Χρ. Ι. Στεφανάδης

Κάποια στιγμή επιβιβάζεται μαζί με τους συναδέλφους του σε αεροπλάνο για να φύγει. Το αεροπλάνο συντρίβεται και εκείνος μαζί με άλλους έξι συντρόφους του, επιβιώνουν από το ατύχημα. Προσπαθώντας να επιβιώσουν στους πάγους, θα συναντήσουν μια αγέλη λύκων.Τα άγρια ζώα, πεινασμένα τους επιτίθενται διαδοχικά και κατασπαράζουν  ένα άτομο κάθε φορά…                                                                 
Οι λύκοι σκοτώνουν τους ανθρώπους και οι άνθρωποι σκοτώνουν τους λύκους… Παραστατικά η πάλη του ανθρώπου να επιβιώσει. Ένα συνεχές τρέξιμο μακριά από τα ζώα. Όταν η αγριότητα των λύκων, που φτάνουν πεινασμένοι στο σημείο της    συντριβής του αεροπλάνου, οι άνθρωποι  το μόνο που μπορούν να σκεφτούν και να αναρωτηθούν, είναι αν η άγονη αυτή περιοχή θα είναι το τελευταίο τους καταφύγιο ή ο τόπος του επικείμενου θανάτου τους.  

Στην αρχή της ιστορίας, ο κεντρικός ήρωας σκέπτεται να αυτοκτονήσει. Το βασικό όμως ένστικτο της αυτοσυντήρησης  υπερτερεί και μαζί με τους συντρόφους του   αρχίζει την μάχη της επιβίωσης. Από τις συζητήσεις που κάνουν γύρω από τη φωτιά που έχουν ανάψει μέσα στο χιόνι αναμένοντας νέα επίθεση των λύκων,  είναι φανερό ότι όλοι αναζητούν με αγωνία, ερείσματα για να κρατηθούν ζωντανοί… Ό κεντρικός ήρωας της ιστορίας, θυμάται λόγια του πατέρα του, παρμένα από ένα ποίημα: “Να ζήσεις και να πεθάνεις σήμερα”. Δηλαδή η ζωή είναι μόνο εδώ και τώρα. Είναι το  τοπίο που βλέπεις, είναι ο φόβος που έχεις να νικήσεις, δεν είναι τα σχέδια σου για το μέλλον... 

… Τις τελευταίες ημέρες, ένας υφυπουργός της κυβέρνησης, από τα ακριτικά Δωδεκάνησα, με τον νησιώτικο αυθορμητισμό του, μίλησε για σχέδιο τουριστικής  αξιοποίησης, ίσως και επανεγκατάστασης κατοίκων, σε ακατοίκητα μικρά νησιά και βραχονησίδες του Αιγαίου…
Οι από τα ανατολικά γείτονές μας,  αντέδρασαν άμεσα, με περισσό θράσος και με  απειλές πρωτόγνωρες για αξιωματούχους χώρας, που κτυπά την πόρτα της Ευρώπης. Μας απείλησαν να μην τολμήσουμε να προχωρήσουμε στην υλοποίηση τέτοιων   σχεδίων, γιατί οι περιοχές αυτές, κατά τους Τούρκους, αποτελούν “γκρίζες ζώνες” στο Αιγαίο, δηλαδή είναι περιοχές εκτός Ελληνικής επικράτειας! Αλλά πως προέκυψε το θέμα με τις λεγόμενες “γκρίζες ζώνες” στο Ελληνικό Αι-γαίο πέλαγος;

Ο ορός “γκρίζες ζώνες” επινοήθηκε από την Τουρκική εξωτερική πολιτική στην   δεκαετία του ’90 και αναφέρεται σε νησίδες του Αιγαίου όπου η Τουρκία αμφισβητεί την διαχρονική κυριαρχία της χώρας μας. Ο όρος όμως αυτός και οι σχετικές διεκδικήσεις είναι ανυπόστατα, από νομικής, ιστορικής αλλά και πολιτικής πλευράς και αυτονόητα θεωρείται από την χώρα μας ως μια επεκτατική κίνηση της Τουρκίας στο Αιγαίο. Και τούτο γιατί τα θαλάσσια σύνορα μας καθορίζονται από διεθνείς  συνθήκες. Παρ όλα αυτά, κατά την Τουρκία, η κυριότητα των περιοχών αυτών δεν είναι ξεκάθαρη. Αν και ο όρος δεν έχει βρει ανταπόκριση σε κάποιον επίσημο διεθνή οργανισμό, χρησιμοποιείται συχνά από την τουρκική πλευρά για την αιτιολόγηση ή περιγραφή διεκδικήσεών της σε ελληνικές παραμεθόριες περιοχές. Το θέμα αυτό και η αμφισβήτηση της επικράτειάς μας, θα λυνόταν αυτόματα με την επέκταση των   χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, δικαίωμα που προκύπτει αβίαστα από το διεθνές δίκαιο... Μπροστά σε αυτή την προοπτική, οι γείτονές μας υιοθέτησαν το Casus Belli, δηλαδή την αιτία πολέμου σε μια ενδεχόμενη τέτοια Ελληνική κίνηση…
… Με μια χώρα όμως χρεοκοπημένη, σε μια Ευρώπη με τεράστια προβλήματα, με την προσφυγική κρίση σε έξαρση, με μια κοινωνία σε απόγνωση, και με ένα πολιτικό σύστημα εσωστρεφές και αλληλοσπαρασσόμενο, η εξέλιξη στις Τουρκικές απειλές και τις ιταμές προκλήσεις στις εξαγγελίες του Υπουργείου ναυτιλίας, ήταν              μονόδρομος… Πλήρης και ταπεινωτικά υπαναχώρηση… Ήταν μια παρερμηνεία!… Ήταν μια παρεξήγηση! … 
Το Αιγαίο όμως δεν έχει “γκρίζες ζώνες”. Έχει μόνο γαλάζιες. Και σήμερα, αλλά και από την εποχή του Ομήρου! Στην δυσχρωματοψία των Τούρκων να βλέπουν το     γαλάζιο ως γκρίζο, μια είναι η θεραπεία:  Το δόγμα  “Να ζήσεις και να πεθάνεις (αν χρειαστεί…) σήμερα”.  
Όπως είχε αποφασίσει τελικά, στην προσπάθεια του να επιβιώσει, ο κεντρικός ήρωας της κινηματογραφικής ταινίας “Το γκρίζο”!...