Δημήτρης Δανίκας

Πρώτο  λοιπόν. Ευπρεπέστατη η  σκηνοθεσία. Δύσκολη υπόθεση.  Επειδή είναι θρίλερ. Και επειδή το  θρίλερ «άγνωστο» είδος στην εγχώρια  κινηματογραφική οθόνη!

Δεύτερο  λοιπόν. Το  στόρι αναφέρεται  σε  κατά συρροήν  δολοφόνο στην  σύγχρονη  Αθήνα. Σπάνια περίπτωση κι αυτό!

Τρίτο  λοιπόν. Το  επιμύθιο   αυτής της αστυνομικής ιστορίας είναι αυτοδικία. Σπάνια περίπτωση κι αυτή η «λεπτομέρεια». Σπάνια  για το  ελληνικό σινεμά!

Τέταρτο  λοιπόν. Ο  Τσαφούλιας δικαιώνει  την αυτοδικία. Δεν  το λέει ευθέως  φυσικά.  Εμείς το λαμβάνουμε αυτό  ως απλοί θεατές!

Πέμπτο λοιπόν. Το θέμα της «αυτοδικίας»  συνηθισμένο  στο Αμερικανικό  σινεμά. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο φορτωμένος από τόσες  απώλειες αγαπημένων προσώπων, κεντρικός ήρωας  αποφασίζει να πάρει το νόμο  στα χέρια  του!

Εκτο λοιπόν. Η αυτοδικία  δικαιώνεται όχι μόνο  επειδή ο  κεντρικός ήρωας είναι φορτωμένος από τόσες δολοφονημένες «απώλειες» αλλά και επειδή ο Νόμος και οι  κατασταλτικοί μηχανισμοί αποδεικνύονται αδιάφοροι, ανίκανοι, άχρηστοι. Από τη μια  η πολυνομία και τα παραθυράκια. Από την άλλη η αδιαφορία της αστυνομίας να προστρέξει προς βοήθεια «ανώνυμων» πολιτών. Ετσι  είσαι, σου λέει. Τώρα θα δεις. Αρπάζει κουμπούρια και ορμάει να  ξεβρομίσει τον  τόπο από τους  ζωντανούς «υπονόμους»

Εβδομο λοιπόν.  Εκ των προηγουμένων συνάγω το  συμπέρασμα  ότι η απόσυρση οφείλεται σ αυτό ακριβώς το   γεγονός. Στην πλάγα προτροπή να πάρουν οι  ταξιτζήδες το νόμο στα χέρια τους. Να εκδικηθούν και να τιμωρήσουν!

Ογδοο λοιπόν. Η  εμπορική  διαδρομή  της ταινίας  δεν έσπασε ταμεία.  Δεν θα μπορούσε άλλωστε. Κρίμα.  Ο  έλληνας θεατής προτιμάει να   βλέπει «αυθεντική» αμερικανική  αυτοδικία!

Ενατο  λοιπόν. Το θέμα της αυτοδικίας άκρως επίκαιρο στην  ταλαιπωρημένη,   ρημαγμένη  ελληνική κοινωνία. Ας μη κρυβόμαστε. Πόσες  φορές  δεν έχουμε ακούσει, στο  δρόμο, στις καφετέριες, παντού μια ευχή: «να τους κρεμάσουμε, να  τους  γδάρουμε, να  τους τουφεκίσουμε, να  τους κατασπαράξουμε»;

Δέκα και   τέλος μ αυτό: Η απόσυρση  της ταινίας λειτούργησε  ως μια εξαιρετική, ανέξοδη και εντυπωσιακή διαφημιστική καμπάνια. Κάθε «απαγόρευση» και κάθε «απόσυρση» προκαλούν  την προσοχή ερεθίζουν την περιέργεια, ανεβάζουν τις  μετοχές της «απαγορευμένης» ταινίας. Ετσι  δεν είναι;

Με απλά λόγια. Πιστεύω ότι η απόσυρση είναι μια πλάγια «απαγόρευση». Εκτιμώ ότι ο λόγος  αυτής της «απόσυρσης» είναι   φανερός, να μην δώσει  ιδέες  σε κάθε υποψήφιο εκδικητή.   Εκτιμώ ακόμα ότι αποτέλεσμα αυτής της «απόσυρσης»  ήταν το ακριβώς αντίθετο από τις προθέσεις  των παραγόντων που αποφάσισαν να το κάνουν. Ετσι   δηλαδή μετέτρεψαν  το μικρό σε μεγάλο. Και τέλος εκτιμώ ότι έτσι και η ταινία επανακάμψει  θα σκίσει στα  ταμεία. Τουτέστιν λάθος όλα!