Θάνος Παπαδόπουλος

Αυτοί είναι: ο χρόνος (timing το λένε οι αγγλοσάξονες) και η ψυχολογία, δηλαδή εκείνο το κλίμα που διαμορφώνουν από κοινού καταναλωτές και επενδυτές με βάση τη σταθερότητα ή αβεβαιότητα της διακυβέρνησης. Αυτοί οι παράγοντες συνήθως αλληλοσυνδέονται και συνδιαμορφώνουν το οικονομικό κλίμα, δηλαδή είτε ωθούν σε ανάπτυξη, είτε σε στασιμοπληθωρισμό, είτε σε καταστροφική ύφεση….

Αυτά τα γνωρίζουν οι «ανόητοι» τεχνοκράτες όπως και ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γ. Χουλιαράκης και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Ι. Στουρνάρας. Αλλά τα αγνοεί ως μη επαναστατικά ο μπουλούκμπασης της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Αλ. Τσίπρας. Ιδού μερικά χοντρά παραδείγματα της άγνοιάς του: 

1) Αν τον Ιανουάριο του 2015 η κυβέρνηση έβαζε μπροστά να τελειώσει όλα τα έργα του Δ΄ ΚΠΣ (ΕΣΠΑ) και ν΄ αρχίσει αμέσως τα έργα του Ε΄ ΚΠΣ, συνολικού ύψους μαζί με τις ιδιωτικές επενδύσεις που τα ακολουθούν 28-30 δισ. ευρώ και παράλληλα αξιοποιούσε τα 36 δισ. ευρώ του πακέτου Γιούνκερ, τώρα θα ήταν σε εξέλιξη προγράμματα ύψους 65 δισ. ευρώ συνολικά. Όμως τα έργα του Δ΄ ΚΠΣ τελειώνουν τον Μάρτιο και πιο πέρα, ενώ τα έργα του Ε΄ ΚΠΣ υποτίθεται ότι θ' αρχίσουν θεωρητικά τον … Σεπτέμβριο! Σπατάλησαν τουλάχιστον δυο χρόνια για να βάλουν μπροστά προγράμματα που θα έριχναν την ανεργία πολύ κάτω από το 20% και θα έδιναν στην Αγορά πολλά δισ. ευρώ εγκαίρως για να σωθούν κάμποσες επιχειρήσεις και να πληρωθούν φόροι, ασφαλιστικές εισφορές και δάνεια. Αρκεί οι πόροι και τα πετρέλαια  που μας  δίνει η Ευρώπη να είναι δωρεάν (όχι δανεικά) και να μη χρειάζεται παρά μόνο να προτείνεις, να σχεδιάσεις και να εκτελέσεις τα έργα με βάση τους κανονισμούς της Ευρώπης. 

2)

Αν έκλειναν τη διαπραγμάτευση του e-mail Χαρδούβελη μέσα σε μια βδομάδα από τότε που ορκίστηκε η κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2015 δεν θα είχαμε ούτε δημοψήφισμα, ούτε κωλοτούμπα, ούτε κλείσιμο Τραπεζών και capital controls, ούτε θα επιβάρυναν την εθνική οικονομία με 100 δισ. ευρώ. Παράλληλα θα διαπραγματεύονταν την έξοδο στις αγορές με ενίσχυση της προσπάθειας από το ΕΣΜ με 30-40 δισ. ευρώ. Επίσης, η Ελλάδα θα έμπαινε τον Αύγουστο του 2015 στο πρόγραμμα χαλάρωσης του Ντράγκι (QE), ενώ θα έπαιρναν από πάνω 10-12 δισ. ευρώ επιστροφή κερδών από τις κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης στη δευτερογενή αγορά ελληνικών ομολόγων. 

