Οι πολιτικοί «λεπροί» των Β’ περιφερειών
markopoulos

Δημ. Μαρκόπουλος

Οι πολιτικοί «λεπροί» των Β’ περιφερειών

Εμείς της Α’ και Β’ Πειραιά οι εκδρομείς, τα παιδιά με τα γρατζουνισμένα γόνατα όπως θα έλεγε κι ο ποιητής, που σε πείσμα της αριστερής μόδας των ‘70s, 80s και 90s πιστέψαμε στην ελεύθερη οικονομία και στο μικρότερο άρα και λιγότερο σπάταλο κράτος, εμείς που παίξαμε ξύλο και μπάλα στα Μανιάτικα, στον Άγιο Γιώργη και που κάναμε οικογενειακές εκδρομές στη Σαλαμίνα κι όχι στη Μύκονο, που πιστέψαμε όχι στις ευκολίες των παραδείσων που τάζουν οι κόκκινες και μαύρες απολυταρχίες αλλά στο ότι ο φιλελευθερισμός είναι λαϊκός και υπέρ των συμφερόντων των πολλών, έχουμε μια απορία:

Τόση ένδεια προσώπων και ιδεών υπάρχει;

Πως είναι δυνατό μεγάλα αστικά κόμματα να αγνοούν τα «θέλω» και τις ανάγκες των επονομαζόμενων «Β» περιοχών; Πως γίνεται να μην δίνουν τη μάχη στις πλατιές πληθυσμιακά περιφέρειες, με τα οξυμμένα προβλήματα της ανεργίας, της εγκληματικότητας, της υπανάπτυξης κι εσχάτως του ναζισμού ή παλιότερα της κόκκινης συνδικαλιστικής τρομοκρατίας;

Γιατί ο αστικός χώρος ξέχασε ή φθάνει έως και μέχρι του σημείου να θεωρεί πολιτικά «λεπρούς» - καθώς ποτέ δεν κατεβαίνει να τους σφίξει το χέρι, να συνομιλήσει μαζί τους, να τους κάνει κοινωνούς θέσεων κι απόψεων - όσους ζουν και μοχθούν σε λαϊκές συνοικίες όπως το Αιγάλεω, το Περιστέρι, η Αγία Βαρβάρα, το Πέραμα, το Κερατσίνι, τον Ασπρόπυργο, την Ελευσίνα ή τον Λαγκαδά αν θέλετε πιο βόρεια;

Κλείσιμο
Γιατί δεν ιδρώνει η νεοδημοκρατική, πασοκική, ποταμίσια φανέλα εκεί που και τα τρία κόμματα ευθύνης πονάνε αφήνοντας περιθώριο σε δυνάμεις της παρακμής όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η Χρυσή Αυγή κλπ;

Τον προβληματισμό αυτό μου τον γέννησε πρόσφατη φιλική συζήτηση με εξέχων στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας όπου μου παρουσίασε ως πολύ σημαντικές τις υποψηφιότητες ενός διεθνούς φήμης αθλητή κι ενός τραγουδιστή σε Β’ Περιοχές της Αττικής. Ανθρώπων που καμία πολιτικοποίηση, καμία εμπειρία και κατανόηση των προβλημάτων δεν κρύβουν και που ουσιαστικά λειτουργούν σαν «χάνδρες στους …ξεχασμένους ιθαγενείς» της Β΄ Αθηνών και Β’ Πειραιά.

Κι αυτά τα δύο celebrities είναι οι καλές περιπτώσεις καθώς στις περιοχές που χειμάζονται από την ανεργία, εξακολουθούν τα κόμματα ευθύνης κι επενδύουν σε γιους και κόρες τοπικών βαρόνων και σε λαϊκιστές πολιτικούς του στιλ «ναούμ» και του «το καλύτερο μπεγλέρι είναι το κλειδί στο χέρι»;

Όταν όμως μεγάλα κόμματα όπως η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ επιλέγουν τον γιο του τάδε βουλευτή, του δείνα κομματάρχη ή επιλογές χαμηλού επιπέδου, χάνουν κάτι σημαντικότερο. Χάνουν τους σοβαρούς κι αυτοδημιούργητους ανθρώπους που νιώθουν πως δεν μπορούν να παίξουν στο τοπικό πολιτικό σύστημα με ίσους όρους. Υπάρχει ένα άλλου τύπου πολιτικό αυτή τη φορά brain drain καθώς άνθρωποι με αξία αισθάνονται παρείσακτοι μιας και πριμοδοτούνται «από τα αποδυτήρια» οι γνωστοί καρεκλοκένταυροι ή πρόσωπα με λάμψη που σε τίποτα δεν θα βοηθήσουν τους απεγνωσμένους για λύσεις πολίτες.

Αντί για παράδειγμα η ΝΔ να επιχειρήσει να εκλαϊκεύσει τα μηνύματα της, να κάνει κατανοητό παντού πως μοναδική λύση είναι οι επενδύσεις και το άνοιγμα καταστημάτων παράλληλα με τη χαμηλή φορολογία κι όχι η σκληρή φορολογία και η ενίσχυση του Δημοσίου με Καρανίκες, επιλέγει να επενδύει σε μια εικόνα «χα χα χούχα». Ένας Μητσοτάκης μόνος δεν φέρνει την άνοιξη, αν δεν αναζητήσει το κόμμα μπαρουτοκαπνισμένο και σοβαρό κόσμο. Με αμούστακα νεαρά παιδιά που ως επιτυχία προβάλουν τα Harvard και τα Yale χωρίς όμως να έχουν εργαστεί στην πραγματική οικονομία, δεν μπορείς να μεταδώσεις το μήνυμα στα λαϊκά κοινά. Κι σαφώς δεν βρίζω τα πτυχία που με κόπο αποκτήθηκαν. Όμως μιλώ για κάτι άλλο. Για την ανάγκη τα μεγάλα κόμματα να πατήσουν …γήπεδο. Να νιώσουν το πρόβλημα. Για να λύσεις εξάλλου ένα θέμα, πρέπει πρώτα να το κατανοήσεις.

Αν δεν βουτήξει η παράταξη τα παπούτσια της λοιπόν στη «λάσπη» του Καματερού, του Κορυδαλλού και της Αμφιάλης, αν δεν περπατήσουν οι πολιτικοί στα βαλτόνερα της Μάνδρας, της Επανομής και τελικά αν δεν κατανοήσουν την ψυχή και τη δυναμική που τα λαϊκά στρώματα κρύβουν, τότε καμία ουσιαστική ανατροπή και μεταρρύθμιση δεν θα υπάρξει.

Όχι λοιπόν κύριοι. Εμείς οι των Β’ περιφερειών πολίτες, δεν είμαστε πολιτικά λεπροί. Είμαστε ο καθοριστικός παράγοντας νίκης ή ήττας των εκάστοτε συστημάτων. Είμαστε το βαρόμετρο. Ο πολιτικός μονόδρομος που αν δεν τον διαβείτε, η χώρα ουδέποτε δεν θα ανακάμψει. Και θέλετε δεν θέλετε, σε εμάς θα βασιστεί η ανάπτυξη της χώρας, το καλύτερο αύριο που όλοι ψάχνουμε και το οποίο με τον δυναμισμό μας εγγυόμαστε.

 
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

BEST OF NETWORK