκε να πλακώσει το αμερικανικό ιππικό, καθυστερημένα και μετά από πολλές αμφιβολίες, για να σώσει την Ευρώπη πρώτα από τους ναζί και μετά από τον σταλινικό κομμουνισμό.

Οπως λέει και ο λαός, όμως, μια του κλέφτη δυο του κλέφτη, την τρίτη φορά, που βαίνουμε τώρα ουσιαστικά ανάμεσα στην οικονομική κρίση, στη θρησκευτική τρομοκρατία, και τη μειονοτική εισβολή, δεν υπάρχει τίποτε απολύτως να μας εγγυηθεί ότι θα μας σώσει και πάλι η Αμερική. Και αν περιμέναμε να μας σώσει η Γερμανία, τότε μάλλον δεν είμαστε στα συγκαλά μας γιατί οι Γερμανοί έχουν αποδείξει επανειλημμένα ότι θεωρούν εαυτούς παιδιά ενός ανώτερου Θεού και ότι είναι τελευταίοι στην αλληλεγγύη αν χρειαστεί.

Στο κάτω-κάτω, οι Αμερικανοί, αφού έχυσαν το αίμα των παιδιών τους, έδωσαν και δισεκατομμύρια δολάρια για να ανασυγκροτήσουν τη μεταπολεμική Ευρώπη που καταστράφηκε από την ξεροκεφαλιά της, ενώ αντίθετα, όπως είπε τώρα και ο Τραμπ στη Μέρκελ, οι Γερμανοί δεν πληρώνουν ούτε τον λογαριασμό για τα έξοδα του ΝΑΤΟ, το οποίο μας προστατεύει, υποτίθεται, από τους Ρώσους, τους Κινέζους ή όποια άλλη απειλή εμφανιστεί, όπως η ισλαμική. Δεν το συζητάμε λοιπόν, χίλιες φορές οι Αμερικανοί, πλην όμως αυτό το λέμε εμείς, ενώ εκείνοι κοιτάζουν ήδη τον παγκόσμιο χάρτη έχοντας βάλει σε δεύτερη μοίρα την αυτοκαταστροφική Ευρώπη.

Εμείς είμαστε ο τελευταίος τροχός της κοινοτικής αμάξης, και ούτε καν τροχός, μάλλον πολυχρησιμοποιημένη ρεζέρβα, σαβούρα που μπορεί να πεταχτεί ανά πάσα στιγμή, όπως μας κατάντησαν οι πολιτικοί και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ (γεια σας, ρε λεβέντες «αριστεροί», είστε οι μόνοι ικανοί να χρεοκοπήσετε ακόμα και τη ΔΕΗ, το άλλοτε πανίσχυρο και μεγαλύτερο μονοπώλιο του τόπου! Ή το πάτε επίτηδες το πράγμα έτσι, προκειμένου να διαλυθεί για να κάνετε καμιά τελευταία αρπαχτή; Είστε οι μόνοι που μπορείτε να μας αφήσετε μέχρι και χωρίς νερό! Μην πω να σβήσετε ακόμη και τον ήλιο και να μας κόψετε και το καλοκαίρι, βάσει κάποιου μετεωρολογικού μνημονίου, όπου θα έχετε πουλήσει μέχρι και το περίφημο μεσογειακό κλίμα στον Σόιμπλε προκειμένου να κρατηθείτε λίγους ακόμα μήνες στην εξουσία. Δώσατε λιμάνια, δώσατε αεροδρόμια, ήμαρτον πια, τι άλλο έχει μείνει να βγάλετε στο σφυρί! Οταν πρόκειται για καταστροφή δίνετε τα ρέστα σας, είστε απίθανοι και φοβεροί).

Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, πολύ τη χαρήκαμε την πολιτική σφαλιάρα του Τραμπ στη Μέρκελ όχι επί του προσωπικού, αλλά γι’ αυτό που συμβολίζει. Γιατί μπορεί τελικά η Ανγκελα Μέρκελ να είναι μια μετριοπαθής και μάλλον σώφρων ηγέτιδα, ειδικά για Γερμανίδα και σε σύγκριση με τον Σόιμπλε, όμως είναι αδιανόητο να παραχωρηθεί σε αυτήν, ή στον ξαφνικά καλό και φιλικό Σουλτς ή σε οποιονδήποτε άλλο του γερμανικού φύλου η ηγεσία της Ευρώπης.

Αν είναι να εναποθέσουμε όλη τη μοίρα μας στη... Λογική και την Ευαισθησία των Γερμανών, καλύτερα να το διαλύσουμε από τώρα για να μη χάνουμε και τον χρόνο μας. Γιατί μετά, αν έχουμε μια γερμανοποιημένη Ευρώπη, πολλά πράγματα θα αλλάξουν, τόσο δραματικά μάλιστα που αναλογικά θα είναι σαν να δόθηκαν τζάμπα τόσοι και τόσοι πόλεμοι απέναντι σε λαούς που πιστεύουν ότι εκ φύσεως είναι ανώτεροι από τους άλλους.

Γι’ αυτό και το επαναλαμβάνω: Χίλιες φορές ο Ντόναλντ και η Αμερικανιά! Οχι βέβαια ότι πρόκειται να μας δώσουν λεφτά. Ας αποφασίσουμε ότι πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας. Τουλάχιστον όμως εκείνοι όπως και οι Γάλλοι έκαναν την επανάστασή τους για την Ανεξαρτησία δίνοντάς μας πρότυπα για το 1821... Ενώ οι Γερμανοί τον μόνο αγώνα που ξέρουν είναι αυτόν του βάρβαρου κατακτητή. Και σίγουρα καλύτερα να κρίνεσαι με βάση το πόσο έχεις δουλέψει και τι έχεις καταφέρει στη ζωή σου, παρά βάσει της «καθαρότητος» του αίματος.