3) Η αβεβαιότητα που δημιουργήθηκε το 2015 από τη διαπραγμάτευση της αξιολόγησης από τον εξωγήινο Γιάνη Βαρουφάκη και το 2016 από τη διαπραγμάτευση του Ευκλείδη Τσακαλώτου μεγάλωσε τα χρέη των Ελλήνων στις εφορίες, τα ασφαλιστικά ταμεία και τα κόκκινα δάνεια στις τράπεζες. Επίσης μείωσε τις επενδύσεις στην Ελλάδα. Τα ξένα κεφάλαια απομακρύνονται ταχύτατα από μία χώρα που με την πολιτική της εξαέρωνε τις επενδύσεις τους. Ο Δρίτσας, ο Σκουρλέτης, ο Σπρίτζης και τα άλλα παιδιά του δεκαπενταμελούς έβαζαν εμπόδια στις ιδιωτικοποιήσεις του Ελληνικού, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, του Φυσικού Αερίου κλπ. με πόνο ψυχής για τα «ασημικά της χώρας», επειδή τα ήθελαν για τη δική τους εξυπηρέτηση (ψηφοθηρία)!...

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για ανάπτυξη, επενδύσεις, νέα τεχνολογία, έργα και γενικά πολύπλοκα καπιταλιστικά σχέδια. Επειδή η κυβέρνηση είναι αντισυστημική. Δηλαδή θέλει δανεικά για να μπορεί να διορίσει νέους έκτακτους υπαλλήλους και να μονιμοποιήσει τους παλιούς με τη μέθοδο Παυλόπουλου που τώρα εφαρμόζουν ο Σκουρλέτης, ο Σπρίτζης και τα άλλα παιδιά του δεκαπενταμελούς.

Θέλει δανεικά για να μπορεί να δίνει πρόωρες συντάξεις, πολλαπλά κοινωνικά επιδόματα σε φίλους και συγγενείς, οδοιπορικά, υπερωρίες, αργίες στους υπαλλήλους του κράτους που δεν τις έχουν δουλέψει, αυξήσεις στις ΔΕΚΟ, επιχορηγήσεις σε εργολάβους, εμπόρους, αγρότες, ακτοπλόους κι άλλους φοροφυγάδες και φοροκλέφτες. Γι' αυτό λ.χ. δεν θέλει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και το δυσφημεί κι εμποδίζει την εφαρμογή του. Θέλει να έχει ελεύθερα τα χέρια για να ψηφοθηρεί μαζικά. 


Το πραγματικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι η διαρροή ψήφων. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις έχουν χάσει πάνω από τις μισές ψήφους, πράγμα που σημαίνει ότι η νομή της εξουσίας τελειώνει και γι' αυτό γαντζώνονται στις πολυθρόνες τους σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του. Με απελπισία. Το δίλημμα λοιπόν που αντιμετωπίζουν έχει ως εξής: 

• Να υπογράψουν την αξιολόγηση και να προσπαθήσουν να την περάσουν στη Βουλή αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο να κατακρημνιστούν κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή και το «σιχτίρ» ορισμένων βουλευτών, ελπίζοντας ότι θα πιάσουν ένα 20% στις εκλογές ή
• Να μην υπογράψουν την αξιολόγηση και να τραβήξουν τις συζητήσεις έως τον Ιούλιο που λήγει το ομόλογο των 6,2 δισ. ευρώ και κάτι άλλα οπότε τότε αποφασίζουν το Grexit ή την υπογραφή, έχοντας φορτώσει με μερικά δισ. ευρώ ακόμη την εθνική οικονομία, κερδίζοντας λίγους μήνες εξουσίας. Επειδή αυτός είναι ο βασικός στόχος και μετά ας κατρακυλήσουν και κάτω από το 20% των ψήφων!...

Όμως ούτε σε αυτό το δίλημμα είναι ικανοί να απαντήσουν. Τους είχε παραλύσει το μέγεθος της αποτυχίας τους και ψάχνουν σαν γνήσιοι ορθόδοξοι του σταλινισμού ένα θαύμα! 
Τη μια ο μπουλούκμπασης του δεκαπενταμελούς εξαγγέλλει το κλείσιμο της αξιολόγησης σε 2-3 μέρες και την άλλη πουλάει τσαμπουκά ότι δεν δέχεται ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα! 
Αντιφατικά και παράλογα πράγματα που ενισχύουν την αστάθεια και την αβεβαιότητα της οικονομίας. Μα όλη τους η πολιτική δεν ήταν αντιφατική και παράλογη; Μια παράνοια, ένας εφιάλτης χωρίς τέλος;…

Την εξουσία θέλουν και όλα τα άλλα ας πάνε κατά διαόλου.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας